Erişkin tibia kırıklarının eksternal fiksatörlerle tedavisi

Abstract

ÖZET özellikle açık tîbia kırıklarının tedavisinde uygulanabilme kolaylığı, yara bakımı, enfeksiyon riskinin azlığı, erken mobilizasyonu sağlama gibi nedenlerle eksternal fiksatör uygulanması sık başvurulan bir tedavi biçimidir. Bu çalışmamızda 1983-1988 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalında eksternal fiksatör 1 er 1 e tedavi ettiğimiz 57 hastanın 60 tibia kırığı olgusu incelendi. Olgularımız en fazla 72, en az 9 ay, ortalama 21 ay izlendiler. Olgularımızın 52(9691. 2)si erkek, 5(%8.8)i kadın idi. Etken 50C%87.8) olguda trafik kazası idi. Kırıkların 57(%95>si açık olup, bunların 34(%59.6>ü tip 1 I I idi. Olgularımızın tümünde bilateral unipl anar (Girgin) tip eksternal fiksatörler kullanıldı. 29<%48.3) kırığın sadece eksternal fiksatör uygulaması ile, 14<%23.3) kırığın yumuşak doku iyileşmesi tamamlandıktan sonra eksternal fiksatör çıkarılıp yapılan alçı uygulaması ile, 17(%28.3) kırığın ise tedavinin çeşitli evrelerinde kemiğe yönelik ek cerrahi 45.girişimler yapılmasıyla kaynadığı saptandı. Özellikle açık ve parçalı tibia kırıklarında eksternal fiksatörlerin hasarlı bölgeye ikinci bir travma yapmamaları, bölgenin sürekli ve kolay bakımına olanak tanımaları ve erken mobilizasyona izin vermeleri nedeni ile tercih edilmeleri gereken önemli bir tedavi aracı oldukları sonucuna varıldı. 46