Farklı bölgelerde çalışan beden eğitimi ve spor öğretim elemanlarının iş doyumu

Abstract

Farklı bölgelerde görev yapmakta olan beden eğitimi ve spor öğretim elemanlarının iş doyum düzeylerinin çeşitli faktörler açısından incelenmesi amacı ile gerçekleştirilen Araştırmamızda,Türkiye'nin farklı bölgelerindeki üniversitelerde (7 üniversite)'de görev yapan ve farklı akademik unvanlara sahip 314 öğretim elemanından, 46'sı kadın ve 183'ü erkek 229 öğretim elemanı oluşturmaktadır. Öğretim elemanları unvan değişkenine göre 7'si (%3,1) Prof. Dr, 20'si (%8,7) Doç. Dr, 63'ü (%27,5) Yrd. Doç. Dr, 48'i (%21,0) Öğretim görevlisi, 44'ü (%19,2) Okutman, 47'si (%20,5) Ar. Gör, olarak dağılmaktadır. Üniversitelerin seçiminde kuruluş tarihi en eski olan ve öğretim elemanı sayısının çokluğuna bakılmıştır. `Minnesota İş Doyum Ölçeği` ve `Demografik Bilgi Formu` ile elde edilen verilerinin değerlendirilmesinde istatistikî yöntem olarak; frekans (f), yüzde (%) dağılımları, bağımsız gruplar için t-testi, bağımsız gruplar için tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve korelasyon yöntemleri kullanılmıştır. Elde edilen veriler değerlendirildiğinde öğretim elemanlarının çoğunluğunun erkek ve evli olduğu görülmektedir. Bulgular incelendiğinde erkeklerin kadınlara oranla iş doyumunun daha yüksek olduğu, bekarların evlilere göre işlerinden daha çok doyum aldığı anlaşılmaktadır. Yaş etkenine göre bakıldığında 51 yaş ve üzerinin doyumunun yüksek olduğu, aynı zamanda 21 yıl ve üzeri çalışanların iş doyumunun da yüksek olduğu görülmüştür. Öğretim üyelerinin, diğer öğretim elemanlarına göre işlerinden daha fazla doyum aldığı görülmüştür. Bölge bazında bakıldığında en yüksek doyuma Marmara bölgesinin ulaştığı onu Güneydoğu Anadolu bölgesinin takip etiği en az doyuma ise Akdeniz bölgesinin ulaştığı görülmüştür.

ABSTRACTOf the 314 lecturers, 229 physical education lecturers, -46 of whom were female and 183 of whom were made working in 7 universities in different regions of Turkey participated in the research which aimed to determine the job satisfaction levels of the lecturers from the perspective of various factors. 7 (3,1 % of the lecturers were professors, 20 (8,7 %) were associated professors, 63 (27,5 %) were assistant professors, 48 (21,0 %) were instructors, 44 (19,2 %) were lecturers, and 47 (20,5 %) were research assistants. In the selection of Universities, the ones which are the oldest were considered in the research, and the research sample was composed of a total of 229 lecturers with differing academic titles- 46 of whom were female and 183 of whom were male - employed in 7 Universities in different regions of Turkey. The `Minnesota Job Satisfaction Scale` and a `Demographic Information Form` were used as the tools of data collection. Frequencies(f), the distributions of percentages (%), the t-test for independent groups, one-way variance analysis (ANOVA) for independent groups, and correlations were employed in the statistical analysis of the data. On evaluating the data obtained, it was found that the male participants' job satisfaction was higher than the female ones, the single participants' job satisfaction was higher than the married ones, the job satisfaction of 51-year olds and above was higher than the younger participants, and that the job satisfaction of those with 21 years or more teaching experience was higher than those with less teaching experience. It was also found that lecturers with high academic titles had higher job satisfaction, and that on the basis of region, Marmara region had the highest level of satisfaction. In consequence, job satisfaction differs significantly in parallel to the rise in academic titles and in the years of teaching: moreover, the job satisfaction of those participants working in the most developed region of Turkey is the highest.