Depresif bozukluk alt tiplerinde serum IL-1Beta,IL-2, IL-6 ve IL-8 düzeyleri ve klinik değişkenlerle ilişkisi

Abstract

I. ÖZET Giriş: Depresif bozuklukta son zamanlarda yapılan immünolojik çalışmalarda sitokinler odaklanılan konulardan biri olmuştur. Bu çalışmada bazı interlökinlerin serum düzeylerinin depresif bozukluk alt tipleri ve klinik değişkenlerle olan ilişkisi araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışma süresince Fuat Üniversitesi Fırat Tıp Merkezi Psikiyatri Kliniği'ne başvuran ve yatarak ya da ayaktan tedavi gören DSM-TV tam ölçütlerine göre depresif bozukluk tanısı almış ve çalışma ölçütlerine uyan 46 Major depresif bozukluk, 24 Distimik bozukluk, ve 12 BTA depresif bozukluğu olan hasta ile 24 sağlıklı kontrol grubu çalışmaya dahil edilmiştir. Hasta grubunda çalışmaya başlamadan önce dört haftalık bir arınma periyodu ve gerekli hastalarda stabilizasyon uygulanmıştır. Hastalara sosyodemografik ve klinik bilgi formu ve Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HHDDÖ) uygulanmıştır. Kan örnekleri, çalışma kriterlerine uyan hasta ve kontrol gruplarından sabah 08.00-1 1.00 saatleri arasında alınarak serum İL- İp, IL2, IL-6 ve IL-8 düzeylerine bakılmıştır. Bulgular: IL-lp* düzeyleri açısından kontrol grubuyla tüm alt gruplar arasında anlamlı bir farklılık gözlenmedi. IL-2 düzeyleri açısından hasta ve kontrol grupları kendi içlerinde karşılaştaldığında; kontrol grubuyla major depresif bozukluk, distimik bozukluk ve BTA depresif bozukluk'lu hastalar arasında istatiksel olarak çok belirgin anlamlı farklılık belirlendi. IL-6 düzeyleri açısından hasta ve kontrol grupları kendi aralarında karşılaştırıldığında; kontrol grubuyla distimik bozukluk ve kontrol grubuyla BTA depresif bozukluk arasında anlamlı bir fark belirlendi. IL-8 düzeyleri açısından grup içi karşılaştırmalar yapıldığında; kontrol grubuyla BTA depresif bozukluklu hastalar arasında anlamlı farklılık belirlenirken, kontrol grubuyla major depresif bozukluk ve kontrol grubuyla distimik bozukluk arasında istatiksel olarak çok daha belirgin anlamlı farklılık belirlendi. Çalışmamızda kontrol grupları ile depresif bozukluklu hastalar arasında İL düzeyleri ile cinsiyet açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmedi. Sonuç: Bulgularımız, depresif bozuklukta immün bozukluğun olabileceği görüşünü desteklemekte ve teyit etmektedir. Dahası bu immün değişiklik depresifhastaların major depresif bozukluk, distimik bozukluk gibi alt gruplarındaki karakteristik klinik değişkenlerle ilişkilendirilebilir. Anahtar Kelimeler: Depresif bozukluk, Sitokin, İnterlökin, VI

II. SUMMARY Background: Recently immunological investigations have been focused on the pathophysiology of depressive disorders. In the present study, we examined the interaction between serum levels of some interleukins and depressive disorder subtypes and clinical variables. Method: The study group was composed of 46 major depressive disorder patients, 24 dystimic patients and 12 BTA depressive patients according to DSM-TV who applied to Firat University School of Medicine Department of Psychiatry, and 24 healthy control subjects. In the patients, four-week wash-out period was carried out. The patients were administered sociodemographical and clinical data form and Hamilton Depression Scala (HAM-D). Blood samples were obtained from the patients and controls between 08.00-1 1.00 hours. Afterwards, serum IL-ip, IL2, IL-6 and IL-8 were determined. Results: In regard to IL-ip levels tehere weren't any significant differences among all subtypes.Acording to IL-2 when patient and control groups are compared there were obvious differences about IL-2 levels between controls and patients with major depressive disorders, dysthimic and BTA depressive disorders.In regard to IL-6 levels, when patients and control groups compared; There was an obvious differencebetween control group and dysthimic disorder and also between control group and and BTA depressive disorder.In regard to,IL-8 when they were compered in in the group; There an obvious difference between control group and BTA depressive disorders,but there were more obvious difference between control groups and major depressive disorders and also control groups and dyshimic disorders. In regard to IL levels and sex, there weren't any obvious signifficant difference between control groups and depressed patients. Conclusion: Our findings suggest that immunological factors may have an important role in the pathophysiology of depressive disordes. This condition may be associated with the fact that these patients suffer from an autoimmunological process. Furthermore, this immunological change may be associated with the characteristic clinical characteristics of clinical subtypes of depressive disorders. Key Words: Depressive disorders, Cytokine, Interleukin VII