Travmatik fasial sinir paralizilerinde iyileşme üzerine GGF, NGF, metilprednizolon ve N- asetil sistein`in etkileri: deneysel bir hayvan çalışması

Abstract

l.OZET Bu çalışmanın amacı travmatik fasial sinir paralizilerinde cerrahi anastomoz sonrası sinir iyileşmesi üzerine glial büyüme faktörü, sinir büyüme faktörü, metilprednizolon ve NAC tedavisinin etkinliğini araştırmaktır. Çalışma, ağırlıkları 2500-3000 gram arasında değişen 50 adet dişi Yeni Zellanda türü tavşan üzerinde gerçekleştirildi. Tüm tavşanlar rastgele 10'arlı beş gruba ayrıldı ve tümüne aynı cerrahi prosedür uygulandı. Grup 1 (kontrol grubu): İlaç uygulanmayan grup, Grup 2 (Sinir büyüme faktörü grubu): Anastomoz bölgesine 250 ng/0.1ml sinir büyüme faktörü uygulanan grup, Grup 3 (Glial büyüme faktörü grubu): Anastomoz bölgesine 500 ng/0.1ml glial büyüme faktörü uygulanan grup, Grup 4 (NAC grubu): İntramusküler olarak 50 mg/kg/gün N-asetil sitein uygulanan grup, Grup 5 (Metilprednizolon grubu): İntramusküler olarak 1 mg/kg/gün metilprednizolon uygulanan grup. Büyüme faktörleri anastomoz bölgesine epinörium içerisine operasyon sonrası yapıldı ve tekrarlayan dozlar ise anastomoz bölgesine postoperatif 24. ve 48. saatlerde subkutan olarak uygulandı. Metilprednizolon ve NAC iki ay süresince günde tek doz intramusküler olarak yapıldı. Tavşanların yüzünün sol tarafında fasial sinirin bukkal dalı tanındı. Fasial sinirin bukkal dalından yaklaşık olarak 2 mm'lik sinir segmenti çıkartılarak sinirin serbest uçlar 9-0 monofîlaman prolen ile anastomoze edildi. 2 ay sonra anastomoz bölgeleri çıkartılarak elektron mikroskopu ile incelendi. Sinir rejenerasyonu açısından kontrol grubuna göre en iyi rejenerasyon bulguları glial büyüme faktörü verilen grupta, en kötü iyileşmenin ise metilprednizolon uygulanan grupta olduğu tespit edildi. Glial büyüme faktörü verilen grupta Schwann hücre ve glial hücre proliferasyonu mevcuttu. Rejenerasyon miktarı açısından grup 3'ü sırasıyla grup 2 ve grup 4 izliyordu. Grup 5'de myelinli sinirliflerinde belirgin akson çekilmesi, ve aksonlar içindeki mitokondrilerde belirgin kristaliazis görüldü. Bu grupta anlamlı olarak rejenerasyon yoktu. Metilprednizolon uygulanan grupta kötü rejenerasyon bulgusu olan myelin debris sayısında artış mevcut iken, en az myelin debris sayısı ise glial büyüme faktörü uygulanan grupta saptandı (p<0.005). Sonuç olarak tavşanlarda travmatik fasial sinir paralizilerinde glial büyüme faktörü, sinir büyüme faktörü ve NAC verilmesinin rejenerasyon sürecini hızlandırdığı dikkat çekmektedir. Bu faktörlerin insanlardaki travmatik fasial sinir paralizilerinin tedavisinde uygulanabilmesi için yeni çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar Kelimeler: Travmatik fasial paralizi, NGF, GGF, Metilprednizolon, NAC

2.ABSTRACT THE EFFECTS OF GLIAL GROWTH FACTOR, NERVE GROWTH FACTOR, N ACETYL CYSTEINE AND METHYLPREDNISOLONE ON NERVE HEALING IN THE TRAUMATIC FACIAL NERVE PARALYSIS: AN EXPERIMENTAL ANIMAL STUDY The aim of this study was to evaluate the effects of treatment with glial growth factor, nerve growth factor, N acetyl cysteine and methylprednisolone on nerve regeneration of nerve anastomosis in the traumatic facial nerve paralysis. 50 female New Zelland rabbits weighing between 2500-3000 gram were used for this study. All of the rabbits divided to 5 groups randomly and the same surgically procedure was applied to all animals. Group 1 (control group): No treatment was given. Group 2 (Nerve growth factor group): 250 ng/O.lml nerve growth factor was given to anastomosis side. Group 3 (Glial growth factor): 500 ng/O.lml glial growth factor was given to anastomosis side. Group 4 (N acetyl cysteine): 50 mg/kg/day N-acetyl cysteine was given intramuscullary. Group 5 (Methylprednisolone): 1 mg/kg/day Methylprednisolone was given intramuscullary. Growth factors were injected to epineurium of the anastomosis region and the same doses were repeated subcutanly to the anastomosis side after 24 and 48 hours. Methylprednisolone and N-acetyl cysteine were injected intramuscullary once a day during 2 months. Buccal branch of the facial nerve was identified on the left side of the rabbit face. 2 milimeter segment of buccal branch of facial nerve was removed and free tips of nerve were anastomosed with 9-0 monofilaman prolyn. Anastomosis regions were removed after 2 months and researched by electrone microscopy. The best nerve regeneration was determined in glial growth factor group and worthless regeneration was determined in methylprednisolone group when compared to control group. Proliferation of glial and Schwann cells were seen in glial growthfactor group According to regeneration amount, Nerve growth factor group and N- acetyl cysteine groups were following the glial growth factor group respectively. Axonal regression and meaningful mithocondrial cristaliasis in myelinised nerve fibers were seen in group 5 and there was no siginificant regeneration in group 5. It was determeined that numbers of myelin debris (findings of worthless regeneration) were decreased in glial growth factor group whether increased in methylprednisolone group (p<0.005). In conclusion, in traumatic facial paralysis of rabbits, the roles of glial growth factor, nerve growth factor and N acetyl cysteine on increasing the nerve regeneration is notably. New studies in humans are needed for using these factors in the treatment of traumatic facial paralysis. Key words: Traumatic facial palsy, NGF, GGF, Methylprednisolone, N acetyl cysteine 4