Ratlarda deneysel spinal kord injurisinde octreotid ve melatoninin sinir hasarını koruyucu etkilerinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Bu tez çalışmasında, ratlarda oluşturduğumuz deneysel spinal kord injuri modelinde octreotid ve melatoninin biyokimyasal ve histopatolojik olarak koruyucu etkilerini incelemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma için ortalama ağırlıkları 200 ile 250 gram arasında değişen 42 erkek albino wistar rat kullanıldı. Denekler 4 gruba ayrıldı, l.grup olan kontrol grubundaki ratlarda (n:7) hiçbir cerrahi ve medikal girişim yapılmaksızın anestezi verilip spinal kord doku örneği alındı. 2. grubdaki ratlara (n:7) laminektomiden sonra T4-5 seviyesinden anevrizma klibiyle injuri uygulandı. 3. grubdaki ratlara (n:14) injüriden hemen sonra ve 1. günde (grup 3a) 7.5 mg/kg tek doz ve 10. güne kadar (grup 3b) üç eşit dozda 7.5 mg/kg/gün melatonin intraperitoneal yolla uygulandı. 4. grubdaki ratlara (n:14) injüriden hemen sonra ve 1. günde (grup 4a) 30 mikrogram/kg tek doz ve 10. güne kadar (grup 4b) üç eşit dozda 30 mikrogram/kg/gün octreotid intraperitoneal yolla uygulandı. 3. ve 4. gruptaki ratlar 1. ve 10. günlerde 7'şer adet olarak kesilerek spinal kord doku örnekleri alındı. Bulgular: Kontrol grubunda (grup 1) doku MDA düzeyi 4.46+1.06 nmol/gr yaşdoku, SOD düzeyi 3.12+1.29 U/mlt, GSH-Px düzeyi ise 2.26+0.38 U/İt olarak ölçülürken, laminektomi+injuri oluşturulan grupta (grup 2) doku MDA düzeyi 18.62+3.86 nmol/gr yaşdoku, SOD düzeyi 0.50±0.28 U/mlt, GSH-Px 0.51+0.24 U/İt olarak ölçüldü. Bu grupta histopatolojik olarak ağır derecede konjesyon, ödem ve aksonal dejenerasyon vardı. Grup 3 'de injüriden sonra melatonin verilen ratlarda 1. günde (grup 3a) doku MDA düzeyi 7.43+3.83 nmol/gr yaşdoku, SOD düzeyi 1.18+0.4 U/mlt, GSH-Px 1.05+0.24 U/İt, lO.günde (grup 3b) doku MDA düzeyi 5.02+1.21 nmol/gr yaşdoku, SOD düzeyi 2.66+0.43 U/mlt, GSH-Px 1.71+0.45 U/İt ölçüldü. Grup 4'de injüriden sonra octreotid verilen ratlarda 1. günde (grup 4a) doku MDA düzeyi 16.38+1.37 nmol/gr yaşdoku, SOD düzeyi 0.68+0.13 U/mlt, GSH-Px 0.7+0.19 U/İt olarak ölçülürken, lO.günde (grup 4b) doku MDA düzeyi 11.24+0.48 nmol/gr yaşdoku, SOD düzeyi 1.26+0.22 U/mlt, GSH-Px 0.92+0.18 U/İt olarak ölçüldü. Grup 3a ve 3b'de MDA düzeyindeki azalma grup 2'ye göre istatistiksel olarak anlamlı iken (p<0.01), grup 4a'daki azalma grup 2'ye göre istatistiksel olarak anlamsız bulundu, ancak grup 4b'deki azalma anlamlıydı (p<0.05). SOD ve GSH-Px düzeylerindeki artma ise sadecegrup 3b'de grup 2'ye göre istatistiksel olarak anlamlı idi (p<0.01). Histopatolojik olarak ise melatoninin, hem erken hem de geç dönemde nekroz ve dejenerasyonu önlemesi, ödem ve konjesyonu azaltması istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0.01). Octreotid ise nekroz ve dejenerasyonu geç dönemde anlamlı derecede önlerken, ödem ve konjesyonu hem erken hem de geç dönemde anlamlı şekilde (p<0.01) azalttığını tesbit ettik. Ayrıca daha sonra da bahsedeceğimiz gibi melatoninin, octreotide göre daha anlamlı derecede konjesyon ve ödemi azatlığını ve aksonal dejenerasyon ve nekrozu önlediğini gördük. Sonuç: Ratlarda spinal kord dokusunda oluşturulan injuri deney modelinde melatoninin ve octreotidin histopatolojik ve biyokimyasal olarak olumlu etkileri izlendi. Ancak melatoninin etkinliği octreotidin etkinliği ile karşılaştırıldığında daha anlamlıydı.Anahtar sözcükler: Melatonin, Octreotid, Spinal kord injurisi, Lipid peroksidasyonu, Histopatoloji

