Ergenlik çağı çocuklarında yeni bir ağız kokusu tedavi protokolünün mikrobiyolojik olarak incelenmesi

Abstract

Bu çalışmada sistemik kökenli olmayan ağız kokusu problemi olan çocuklarda tedaviye yönelik yeni bir protokol oluşturulması ve bu protokolün oral mikroflorada hidrojen sülfür üreten bakteriler üzerine etkilerinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Çalışma ağız kokusu şikayeti olan, yaşları 12-16 arasında değişen 40 çocuk hasta üzerinde yürütüldü. Hastalardan kliniğe geldikleri gün, restoratif ve periodontal tedavilerinin bittiği gün ve bir hafta süren tedavi protokolü uygulamasının bittiği gün olmak üzere organoleptik yöntem ve halimetre cihazı kullanılarak ağız kokusu ölçümleri yapıldı ve mikrobiyolojik inceleme için tükürük ve dil pası örnekleri alındı. Tedavi protokolü olarak, klorheksidin glukonat içerikli gargara (Grup I), çinko içeren diş macunu ve sakız (Grup II), klorheksidin glukonat içerikli gargara ile çinko içeren diş macunu ve sakız (Grup III), su gargarası (Grup IV kontrol grubu) ve parafin (Grup V) kullanıldı.Çalışmanın sonuçlarına göre organoleptik koku skorlarıyla halimetrenin bulguları anlamlı benzerlik gösterdi (p<0.001). Ağız kokusu ile plak indeksi (p<0.001), CPITN (p<0.0017) ve dil pası (p<0.001) indeksi arasında anlamlı ilişki tespit edildi. Diş ve diş eti tedavisi ve oral hijyen prosedürleri uygulandıktan ve bir haftalık tedavi protokolü uygulandıktan sonra uçucu sülfür molekülü ve bakteri miktarında azalma gözlendi (p<0.001). Tedavi prosedürü uygulamalarından sonra ağız kokusunda en fazla azalma grup III' te gözlendi. Çinkolu ürün kullanımının öncesi ve sonrası tükürük çinko konsantrasyonları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık kaydedildi (p<0,001). Ağız kokusu tedavisinde diş ve diş eti tedavileri ve oral hijyen eğitimi verilmesi, bir haftalık klorheksidin gargara, çinkolu sakız ve diş macunu kullanılmasına hem klinik hem de mikobiyolojik olarak etkin bir tedavi protokolü olduğu belirlendi.

The aim of this study was to compare levels of salivary and tongue coating bacteria which produced volatile sulfur compounds in adolescent without systemic disease and to determine a new halitosis treatment protocol and its effects on volatile sulfur compounds producing bacteria. 40 subjects with halitosis were selected between the ages of 12-16. While organoleptic examinations were carried out and halimeter levels were recorded for each subject, saliva and tongue coat samples were collected for microbiological investigation at baseline, after periodontal, restorative treatment and after halitosis treatment protocols. As the treatment protocol, mouthrinse containing chlorhexidine glukonat (Group I) toothpaste and chewing gum containing zinc (Group II), mouthrinse containing chlorhexidine glukonat and toothpaste and chewing gum containing zinc (Group III), tap water (Group IV) and parafine (Group V) were used.As a result of this study there was a significant correlation between organoleptic scores and halimeter findings (p<0.001). Halitosis was related with plaque index (p<0.001), CPITN (p<0.0017) and tongue coat index (p<0.001). There was a significant reduction of volatile sulfur components and bacterial counts after restorative and periodontal treatment an one week halitosis treatment protocols (p<0.001). The major halitosis reduction was found at group III. The zinc concentration of saliva was recorded statistically significantly different before and after use of zinc containing products. Restorative and periodontal treatments besides oral hygiene instruction and weekly useage of chlorhexidine, zinc containing cheewing gum and toothpaste were found effective treatment protocols at halitosis both clinically and microbiologically.