Hafif persistan astımlı çocukların (6-14 yaş) tedavisinde lökotrien reseptör antagonistlerinin etkinliği ve inhale steroidle karşılaştırılması

Abstract

ÖZET Hafif persistan astımlı çocukların (6-14 yaş) tedavisinde lökotrien reseptör antagonistlerinin etkinliği ve düşük doz inhale steroidle karşılaştırılması. Bu çalışmada hafif persistan astım tedavisinde lökotrien reseptör antagonistlerinin etkinliğinin incelenmesi ve düşük doz inhale steroidle karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya 6-14 yaş grubu 54 hasta alındı. Hastaların rastgele seçilen yarısına montelukast (lökotrien reseptör antagonisti, 5 mg tablet), diğer yarısına inhale budesonid (steroid, 200-400 u,g/G) verildi. Hastalar ayda bir kontrole çağırılarak 13 hafta süresince izlendi. Klinikte yapılan aylık muayenede; egzersizin indüklediği astım semptomları, allerjik rinit medikasyon ve semptom skoru, astım medikasyon ve semptom skoru, hastaya, hekime ve aileye göre genel değerlendirme, astıma özgü yaşam kalitesi, ağırlık ve boy ölçümleri değerlendirildi. Evdeki durumlarını kaydetmek üzere kendilerinin ve ebeveynlerinin doldurabileceği günlük kartlar hazırlandı. Bu kartlara gündüz ve gece şikayetlerini, ffc-agonist ve oral steroid gereksinimlerini, astım krizlerini, astımlarının kontrolde olduğu günleri, okula gidemedikleri günleri ve sabah-akşam PEF değerlerini kaydettiler. Her kontrolde solunum fonksiyon testleri, kanda eozinofıl sayısı, SGOT, SGPT düzeyi, başlangıç ve 13 hafta sonunda serum ECP düzeyine bakıldı ve istenmeyen etkiler kaydedildi. Sonuçlar açısından iki grup arasında karşılaştırma yapıldı. Çalışma sonucunda her iki grupta da klinik değişkenlerde istatistiksel olarak anlamlı düzelme saptandı. Ancak bu parametrelerin büyük bir kısmında budesonid montelukasttan daha etkiliydi. Egzersize bağlı astım ve allerjik rinitte montelukast budesonidden daha etkiliydi. Ancak egzersize bağlı astımdaki bu fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05). Doktor muayenesi ile belirlenen astım semptom skoru, hastaların belirttiği gündüz ve gece semptomları, pVagonist gereksinimi, astımın kontrolde olduğu ve okula gidilemeyen gün sayısı, genel değerlendirme ve astıma özgü yaşam kalitesi üzerinde budesonid montelukasttan daha etkiliydi (p<0.05). Astım kriz sayısı ve oral steroid kullanma ihtiyacı açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0.05). Laboratuvar testlerinden FEVı, FVC, FEF25-75, klinikte ölçülen PEF, günlük PEF değişkenliği, kanda eozinofıl, ECP üzerinde yine budesonid daha etkiliydi (p<0.05). Evde ölçülen PEF değerlerini ise her iki ilacın benzer derecededüzelttiği bulundu (p>0.05). FEVı/FVC oranında iki grupta da tedaviyle anlamlı fark saptanmadı (p>0.05). Ağırlık, boy, SGOT, SGPT değerleri açısından gruplar arasında anlamlı fark yoktu (p>0.05). Yan etki sıklığı benzer derecede idi. Bu bulgular 6-14 yaş grubu hafif persistan astım tedavisinde lökotrien reseptör antagonistlerinin etkili ve steroide alternatif olabileceğini göstermektedir. Özellikle egzersize bağlı astım ve allerjik rinitte montelukastın steroidden daha etkili bulunması nedeniyle hafif astımı olan bir hastada beraberinde egzersizin indüklediği astım ve allerjik rinit varsa astımdaki etkinliği budesonid kadar iyi olmamakla birlikte oral kullanım, tolerabilite, hasta uyumu ve güvenlik profili göz önüne alındığında steroide tercih edilebileceği kanısındayız. Anahtar kelimeler: Lökotrien reseptör antagonistleri, inhale steroid, çocukluk çağı, astım. VI

ABSTRACT Efficacy of leukotriene receptor antagonists in mild persistent asthma in children and comparation with low dose inhaled corticosteroid. In this study, we aimed to investigate the efficacy of leukotriene receptor antagonists and to compare it with low dose of inhaled steroids in mild persistent asthma. Fifty for patients aged of 6-14 were included in the study. The patients were randomly divided into two groups. The first group of children were given leukotriene receptor antagonist (Montelukast) and the second group received inhaled steroid (Budesonide). All of the children were followed up monthly for 13 weeks. At monthly examinations, weight and height measurements, exercise induced asthmatic symptoms, the severity of allergic rhinitis, severity of asthma, and the quality of life were evaluated. General evaluation of the disease were made by the patients, parents and doctors. In addition, daily clinics cards were prepared so that the patients or the parents could record any change. In these cards, the following changes were recorded; daytime complaints, night awakings, beta-agonists and steroid needs, the days when asthmatic symptoms were under control and the days when the patients were unable to go to school and PEF measurement of morning and evenings. Pulmonary functions, eosinophil count, SGOT and SGPT were measured monthly, and ECP was measured at the beginning and in the 13th week. The adverse effects were recorded. The groups were compared for all parameters. Both budesonide and montelukast were found to be effective at almost all parameters studied. However, budesonid was more effective at all parameters when compared to montelukast. On the other hand, montelukast was more effective than budesonide at exercise induced asthma and allergic rhinitis. This difference was statistically significant at allergic rhinitis (p<0.05) but not significant at exercise induced asthma (p>0.05). Budesonide was more effective than montelukast as regards to asthma symptom scores determined by the doctor, daytime symptoms, night awakings, beta-agonist needs, the number of days when asthmatic symptoms were under control, the number of days when the patients were unable to go to school, general evaluation and life-quality (p<0.05). Also at laboratory tests, budesonide was more effective according to FEVi, FVC, PEF at clinics, FEF25-75, daily PEF variations, blood eosinophil count and ECP (p<0.05). At home measurements variations improved VII TEC YÜSSEKÖ?RI TİM KWIU Ml ookOmantasyow waaaasAin both groups similarly (p>0.05). In both groups the difference between the ratio of FEWFVC was not statistically significant (p>0.05). Similarly, there was not a statistically significant difference between two groups as regards to weight, height, SGOT, SGPT and adverse effects (p>0.05). The results of our study were consistent with previous studies, although therewere some differences in some parameters. We concluded that leukotriene receptor antagonists may be used for 6-14 year-old children as an alternative to steroid for mild persistent asthma with exercise induced asthma and allergic rhinitis. Although it was not so effective as budesonide, it can be preferred because of its oral usage, tolerability, patient compliance and safety profile properties. Key words: Leukotriene receptor antagonist, inhaled steroid, childhood, asthma. VIII