Çeşitli klinik örneklerden soyutlanan enterokokların tür düzeyinde tanımlanması ve glikopeptid direncinin araştırılması

Abstract

1.ÖZET Enterokoların nozokomiyal infeksiyonlardaki sıklığı zamanla artış göstermektedir. Gerek intrensek olarak bazı antibiyotiklere karşı dirençli olmaları gerekse kazanılmış bazı direnç mekanizmaları sayesinde bir çok antibiyotiğe karşı direnç geliştirebilme potansiyelleri nedeniyle bu bakteri kökenlerinin yol açtığı infeksiyonların tedavisinde güçlüklerle karşılaşılmaktadır. Son yıllarda, özellikle Amerika ve Avrupa kaynaklı yayınlarda enterokoklarda glikopeptid direnci bildirilmiş ve bu direncin hızla yayıldığı vurgulanmıştır. Glikopeptid dirençli enterokok suşları ülkemizden de bindirilmiş ise de yurt çapında bu direncin hangi boyutta olduğunu saptayan geniş çaplı bir çalışma henüz yapılmamıştır. Bu çalışmada, laboratuarımızda yaklaşık 6 aylık süreçte izole edilen enterokok suşlarının API İD 32 Strep kitleri ile tür ayrımlarının yapılması ve E-Test metodu ile vankomisin ve teikoplanin direncinin araştırılması amaçlanmıştır. Soyutlanan toplam 97 enterokok susunun 65 'i (%67) Enterococcus faecalis, 16 'sı (%16) Enterococcus faecium, 9 'u (%9) Enterococcus avium, 4 'ü (%4) Enterococcus hirae ve 3 'ü (%3) Enterococcus casseliflavus olarak tanımlanmıştır. Dört E. faecalis ve iki E. faecium susu vankomisine; sadece bir E. faecium susu ise hem vankomisine hem de teikoplanine karşı dirençli bulunmuştur. Soyutlanan suşlar arasında vankomisin direnci %7, teikoplanin direnci ise %1 oranında saptanmıştır. Glikopeptid kullanım endikasyonlarına azami dikkat gösterilmesi, sıkı hijyenik önlemlerin alınması ve rutin laboratuar uygulamalarında enterokok suşlarının direnç paterninin saptanması için standartyöntemlerin uygulanması, vankomisin ve teikoplanin dirençli enterokok suşlarının hastanelerde yayılmasının önlenmesinde büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada, merkezimizde glikopeptid dirençli enterokokların henüz ciddi boyutlara ulaşmadığı saptanmış olmakla birlikte; gerekli önlemlerin erkenden alınması için bu sorunun büyüyerek önemli bir sağlık problemi olması beklenmemesi gerektiği düşünülmüştür. Anahtar Kelimeler: Enterococcus, vankomisin, teikoplanin, glikopeptid direnci 2. ABSTRACT Typing and Detection of the Prevelance of Glycopeptid Resistance Among Enterococcus Strains Isolated From Clinic Samples Prevelance of enterococcus strains in nosocomial infections have been increased. There is a therapeutic diffucilty in the infections caused by enterococcus strains due to being widely resistant to many antibiotics via both intrinsic mechanisms and high potential of acquiring new resistance mechanisms. In recent years, emerging of glycopeptide resistance in enterococcus has been reported in the outbrakes from America and Europa, also it was pointed out in these reports that this resistance had been spreading. Although, glycopeptid resistant enterococcus strains were reported in Turkey, any country-wide study that determine how much problem of these resistance has not been performed. In this study, we aimed to investigate to both identify the species with API ID 32 Strep kits and to determine the vancomycin and teicoplanin resistance

yöntemlerin uygulanması, vankomisin ve teikoplanin dirençli enterokok suşlarının hastanelerde yayılmasının önlenmesinde büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada, merkezimizde glikopeptid dirençli enterokokların henüz ciddi boyutlara ulaşmadığı saptanmış olmakla birlikte; gerekli önlemlerin erkenden alınması için bu sorunun büyüyerek önemli bir sağlık problemi olması beklenmemesi gerektiği düşünülmüştür. Anahtar Kelimeler: Enterococcus, vankomisin, teikoplanin, glikopeptid direnci 2. ABSTRACT Typing and Detection of the Prevelance of Glycopeptid Resistance Among Enterococcus Strains Isolated From Clinic Samples Prevelance of enterococcus strains in nosocomial infections have been increased. There is a therapeutic diffucilty in the infections caused by enterococcus strains due to being widely resistant to many antibiotics via both intrinsic mechanisms and high potential of acquiring new resistance mechanisms. In recent years, emerging of glycopeptide resistance in enterococcus has been reported in the outbrakes from America and Europa, also it was pointed out in these reports that this resistance had been spreading. Although, glycopeptid resistant enterococcus strains were reported in Turkey, any country-wide study that determine how much problem of these resistance has not been performed. In this study, we aimed to investigate to both identify the species with API ID 32 Strep kits and to determine the vancomycin and teicoplanin resistancewith E-Test method among the enterococcus strains isolated in our laboratory during six months of period. Of the total recovered 97 Enterococcus strains, 65 (67%) were Enterococcus faecalls, 16 (16%) were Enterococcus faecium, 9 (9%) were Enterococcus avium, 4 (4%) were Enterococcus hirae and 3 (3%) were Enterococcus casseliflavus. Four £ faecalis and two £ faecium strains were found to be resistant for vancomycin and just only one £ faecium isolate was found to be resistant to both vancomycin and teicoplanin, togeater. Overall resistance rates of the whole enterococcus were determined as 7% for vancomycin and 1% for teicoplanin. Giving highest priority to glycopeptid usege indications, establishing the strict hygienic preventions and performing the standart methods to detect resistance patterns of enterococcus in routine laboratory procedures have great importance to prevent dissemination of the vancomycin and teicoplanin resistant strains in hospital wards. In this study, though it was determined that the glycopeptid resistant enterococcus strains are not a big problem in our hospital, for establishing preventive measurements, it shouldn't be waited for it will proceed to a big health trouble. Keywords: Enterococcus, vancomycin, teicoplanin, glycopeptid resistance