Potasyum klorür ile sakrifiye edilen tavşan modelinde kan ve göz içi sıvısının tanısal amaçlı biyokimyasal araştırılması

Abstract

Ölüm sonrası alınan kandaki potasyum yüksekliği, potasyum zehirlenmesi tanısı koydurmada yetersizdir. Postmortem hemoliz, potasyum miktarının her zaman yüksek çıkmasına neden olacağından potasyum zehirlenmesine bağlı intihar, cinayet ve kazai ölümler gözden kaçıyor olabilir. Gözün, travmalara karşı anatomik yeri itibariyle daha korunaklı olması ve göz içi sıvısının postmortem kontaminasyona ve çürümeye karşı daha dirençli olması nedenleriyle diğer vücut sıvılarına göre, postmortem toksikolojik araştırmalarda kullanılması daha güvenlidir. Çalışmamızda potasyum klorür ile ötenazi yapılan tavşanlarla kontrol grubunun göz içi sıvısı ve kandaki biyokimyasal değişikliklerinin karşılaştırılması, potasyum klorür zehirlenmesinin postmortem tanısının biyokimyasal olarak konulmasında, potasyumun yanısıra kullanılabilecek elektrolitlerin saptanması amaçlanmıştır.Çalışmamızda 12 adet Yeni Zelanda Tavşanı %7.5'lik KCL intravenöz yavaş infüzyon ile sakrifiye edildi. 10 adet Yeni Zelanda tavşanında kontrol amaçlı ötenazi yapıldı. 1., 4., 8. saat ve 24. saatte göz içi sıvısı, 4. ve 24. saatte kan alındı. Alınan örneklerde, Potasyum (K), Klor (Cl), Kalsiyum (Ca), Sodyum (Na), Magnezyum (Mg), Demir (Fe), Fosfor (P), Üre, kreatinin çalışılmıştır.Çalışmamız vaka grubu ile kontrol grubu karşılaştırıldığında, göz içi sıvısı K konsantrasyonlarının postmortem 1., 8 ve 24. saatlerde, serum K konsantrasyonlarının ise postmortem 4. saatte istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğunu göstermektedir. Postmortem 4. saatteki serum K konsantrasyonunu, göz içi sıvısı K konsantrasyonu postmortem 24. saatte yakalamaktadır. K intoksikasyonunun postmortem tanısında tek başına göz içi sıvısı K konsantrasyonundaki artışın değerlendirilmesi doğru olmayıp, göz içi sıvısı ve serum K konsantrasyonlarının birlikte değerlendirilmesi gerekmektedir. Serum klor seviyesinde, postmortem dönemde klorun intrasellüler sıvıya geçişi nedeniyle beklenen düşme, postmortem 4. saatte kontrol grubunda normal referans aralığının alt sınırında gerçekleşmiş, vaka grubu ise KCL verilerek öldürüldüklerinden, postmortem 4. saatte serum Cl seviyesinde bir miktar yükselme saptanmıştır. Hızla düşmesi gereken serum klorunun geç postmortem dönemde bile düşmemiş ve normal referans aralıkları arasında kaldığı görülmüş olup bu sonuç eksojen olarak verilen kloru akla getirmektedir. Bu nedenle çalışmamız yapılma amacına uygun şekilde, KCL intoksikasyonu tanısında geç postmortem dönemde, göz içi sıvısı ve serum K konsantrasyonlarına ek olarak, serum Cl konsantrasyonlarının da değerlendirilmesi gerekliliğini ortaya koymuştur.

Postmortem high plasma potassium (K) levels is inadequate in diagnosing iatrogenic potassium poisoning. Suicides, homicides, accidental deaths due to potassium poisoning can be overlooked due to normal high postmortem potassium levels. It is safer to use intraocular fluids in postmortem toxicology studies due to relative protection of eyes in traumas due to its anatomical location and its resistance to putrification and contamination relative to the other bodily fluids. The aim of our study is to compare the biochemical changes in intraocular fluid relative to the plasma in euthanized rabbits with potassium chloride (KCl) compared to controls and to detect other electrolytes in addition to potassium for this purpose. In our study, 12 new Zealand rabbits were sacrificed by slow infusion of intravenous 7.5% KCl. 10 new Zealand rabbits were euthanized and used as a control group. Intraocular fluid at 1, 4, 8 and 24 hours was collected as well as blood at 4 and 24 hours. K, chloride( Cl), calcium( Ca), Sodium (Na), Magnesium (Mg), iron (Fe), phosphorus (P), urea and creatinine levels have been measured in the samples obtained. Our study has shown statistically high intraocular K concentrations at 1,8 and 24 hours versus only statistically high K levels in plasma at 4 hours. High serum potassium level at 4 hours in postmortem blood is reached at 24 hours by the intraocular potassium concentration. In the postmortem diagnosis of potassium intoxication, evaluation of only intraocular K concentration is not enough, both intraocular and serum levels should be evaluated simultaneously. The expected drop in chloride levels due to intracellular chloride shift in postmortem period has resulted with low Cl levels within the reference ranges but since the study group has been sacrificed by administration of KCl solution there has been an increase in postmortem plasma Cl levels at 4 hours in this group. Despite expected accelerated decrease in postmortem serum Cl levels detection of chloride levels within normal reference values should make someone think of exogenous chloride administration. Because of those findings, our study has shown the necessity of serum Cl concentration evaluation in addition to intraocular and serum K concentrations in the diagnosis of KCl intoxication in late postmortem period.