Konjenital kulak yokluğu rekonstrüksiyonu

Abstract

ÖZET Konjenital Kulak Yokluğu Rekonstrüksiyonu Kulağın; konjenital, tumoral lezyonlar ve travma sonrası oluşan tam veya kısmi defektlerinin rekonstrüksiyonu; Plastik, Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi'nin önemli ve zor bir alanıdır. Kulak rekonstrüksiyonunda asıl amaç; kulağın üç boyutlu yapısının normale en yalan şekliyle oluşturulup ileri dönemlerde de kulak formasyonunun korunmasıdır. Kulak onarımında, cerrahın yaşadığı en büyük ikilem ise üç boyutlu kartilaj yapısının iki boyutlu deri altında nasıl şekillendirileceğidir. Kulak rekonstrüksiyonuna yönelik cerrahi teknikler özellikle 20. yüzyılın ikinci yarısından sonra gelişmiş ve esasları belirlenmiştir. Günümüzde kabul gören, altın standart tedavi şekli, otojen kostal kartilaj greftle onarandır. Ancak alloplastik materyaller, protez ve allogreftlerle rekonstrüksiyon da tedavi seçenekleri araşma girmiştir. Kliniğimizde 1987-2005 yılları arasında, 51 konjenital kulak yokluğu olan hastaya kulak rekonstrüksiyonu uygulandı. Bu amaçla, hastaların 41 'ine otojen kostal kartilaj greftle, 10'una ise alloplastik ve allogreft materyaller ile kulak rekonstrüksiyonu uygulandı. Konjenital kulak yokluğu olan hastalar; yaş, cinsiye^ kullanılan materyalin cinsi, operasyon süresi, hastanede yatış süresi, maliyet ve operasyon sonrası komplikasy onlar yönünden retrospektif olarak değerlendirildi. Sonuç olarak; kadaverik kostal kartilaj ve gözenekli polietilen materyallerin avantajları; kolay şekil verilir olması, greft elde edilmesine gerek olmaması, ameliyat süresinin kısa olması ve donör alan morbiditesinin olmamasıdır. Kadaverik kostal kartilaj komplikasyonlan olarak; eğrilme ve rezorpsiyon görülür. Gözenekli polietilen materyallerin ise, enfeksiyona ve ekspozisyona direnci düşüktür ve otojen kostal kartilaj greft ile rekonstrüksiyondan daha pahalıdırlar. Kulak rekonstrüksiyonunda otojen kostal kartilaj greft kullanımı; donör alan morbiditesi, ameliyat ve hastanede kalım sürelerinin uzaması gibi dezavantaj larına rağmen halen altın standarttır. Bununla beraber kadaverik kostal kartilaj ile kulak rekonstrüksiyonu seçilmiş vakalarda kullanılabilir. Gözenekli polietilen materyal, yüksek komplikasyon oram nedeni ile kulak rekonstrüksiyonu için uygun değildir. Anahtar Sözcükler: Allogreft, alloplastik materyal, konjenital kulak yokluğu rekonstrüksiyonu,, otojen kostal kartilaj greft,. vuı

ABSTRACT Reconstruction of Anotia ( Microtia ) Reconstruction of the congenital, partial or complete absence of ear represents great challenge in Plastic, Reconstructive and Aesthetic Surgery. The main aim in reconstruction is to restore or create ear that looks like an ear with the normal three dimensional anatomical structure and the preservation of this ear formation in the future. The surgeon's greatest dilemma experienced is to give shape to the three dimensional cartilage frame under the two dimensional skin that is to cover it The surgical techniques in ear reconstruction have been improved and determined the surgical principles after the mid-twentieth century. In present, the most accepted surgical technique is reconstruction of the ear with autogenous costal cartilage graft. However, the reconstruction with alloplastic, prosthetic and allograft materials have been used as alternative techniques. In our clinic, between the years of 1987 and 2005, ear reconstruction were applied in 51 patients with congenital ear absence. For this purpose, in 41 patients, autogenous costal cartilage graft and in 10 patients, alloplastic and allograft materials were used in reconstruction. Retrospective evaluation was realized with using the parameters of the age, sex, the kind of the materials, operation time, hospitalization, cost and the complications in the reconstructed ears. In conclusion; the advantages of the cadaveric costal cartilage and porous polyethylene materials are that they can be easily contoured, shorten operating time by eliminating graft harvest, avoid donor-site morbidity. Complications associated with cadaveric costal cartilage include warping and resorption. Porous polyethylene materials have low resistance to infection and extrusion and the reconstruction with them is more expensive than the recontruction with autogenous costal cartilage. Autogenous costal cartilage is still accepted gold standard in ear reconstruction due to the handicaps such as donor area morbidity, long operating and hospitalization time. However cadaveric costal cartilage can be used in selected cases. Porous polyethylene material isn't suitable for ear reconstruction because of its high complication rate. Keywords: Allograft, alloplastic materials, autogenous costal cartilage, reconstruction of anotia or microtia. IX