Çeşitli yüzey şartlandırma işlemlerinin konvansiyonel dental porselenlerin eğilme dayanıklılığı üzerine etkisi

Abstract

-73- ÖZET Dental porselenlerin başarısı, en önemli dezavantajı olan eğilme dayanıklılığının artırılmasına bağlıdır. Dental porselenlerin eğilme dayanıklılığım etkileyen en önemli faktörlerden biri yüzey düzensizlikleri ve mikroçatlaklan olduğu için, bu düzensizliklerin ilerlemesinin engellenmesi veya azaltılması amacıyla, çeşitli yüzey işlemleri uygulanarak, üç nokta eğilme testi ile üç adet porselen sisteminin eğilme dayanıklılığı karşılaştırmalı olarak değerlendirilmiştir. Bu amaçla, ISO 6872 (1995), tarafından önerilen boyutlarda, Vita VMK 68, Ceramco n ve IPS Classic V porselen sistemlerinden her birinden 70 adet olmak üzere 210 adet porselen örnek elde edilmiştir. Bu örnekler farklı yüzey işlemleri için 7 gruba ayrılmış ve bir grup otoglazeli hali ile kontrol grubu olarak bırakılmıştır. Diğer gruplara, glaze işlemi, polisaj işlemi, iyon alışverişi işlemi, ısıl işlem, glaze işlemi + iyon alışverişi işlemi, polisaj işlemi + iyon alışverişi işlemleri uygulanmıştır. 37°C 'daki deionize suda bir hafta süreyle bekletilen örnekler daha sonra üç nokta eğilme testine tabi tutulmuştur. Her üç porselen sistemindede en yüksek değerleri glaze işleminin ardından iyon alışverişi işleminin uygulandığı grup vererek, diğer tüm yüzey işlemi gruplarından istatistiksel olarak farklılık göstermiştir. Bu grupta en fazla artış IPS Classic V porselen sisteminde gözlenirken en az artış-74- Vita VMK 68 porselen sisteminde gözlenmiştir. Aynı durum sadece glaze işlemi uygulandığında da geçerliyken, iyon alışverişi işlemi uygulanan gruplarda en fazla eğilme dayanıklılığı artışı Ceramco II grubunda gözlenmiştir. Glaze ve iyon alışverişi işlemleri arasında istatistiksel olarak farklılık gözlenmemiştir. Polisaj, ısıl işlem ve polisaj işleminin ardından iyon alışverişi uygulanan gruplarda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak fark gözlenmemiştir.

-75- SUMMARY The success of feldspathic dental porcelains which are used in the construction of porcelain -fused-to metal restorations is mostly related to its flexural strength. Dental porcelains have an inherent weakness because of the microcracks existing at the surface and surface roughness. In this study, some surface treatments have been made with the aim of preventing these microcracks growth and to diminish the cracks and the roughness. The flexural strength of three porcelain systems are evaluated after this surface treatments. Seventy porcelain bars, with the dimentions which ISO 6872 (1995) has recomended, fabricated from each porcelain system, which were Vita VMK 68, Ceramco II and IPS Classic V porcelains. Totally twohundred and ten specimens were prepared. Specimens are randomly divided into seven groups. First selfglazed group was left untreated, as the control group. Other groups were treated as overglazed, polished, ion exchanged, heat treated, overglazed + ion exchanged, polished + ion exchanged. They were stored in deionized water at 37°C for seven days, before the three point bending test. In all porcelain systems, the strengthening effect of overglazed + ion exchanged group was significantly higher than the other groups. In this group the highest effect on flexural strength was reached with the IPS Classic V porcelain system, and the lowest was with Vita VMK 68 porcelain system. Overglazed group had the same results. The ion exchanged treatment,-76- increased the flexural strength of Ceramco II porcelain system more than other two systems. Vita VMK 68 porcelain system had the lowest increase of flexural strength. Only overglazed and only ion exchanged groups were not statitically different. Polished, heat treated and polished + ion exchanged, groups had no statistically difference compared to the control group.