Vezikoüreteral reflü ve üreteropelvik darlığın renal morfoloji üzerine etkileri (Karşılaştırmalı deneysel çalışma)

Abstract

ÖZET Vezikoüreteral Reflü(VUR) ve Üreteropelvik Darlık (UP J), Pediatrik Ürolojinin en sık rastlanan iki patoloj isidir. Bu iki patolojiyi ayrı ayrı inceleyen bir çok çalışma olmasına karşın, ikisini kıyaslayan bir çalışma, literatürde bulunamamıştır. Bu çalışmada, tam ve parsiyel UPJ ile VUR' un renal morfoloji üzerine olan etkilerinin kıyaslanması planlandı. Bu amaçla, Albinus Domestica cinsi, 10-12 günlük ve 4-5 kg ağırlığında 10 adet domuz yavrusu kullanıldı. Denekler iki gruba ayrıldı. Grup 1 deneklere sağ tarafa VUR, sol tarafa komplet ureteral obstrüksiyon, Grup 2 deneklere sağ VUR, sol parsiyel ureteral obstrüksiyon oluşturuldu. Ameliyattan sekiz hafta sonra, deneklerden idrar kültürü alındı ve Sistogram, nefrostogram, DTPA, DMSA, pelvik basınç ölçümleri yapıldı. Bu işlemlerin sonunda, denekler sakrifiye edilerek böbrekleri çıkartıldı. Böbreklerin ağırlıkları tartıldı, makroskopik ve mikroskopik olarak değerlendirildi. S is t ogr ami arda, tüm deneklerde sağda VUR saptandı. Hepsinin idrar kültürlerinde, E.coli üredi. Parsiyel obstrüksiyon yapılanlarda nefrostogram, pasajdaki gecikmeyi ve proksimalde hidronefrozu gösterdi. DTPA ile bu böbreklerde, ekskresyonda gecikme ve diüretiğe kısmi yanıt görüldü. DMSA1 da, tam obstrüksiyonlu böbreklerde görüntü elde edilemezken, parsiyel obstrüksiyonlu olanlarda normal değerler, VUR'lularda ise hipoaktif alanlar tesbit edildi. Pelvik basınçlar, parsiyel obstrüksiyon tarafında 14-16 mmHg seviyesinde sabit kalırken, VUR olan tarafta mesane basıncına paralel olarak, 32 mmHg ivseviyesine kadar çıktığı görüldü. Tam obstrüksiyonlu böbreklerin ağırlıkları, diğer gruplara göre anlamlı olarak azalmış bulundu. Makroskopik değerlendirme, VUR `da renal skarlaşmayı ve tam obstrüksiyondaki parankim kaybını doğruladı. Histopatoloj ik incelemede, tam obstrüksiyon ve VUR1 da olan değişikliklerin, parsiyel obstrüksiyona göre anlamlı olarak kötü olduğu görüldü. Bu çalışmada, domuzlarda renal morfolojiyi en fazla bozan patolojinin, tam obstrüksiyon olduğu, VUR 'un ikinci sırada geldiği ve en selim değişikliklerin parsiyel obstrüksiyonda olduğu görüldü. Anahtar sözcükler: 1. Uriner enfeksiyon 2. üriner anomali 3. Vezikoüreteral ref lü 4. Üreteropelvik darlık 5. Renal hasar. v

The Effects of Vesicoureteric Reflux and Ureteropelvic Junction Obstruction on Renal Morfology (Comparative Experimental Study) ABSTRACT Ureteropelvic junction obstruction (UPJ) and vesicoureteric reflux are two most common pathologies of Pediatric Urology. Although many workers investigated these pathologies separately, no experimental comparative model was encountered in the literature. The present study was planned to find out the effects of partial and complet UPJ and VUR, on renal morphology. 10-12 days old, 4 -5kg, ten Sus Albinus Domestica piglets were used. The animals were divided into two groups. In Group 1, VUR on the right side and complet UPJ on the left and in Group 2, VUR on the right and partial UPJ on the left were created. On the eighth postoperative week, urine cultures, cystography, nephrostography, DTPA, DMSA, intrapelvic pressures were obtained and the macroscopic and histopathologic examination of kidneys were made. Cystography showed right sided VUR in all piglets, E. coli was identified in all urine cultures. Nephrostography demonstrated hydronephrosis and a delay in transit in all animals with partial UPJ. DTPA showed a partial response to diuretics in these kidneys. DMSA demonstrated normal findings in partial obstruction and hypoactive areas suggesting renal VIscars in VUR. No image was obtained in completly obstructed kidneys. In UPJ, the maximum level of pelvic pressure was 14- 16mm Hg and was not influenced by micturation. In VUR, pelvic pressure was directly related to the bladder pressure and raised to 32 mmHg during micturation. Renal scarring in VUR and loss of renal parenchyma in complet UPJ is justified with the macroscopic and histopatologic investigations of kidneys In this experimental model the most important parenchymal destruction was found to be in the complet UPJ, followed by VUR. The morphological changes in partial UPJ were classified as to be benign. KEYWORDS: 1. Urinary infection 2. Urinary anomaly 3. Vesicoureteric reflux 4. Ureteropelvic obstruction 5. Renal scarring VII