Nüks dakriosistit tedavisinde endoskopik dakriosistorinostomi

Abstract

ÖZET Amaç: Daha önce eksternal dakriosistorinostomi yapılmış nüks dakriosistiî olgularında revizyon endoskopik dakriosistorinostominin etkinliğini ve avantajlarını ortaya koymak. Gereç ve Yöntem: Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi KBB Anabilim Dalında Ekim ] 995-Aralık 1996 tarihleri arasında revizyon endoskopik dakriosistorinostomi (DSR) uygulanan 1.5 olgu çalışma kapsamına alındı. Olguların 2'si erkek 13'ü kadındı. 19-58 yaş arasındaki olguların yaş ortalamaları 38.5 ± 4.48`di. Olgular ortalama 13 ay (8-16 ay) takip edildi. Postoperatif hastalar 7. gün, 14. gün, 21. gün, 3 ay ve 6 ay sonra olmak üzere toplam 5 kez eaıdoskopik muayene amacı ile kontrollere çağrıldı. Silastik tüp uygulanan hastaların tüpü 6. ay çekildi. / Bulgular: İntraoperatif nazal patolojiler arasında en fazla rinostomi alanında granülasyon dokusu gözlendi. Olguların %47.7'sinde orta konka rezeksiyonu, anterior etmoidektomi ve sinesi açılması gibi sekonder uygulamalara imkan bulundu. Postoperatif dönemde osteotomi bölgesinin I>atolojik görünümleri ve ortaya çıkan komplikasyonlar tablo halinde verildi. Silastik tüpün erken dislokasyonunun postoperatif başarıyı kötü yönde etkilediği gösterildi. Postoperatif başarıyı göstermede epifora ve rekurrent enfeksiyonun ortadan kalkması esas olarak alındı. 1 hastada şndoskopik muayenede ostium açıklığının normal olmasına rağmen semptomlarında kısmi düzelme olduğu, 4 hastada (%26.6) hiç düzelme olmadığı, 10 hastada (%66.6) tam düzelme olduğu gözlendi. Sonuç: Revizyon endoskopik DSR avantajları yönünden umut verici olmuştur. Anahtar Kelimeler: Nüks dakriosistit, endoskopik dakriosistorinostomi III

ABSTRACT ENDOSCOPIC DACRYOCYSTORHINOSTOMY IN THE MANAGEMENT OF RECURRENT DACRYOCYSTITIS Purpose: To determine the advantages and usefulness of the endoscopic dacryocystorhinostomy (DCR) for revision of failed external dacryocystorhinostomy. Materials and Methods: We have performed 15 endoscopic DCR on the cases of whom ffailed external approach between October 1995 - December 1996 in our department. There were İ3 women and 2 men, ranging in age from 19 to 58 (mean 38.5 ±4.48). The patients have been followed up for 8 to 16 months. Patients were seen one, two, three weeks postoperatively and again at 3 and 6 months. Silastic tubes were removed at the 6th month postoperatively. i Findings: The most common nasal pathology was granulation tissue at the rhinostomy s^ite intraoperatively. In 47.7% of cases obstructing intranasal pathology, including adhesions from previous DCR, an enlarged middle turbinate and etmoid sinus disease, was readily identified and corrected. Pathologic findings of osteotomy site and complications at the postoperative period was given in tables. Premature loss of silastic tubes was the most important rjeason in the failure of endoscopic DCR. The surgical therapy was considered successful in the absence of recurrent infection and improvement of epiphora. In one patient although ostium was found to be open endoscopically there was a partial improvement of symptoms. In four patients ^26.6%) no improvement and in ten patients (66.6%) compliate improvement was noted. Conclusion: Results of revision endoscopic DCR, because of its advantages, were Considered to be promising. Key Words: Recurrent dacryocystitis, endoscopic dacryosystorhinostomy. IV