Travmaya tanıklık etmenin etkilerinin sıçanlarda incelenmesi

Abstract

Travmaya tanıklık etmenin ruh sağlığı üzerindeki olumsuz etkileri bilinmektedir. Bu etki bireylerde farklılık göstermektedir. Bunun bir nedeni kurban ve tanık arasındaki sosyal yakınlık olabilir. Çalışmanın amacı, sıçanlarda travmanın kurban ve tanık üzerindeki etkisini ve sosyal bağın önemini araştırmaktır.Deney öncesinde hayvanların saldırgandan kaçınma davranışı test edilmiştir. (D8) Deney grubundaki (n:24) sıçanlar 7 gün boyunca 45 dakika sosyal yenilgiye maruz bırakılmışlardır(D9-15). Tanıklar (n:12) ise izlemişlerdir. Ardından kurban ve tanıklar birlikte kafeslenmişlerdir. Çiftlerin yarısı birbirleri ile kardeş (n:6), yarısı kafes arkadaşıdır. Kontrol grubuna (n:24) işlemler saldırgan olmadan uygulanmıştır. Seanslarının sonunda yem, su, ağırlık kontrolü yapılmış, yeni cisim tanıma testi ile bellek işlevleri, yükseltilmiş artı labirent (EPM) testi ile anksiyete düzeyleri değerlendirilmiştir.(D16-19) Travma ile ilişkili hatırlatıcıya tepkiyi ölçmek için kaçınma davranışı analizi (D20) ve EPM (D20) uygulanmış, plazma kortikosteron ve amigdalada c-fos düzeylerine bakılmıştır.Kurban grupları arasında istatistiksel fark bulunmamıştır. Deney tanık grubunda bellek işlevlerinde bozulma ve kortikosteron düzeylerinde artış saptanmıştır. Kardeş olan tanıkların anksiyete düzeyleri yüksek izlenmiştir.Yöntemsel sorunlar ya da travmaya yanıtta farklılıklar nedeniyle deney kurban grubunda travmatik etki oluşturulamadığı izlenmiştir.Etkilenen hayvan sayısının, kurban grubunda travma sonrası kardeşi ile birlikte kafeslenenlerde az olduğu izlenmiştir. Bu sosyal bağın kurbanlarda etkilenmeyi azalttığını göstermektedir.Yalnızca ağır davranışsal yanıt gösteren kurbanlar analize dahil edildiğinde deney grubunda yem tüketiminde, adrenal ağırlığında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır. Seanslardan önce saldırganın uygunluğunun test edilmemesi, aynı saldırganın kullanılması, deney süresinin uzunluğu ve hayvan sayısının yetersizliği temel kısıtlılıklardandır.Bu çalışma, sosyal bağın kurbanın travmadan etkilenme oranını değiştireceğini göstermektedir. Belirtilen kısıtlılıkların aşılarak yürütülecek gelecek çalışmalar bu konudaki bilgilerin artmasını sağlayacaktır.

The negative impacts of witnessing trauma on mental health is well known. This effect varies between people. One of the reasons for this variability could be the social bond between victim and witness. The purpose of this this study is to examine the effect of trauma and the importance of the social bond on victim and witness rats.Before the experiment the avoidance behaviour of the rats from the aggressor had been tested. (D8) The experiment group (n:24) rats were socially defeated for 7 days, 45 minutes/day. (D9-15) Witnesses (n:12) watched this procedure. Then victims and witnesses were caged together. Half of the couples were siblings (n:6) and the other half were cage-mates. The procedure was applied to the control group (n:24) without using the aggressor. At the end of the sessions body weight, food and water intake were measured, memory fuctions were evaluated with NOR and anxiety degrees were evaluated with EPM. (D16-19) Avoidance behaviour analysis and EPM were used to evaluate the response to trauma related stimulus. The plasma corticosterone and c-fos levels in amigdala were evaluated.There weren‟t any statistically significant difference between the victim groups. İn the witness group, impairment of memory functions and increase in corticosterone levels were detected. The anxiety degreee in the sibling witness were high.The experiment victim group couldn‟t get traumatized sufficiently because of the methodological problems and the difference of trauma responses.The ratio of effected animals were lower in the victim group which were caged with siblings after the trauma. This indicates that social bond could ameliorate the effects of trauma.When only the extreme behavioural response subjects were analysed, the experiment group had statistically significant higher adrenal weight and lower food intake.The major limitations of this study were, not re-evaluating the aggressor before each session, using the same aggressor, long session periods and small number of animals.This study indicates that social bond could ameliorate the effects of trauma. Future studies which overcome the above mentioned limitations could provide more information about this issue.