İmmün direnci baskılanmış hastalarda cryptosporidium ve blastocystis enfeksiyonlarının önemi ve diğer barsak parazitleri üzerinde araştırmalar

Abstract

64 ÖZET Immün direnci baskılanmış üç ayrı hasta grubundaki toplam 147 hastadan elde edilen 225 dışkı örneği ile 75 kontrol olgusundan elde edilen birer dışkı örneği nativ-lugol, Trichrome, Modifiye Ritchie, Auramine, Modifiye Acid Fast (MAF) yöntemleri ile barsak parazitleri açısından araştırılmıştır. immün direnci baskılanmış Hasta Grubu'nu (HG), Transplantasyon Alıcı Hasta (TAH) Grubu, Hemodiyaliz Hasta (HdH) Grubu ve Çocuk Onkolojisi Hasta (ÇOH) Grubu oluştururken, Kontrol Grubu'nu (KG) ise Transplantasyon Alıcı Kontrol (TAK) Grubu, Hemodiyaliz Kontrol (HdK) Grubu ve Çocuk Onkolojisi Kontrol (ÇOK) Grubu oluşturmuştur. İmmün dirençle ilişkili olduğu düşünülen Cryptosporidium enfeksiyonunun prevalansı HG olgularında % 25.9 olarak bulunurken, KG olgularında % 9.3 olarak hesaplanmıştır. İki grup arasındaki cryptosporidiosis prevalans farkı istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p< 0.05). Semptomatik cryptosporidiosisli olgularda spiramisin sağaltımı ile atılan ookist sayısında ve semptomlarda genellikle bir azalma kaydedilmiş, ancak ookist atılımı sürmüştür. Son yıllarda Blastocystis hominis enfeksiyonu üzerinde yapılan araştırmalar, daha çok enfeksiyonun patojenitesi üzerinde yoğunlaşmıştır. Araştırmamızda elde ettiğimiz bulgular etkenin, özellikle immün direnci baskılanmış hastalarda, patojen olabildiğini desteklemiştir. Blastocystis hominis prevalansı yönünden hasta grupları ile kontrol grupları arasında önemli bir fark bulunamamış, ancak blastocystosisli HG olgularının, blastocystosisli KG olgularına oranla, istatistiksel olarak önemli derecede (p< 0.05) daha sık semptom verdikleri belirlenmiştir. Blastocystosis sağaltımında nitroimidazol grubu ilaçların genellikle yetersiz kaldığı gözlenmiş, trimetoprim-sülfametaksazolün etkinliğinin araştırılmasının gerektiği düşünülmüştür.

65 SUMMARY In this study, 225 stool samples obtained from three different immunocompromised patient groups and 75 stool samples from 75 cases in the control groups were examined for intestinal parasites by saline-lugol, Trichrome, Modified Ritchie, Auramine, Modified Acid Fast techniques. Immunocompromised Patient Group (PG) was consisted of Transplantation Recipient Patient (TRP) Group, Hemodialysis Patient (HdP) Group and Pediatric Oncology Patient (POP) Group. Control Group (CP) was consisted of Transplantation Recipient Control (TRC) Group, Hemodialysis Control (HdC) Group, and Pediatric Oncology Control (POC) Group. Prevalence of Cryptosporidium infection in PG was 25.9 %, while it was 9.3 % in CG. Difference between two groups was found statistically important (p< 0.05). Spiramycine treatment in symptomatic patients usually resulted with a decrease in both symptoms and number of oocysts excreted, but excretion of oocysts did not stop. Recent investigations on Blastocystis hominis have focused on pathogenicity of the infection. Our data have supported the hypothesis that B. hominis may be pathogenic, especially for immunocompromised hosts. The prevalence of B. hominis infection did not differ significantly between the patient groups and the control groups, but frequency of symptoms in blastocystosis was statistically higher in PG cases, when compared with CG cases (p< 0.05). Nitroimidazoles seemed to be ineffective in blastocystosis, and it has been thought that the effect of trimethoprime-sulfamethaxazole in blastocystosis should be investigated.