Farklı yumuşak ve sert protez astar materyallerinin sitotoksisitelerinin ve mekanik özelliklerinin değerlendirilmesi

Abstract

Diş hekimlerine klinik kullanımda kolaylık sağlayan yumuşak ve sert astar materyallerinin protez kaide plağına bağlantısının iyi, sertliklerinin yeterli ve biyouyumlu olmaları gerekir. Çalışmamızda beş yumuşak ve dört sert astar materyali kullanıldı. Çekme bağlantı dayanımı testi için ASTM D 638-08 standardından faydalanıldı. Bir grup örneğe 5-55°C±1°C'de 1000 devirlik ısıl döngü işlemi uygulandı diğer grup ise 37°C'de distile su içerisinde bekletildi. Yumuşak astar materyallerinin sertlik testi için çapı 20 mm, yüksekliği 12 mm olan örnekler hazırlandı ve 24 saat, 1 hafta, 1, 3 ve 6 ay sonunda sertlik ölçümleri yapıldı. Sert astar materyallerinin sertlik testi için ise her materyalden çapı 10 mm, yüksekliği 10 mm olan örnekler hazırlandı ve 24 saat, 1, 3 ve 6 ay sonunda sertlik ölçümleri yapıldı. Sitotoksisite testi için 16 mm çapında ve 1,5 mm kalınlıkta disk şeklindeki örnekler hazırlandı ve gamma ışınıyla sterilize edildi. Hücre canlılığı XTT yöntemi ile 24, 48, 72 ve 96. saatlerde belirlendi. Elde edilen bulgular istatistiksel olarak değerlendirildi. Çalışmamızın sonuçlarına göre, akrilik kaideye en iyi bağlanan yumuşak astar materyali, ısı ile polimerize, silikon esaslı yumuşak astar materyalidir. PMMA esaslı protez kaide materyalinin kendisiyle olan çekme bağlantı dayanımı diğer sert astar materyallerinden yüksek bulundu. Akrilik esaslı yumuşak astar materyalleri silikon esaslılardan, oda sıcaklığında polimerize olan yumuşak astar materyalleri ise ısı ile polimerize olanlardan yumuşak bulundu. Isı ile polimerize olan sıcak akrilik, oda sıcaklığında polimerize olan sert astar materyallerinden sert bulundu. Oda sıcaklığında polimerize olan akrilik esaslı, doku düzenleyici yumuşak astar materyali en sitotoksik bulunmuştur.

Resilient and hard lining materials should have enough bond strength to the acrylic base and optimum hardness and these materials should not show cytotoxic effects. In our study, five soft and four hard lining materials were used. Samples for tensile bond strength test were prepared according ASTM D 638-08 specification. Samples were divided into a test group that was thermocycled 1000 times and a control group that was stored for 24 hours in water at 37°C. For the hardness test of soft lining materials, specimens (Ø=20mm, h=12mm) were prepared and kept in room temperature. Each sample was measured after 24 hours, 1 week, 1, 3 and 6 months after preparation. For the hardness test of hard lining materials, specimens (Ø=10mm, h=10mm) were prepared and hardness values were measured after 24 hours, 1 week, 1, 3 and 6 months. Results were statistically analyzed. For cytotoxicity test, specimens (Ø=16mm, h=1.5mm) were prepared. Cell viability was determined by the XTT test method at 24, 48, 72 and 96 hours after exposure. According to the results of the study, the highest bond strength to the acrylic base was observed with heat-cured silicone based soft lining material and heat-cured PMMA base material. Hardness test results showed that acrylic based soft reliners were softer than silicone based ones and autopolymerized soft reliners were softer than heat-cured ones. For the hard reliners, heat-cured liners were harder than autopolymerised ones. According to XTT test results, an autopolymerised acrylic based, tissue conditioner soft reliner, showed highest cytotoxic effect.