Malign eksternal otitli hastalarda prognozu olumsuz etkileyen faktörlerin ve tedavi etkinliğinin araştırılması

Abstract

Malign eksternal otit temporal kemiğin ve çevre dokuların ender görülen ciddi enfeksiyonudur. Bu çalışmada hastalığın prognozunu olumsuz etkileyen faktörlerin saptanması ve tedavi etkinliğinin değerlendirilmesi ve literatürle karşılaştırılması amaçlandı. Bu nedenle Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı'nda Ocak 2002 ile Temmuz 2011 tarihleri arasında Malign External Otit tanısıyla yatırılıp tetkik ve tedavi edilen 41 hastanın dosyaları incelendi. Hastaların yaşları 38 ile 90 arasında değişmekte olup ortalama 63,24 olarak hesaplandı. Çalışmaya dahil edilen 41 hastadan 40'ında diabet mevcuttu. İnsulin kullanan 19 hastadan 9'u (%47,4) oral antidiyabetik kullanan hastaların ise 5'i (%23,8) kötü prognozlu hastalar grubuna dahildi. Bu çalışmada fasial paralizi bulunan 7 hastanın 3'ü kaybedilmiş olup mortalite oranı %42,9'dur. Bilateral tutulum olan 5 hastanın 4'ünde (%80) tedavi sonrası rekürrens gelişmesi üzerine tekrar kliniğimize yatırılarak tedavi uygulanmıştır. Yaygın radyolojik tutulum gösteren toplam 8 hastamızın 1 tanesi kaybedilmiş olup mortalite oranı %12,5 olarak bulunmuştur. Temporal kemikte yaygın enfeksiyon bulguları olan 8 hastadan 6'sı (%75) kötü prognozlu hastalar grubuna dahil olmuştur.Bizim çalışmamızda hastaların %73,2'sine kombinasyon tedavisi uygulandı. Bu tedaviler içinde en sık uygulanan tedavi florokinolon ve antipsödomonal penisilin kombinasyonudur (17 hastada (%41,5)). Hastalara uygulanan intravenöz antibiyoterapi süreleri 20 gün ile 106 gün arasında değişmekte olup ortalama 41,5 gün olarak bulunmuştur. Çalışmamızda %22 oranında rekürrens gelişmiş olup hastalar tekrar kliniğimize yatırılarak tedavi edilmiştir. Beş hastaya cerrahi ve bir hastaya hiperbarik oksijen tedavisi uygulandı. Çalışmaya dahil edilen 4 hasta komorbid hastalıklardan dolayı kaybedilmiştir.Bizim çalışmamızda malign eksternal otit nedeniyle kliniğimize yatırılarak tedavi edilen hastalardan 27'si (%66) primer tedavi sonrası tam düzelme, 6'sı (%14,6) sekonder tedavi sonrası tam düzelme, 4'ünde (%9,7) ise kalıcı periferik fasiyal paralizi ile düzelme sağlanırken 4 (%9,7) hasta ise tedavi sırasında kaybedilmiştir. İnsuline bağlı diabet, bilateral kulak tutulumu, yaygın enfeksiyon, fasial paralizinin prognozu olumsuz etkileyen faktörler olduğu düşünülmüştür. Tedavinin başarısı diabetin kontrolüne, günlük kulak pansumanına ve uzun süreli kombine antibiyoterapiye bağlıdır. Erken tanı ve tedavi şarttır.

Malignant external otitis is a very rare and serious infection of temporal bone and surrounding tissues. This report aimed to determine negative prognostic factors, effectiveness of treatment and companing with literature. Fourtyone patient?s files who were hospitalized in Cukurova University Medical Faculty Ear Nose and Throat department were examined retrospectively. Patients were between 38 and 90 years old and median age was 63,24. Fourty of them were diabetic. Nine of 19 insulin users (47,4%) and 5 of oral antidiabetic users (23,8%) were found to be in negative prognostic group. There were 7 patients with facial paralysis and 3 of them died. There were bilateral diseases in 5 patients and 4 of them had recurrence after treatment. Eight patients had advenced radiological findings and 1 of them died (12,5%). And 6 of 8 patients who had serious infection of temporal bone assesed in negative prognostic group.In our study 73,2% patients had combination antibiotic therapy. The most frequently used antibacterial agents were floroquinolon and antipseudomonal penicilin in combination (17 patients (41,5%)). The duration of intravenous treatment was between 20 and 106 days and the median time was 41,5 days. We had a rate of 22% recurrence and these patients were rehospitalized. Five patients had surgery and 1 patient had hyperbaric oxygen treatment. And 4 patients were lost because of comorbid illnesses.In our stady we had 27 patients (66%) cured, 6 patients (14,6%) cured after second hospitalization, 4 patients (9,7%) cured with permanent peripherical facial paralysis and 4 patients (9,7%) were lost during treatment. İnsulin dependent diabetes, bilateral disease, advenced infection and facial paralysis were considered to be negative prognostic factors. The success of treatment was considered to be dependent on control of diabetes, daily ear aspirations, and long term combined antibiotherapy. Early diagnosis and treatment is essential.