7-12 Yaş grubu çocuklarda dental uygulamalarla ilgili korku ve anksiyetenin giderilmesinde eğitimin rolünün araştırılması

Abstract

120 VI I. ÖZET Çalışmamıza 7-12 yaşları arasında 78 `i kız, 81' i erkek olan 159 çocuk hasta dahil edildi. Hastaların önceden hiç bir dental deneyimleri olmamasına özen gösterildi. Çocuklar hiç dental eğitim verilmeyen (I. grup), klinikte dental eğitim verilen (II. grup) ve okulda dental eğitim verilen (III. grup) olarak 3 gruba ayrıldılar. II. ve III. gruplara posterler ve slaytlar yardımı ile önceden hazırlanan dental eğitim programı uygulandı. Tüm çocukların dental anksiyete seviyeleri; Anksiyete Belirtileri Skalası, Corah'm Dental Ankasiyete Skalası (DAS) ve tükürükte Kortizol tayini yöntemleri ile ölçüldü. Ayrıca nabız ve tansiyon değerleri de kaydedildi.Her üç anksiyete tayin yöntemiyle elde edilen değerlerin birbirleri ile uyumlu olduğu gözlendi. Yapılan istatistiksel analizler neticesinde, hiç dental eğitim verilmeyen gruptaki anksiyete seviyesi diğer iki gruba göre belirgin oranda yüksek bulunurken, bu seviyenin klinikte eğitim verilen grupta ise en düşük olarak saptandı. Ayrıca dental anksiyete ile cinsiyet arasında anlamlı bir ilişki bulunamazken, çocuğun yaşı ile dental anksiyete arasında negatif korelasyon bulundu.121 Çalışmamızda, dental eğitim verilmesinin, dental anksiyetenin azaltılmasında etkili bir yöntem olduğu ve bu eğitimin çocuk psikolojisi konusunda deneyimli bir dişhekimi ve uygun bir klinik ortamında verilmesi ile başarının artacağı sonucuna varıldı.

122 VIII. SUMMARY In this study, 78 girls and 81 boys who were between 7-12 years old have been participated. All the children have had no dental experiences before. Children were divided into three groups as; `no information given about dental procedures`, `dental information given in dental clinic` and `dental information given at their school`. Second and third groups viewed poster and slide information about dental procedures. In order to analyze dental anxiety in child dental patients, following psychometric and psychosomatic methods were applied to all children : `Corah's Dental Anxiety Scale (DAS)`, `Anxiety Finding Scale` and `Assessing the value of Salivary Cortisol Concentrations`. All of the three methods were to found reflect dental anxiety and were highly correlated. According to data analyses; the anxiety of first group was significantly high compared to the other groups and the second group's anxiety level was found to be the lowest among three groups. Although there was no correlation between sex and dental anxiety, a negative correlation between the age of children and their anxiety levels were observed.123 Results suggest that dental information which is designed to match the age, effectively reduces dental anxiety and increases cooperation. If this information is given in a suitable dental clinic and by experienced dentist it will be more effective and reduce the dental anxiety of the child patient.