Object: In this study, we aimed to investigate the biochemical and histopathological protective effects of octereotid and melatonin in an experimental model of spinal cord injury. Material and Method: Fourty two male albino wistar rats weighing 200-250 g (mean) were used. Subjects were divided into 4 groups. First group, being consisted the control group (n:7), without having any specific operation or medical intervention, received anesthesia followed by their sacrification in order to get spinal cord samples. Second group (n:7) underwent laminectomy, thereafter aneurysmal clip application at the T4-5 levels. Third group rats (n:14) were either treated with a single dose of 7.5mg/kg melatonin intraperitoneally right after the injury and also on their 1st day (group 3a) or up to 10 days with a total dose of 7.5mg/kg/day melatonin in three equal fractions (group 3b). Fourth group (n:14) were either treated with a single dose of 30microg/kg octreotid intraperitoneally right after the injury and also on the 1st day (group 4a) or up to 10 days with a total dose of 30 microg/kg/day octreotid in three equal fractions (group 4b). Third and fourth group rats were sacrificed on their 1st and 7th days, 7 by 7, in order to have the spinal cord samples. Results: In control group (group 1), mean tissue MDA level was found to be 4.46+1.06 nmol/gr wet tissue, mean SOD level 3.12+1.29 U/mlt, and mean GSH-Px level 2.26+0.38 U/lt, whereas those levels in laminectomy+injury group (group 2) were 18.62+3.86 nmol/gr wet tissue, 0.50+0.28 U/mlt, and 0.51±0.24 U/lt, respectively. In this group, severe congestion, edema, and axonal degeneration were observed histopatohologically. In Group 3, the rats receiving melatonin after the injury had (group3a) mean tissue MDA level 7.43+3.83 nmol/gr wet tissue, mean SOD level 1.18+0.4 U/mlt, and mean GSH-Px level 1.05+0.24 U/lt, whereas on the 10th day (group 3b) those results were 5.02+1.21 nmol/gr wet tissue, 2.66+0.43 U/mlt, and 1.71+0.45 U/lt, respectively. In Group 4, of which the rats that received octreotid right after the injury on the first day (Group4a), mean tissue MDA level was found to be16.38+1.37 nmol/gr wet tissue, mean SOD level 0.68+0.13 U/mlt, and mean GSH-Px level 0.7+0.19 U/lt, whereas on the 10th day (group 4b), those results were found to be 11.24+0.48 nmol/gr wet tissue, 1.26+0.22 U/mlt, and 0.92+0.18 U/lt, respectively. The decrease in MDA levels in Group 3a ve 3b were statistically significant in comparison to Group 2 levels (p<0.01). However those of 4b were found to be insignificant compared to group 2 levels (p<0.05). The increase in SOD and GSH-Px levels was significant only in group 3b, in comparison to group 2 (p<0.01). On the other hand, the histopatological effects of melatonin in the prevention of necrosis and degeneration both in initial and late stages were statistically signifcant (p<0.01). Octreotid prevented necrosis and degeneration at the late stages significantly, wheras edema and congestion both in the intial and the late stages significantly (p<0.01). Besides, melatonin was found superior to octreotid in the prevention of congestion and edema and axonal degeneartion, as well as necrosis. Conclusion: In this experimental spinal cord injury of the rats, both melatonin and octroetid had histopathological and biochemical protective effects. However melatonin effects were found to be superior in respect to that of octreotid.Key Words: Melatonin, Octreotid, Spinal cord injury, Lipid peroxidation, Histopathology