Peptik ülser ve gastrite bağlı üst gastrointestinal sistem kanamalarının tedavisinde intravenöz Omeprazol ve Ranitidin`in karşılaştırılması

Abstract

VII. ÖZET Üst GİS kanaması ile başvuran 31 hastaya (20-85 yaş, ortalama 44 ± 18 yıl), randomize olarak intravenöz omeprazol ve intravenöz ranitidin uygulandı. Omeprazol grubuna alman 16 hastaya (20 ile 85 yaş, ortalama 46 ± 21 yıl) 2 x 40 mg intravenöz omeprazol ve nazogastrik sondadan magaldrat + simetikon süspansiyonu 7 x 30 mi verildi. Ranitidin grubuna alman 15 hastaya ise (21 ile 84 yaş, ortalama 46 ± 15 yıl) 4 x 50 mg intravenöz ranitidin ve nazogastrik sondadan magaldrat + simetikon süspansiyonu 7 x 30 mi verildi. Her iki grubun mortalite, tekrar kanama oluşması, cerrahi müdahale ihtiyacı, kan transfuzyonu ihtiyacı, hiperperistaltizm süresi ve melena süresi parametreleri karşılaştırıldı. Her iki tedavi grubunda da mortalite gözlenmedi. Omeprazol grubun daki bir hastaya (% 6.25) tekrar kanama nedeniyle ve ranitidin grubundaki bir hastaya (% 6.6) durmayan kanama nedeniyle cerrahi müdahale yapıldı: Omeprazol grubuna toplam 43 ünite (ortalama 2.69 ± 2.77 ünite), ranitidin grubuna ise toplam 51 ünite (ortalama 3.40 ± 3.27 ünite) kan transfuzyonu yapıldı (p>0.05). Hiperperistaltizm süresi omeprazol grubunda ortalama 30.88 ± 7.90 saat, ranitidin grubunda ise ortalama 34.00 ± 6.76 saat bulundu (p>0.05). Omeprazol grubunda melena süresi ortalama 85.38 ± 12.72 saat, ranitidin grubunda ise ortalama 90.40 ± 18.99 saat bulundu (p>0.05). Omeprazol ve ranitidin tedavileri esnasmda önemli yan etkiler oluşmadı. Sonuç olarak; üst GÎS kanamalarında intravenöz omeprazol tedavisinin mortalite, tekrar kanama, Cerrahi müdahale, kan transfuzyonu ihtiyacı, hiperpe ristaltizm süresi ve melena süresi açısından intravenöz ranitidin tedavisine üstünlüğü gösterilememiştir. 46