Deneysel karaciğer fibrozunda interferon alfa 2B ve ocreotide`in antifibrotik etkileri

Abstract

ÖZET Amaç: Karaciğer fibrozu sürekli hepatosellüler zedelenme sonucu gelişir ve kronik karaciğer hastalığının esas komplikasyonudur. Karaciğer fîbrozunda kullanılabilecek etkili antifibrotik ilaç henüz yoktur. Biz bu çalışmada karbontetraklorür (CCI4) ile oluşturulmuş karaciğer fibrozunu önlemede interferon a 2b (İFN a 2b ) ve ocreotide'in kronik kullanımda antifibrotik etkilerini inceledik. Metod:. 48 erkek Albino-Wistar rat dört eşit gruba bölündü: Sham (işlem yapılmamış), plasebo, İFN a 2b ve ocreotide grupları. Karaciğer fîbrozu CCLt ile oluşturuldu. İFN a 2b 100.000 İU, haftada 5 gün, 7 hafta süreyle, subkutan olarak injekte edildi. Ocreotide 100 ug, günde iki kez 7 hafta süreyle subkutan olarak injekte edildi. Karaciğer fibrozisi bistopatolojik incelemeyle, karaciğer hidroksiprolin düzeyi, serum hyaluronik asid enzim aktivitesi ile değerlendirildi. Bulgular: İFN a 2b ve ocreotide grubunda portal alanda fîbrozis şiddetinde, picemea! nekroz ve fokal nekrozda plaseboya göre anlamlı azalmıştı (p<0.05). Fibrozis skoru ve karaciğer hidroksiprolin düzeyi İFN a 2b ve ocreotide grubunda plasebo grubuna göre anlamlı azalmıştı (p<0.001). İFN a 2b ve ocreotide grupları arasında anlamlı farklılık yoktu (p>0.05). Hyaluronik asid enzim aktivitesi İFN a 2b ve ocreotide grubunda plaseboya göre anlamlı artmıştı (p<0.001). Sonuç: İFN a 2b ve ocreotide CCI4 ile oluşturulmuş karaciğer fîbrozu gelişimini önlemede etkilidir. İFN a 2b ve ocreotide arasında ise antifibrotik etki açısından anlamlı fark yoktur. Bu konuda çeşitli doz ve sürelerde yapılacak yeni çalışmalara ihtiyaç vardır. tc*w??*U<*Anahtar kelimeler: Karaciğer fîbrozu, karbontetraklorür, interferon a 2b, ocreotide

ABSTRACT Antifibrotic effects of interferon a 2b and ocreotide in experimental liver fibrosis Background/aim.' Hepatic fibrosis, the main complication of chronic liver disease is due to sustained hepatocelluler damage. There is not yet effective therapeutic antifibrotic agent for use in liver fibrosis. The aim of this study was to assess the effect of chronic administration of ocreotide and interferon a 2b (IFNa 2b) in the prevention of liver fibrosis in rats with carbontetrachloride (CCLO-induced liver fibrosis. Methods: Fourty-eight male Albino-Wistar rats were divided into four equal goups: sham, placebo, IFN a 2b and ocreotide group. Liver fibrosis was induced by the administration of CCU. IFN a 2b was administrated 100.000 IU/day, subcutaneously, 5 days in week for 7 weeks. Ocreotide was administrated 100 Hg/kg, subcutaneously, twice daily for 7 weeks. Liver fibrosis was assessed by histopathological examination, liver hydroxyproline content, serum hyaluronic acid enzyme activity. Results: The severity of fibrosis in the portal tract, peacemeal necrosis and focal necrosis were significantly decreased in the IFN a 2b and ocreotide groups compared with the placebo group (p<0.05). Fibrosis score and hydroxyproline liver content were significantly decreased in IFN a 2b and ocreotide groups compared with the placebo group (p<0.001). There was no significant difference between the IFN a 2b and ocreotide groups for fibrosis score (p>0.05). Serum hyaluronic acid enzyme activity was increased IFN a 2b and ocreotide groups compared with the placebo group (pO.001; p<0.01).Conclusions: IFN a 2b and ocreotide are effective to prevent the development of CCU-induced liver fibrosis in the rats. There was not significant difference between the IFN a 2b and ocreotide for antifibrotic effect Further investigations that will be performed in variuos doses and durations are necessary. Key Words: Liver fibrosis, carbontetrachloride, interferon a 2b, ocreotide