Stres tip idrar kaçıran kadınlarda pelvik taban ve abdominal kas eğitiminin idrar kaçırma şiddetine göre incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı stres tip idrar kaçıran kadınlarda pelvik taban ve abdominal kas eğitiminin idrar kaçırma şiddetine göre incelenmesidir. Çalışmaya stres tip idrar kaçırma ve karışık tip idrar kaçırma tanısı alan 16 birey dahil edildi. Bireyler 24 saat ped testi (24saPT)'ne göre grup 1 (24saPT 4-20gr, hafif grup, n:9) ve grup 2 (24saPT'de 21 gr ve üstü, orta ve şiddetli grup, n:7) olmak üzere iki gruba ayrıldılar. Gruplara 6 hafta boyunca ev programı olarak uygulamaları için pelvik taban kaslarını kuvvetlendirmeye yönelik pelvik taban kas eğitimi ve abdominal kasları kuvvetlendirmeye yönelik abdominal egzersizler öğretildi. İdrar kaçırma miktarı, pelvik taban kas kuvveti ölçümü, yaşam kalitesi, semptom ve pelvik taban disfonksiyon varlığı değerlendirmeleri sırasıyla 24saPT, Elektromiyografi (EMG) Biyofeedback cihazı, King Sağlık Anketi (KSA), Ürogenital Distres Envanteri'nin kısa formu (ÜDE-6), Global Pelvik Taban Rahatsızlık Anketi (GPTRA) ile yapıldı. Değerlendirmeler fizyoterapi programının başında ve sonunda tekrarlandı ve bireylerin subjektif iyileşme algısı belirlendi. Tedavi sonrasında grupların 24saPT değerleri azaldı ancak bu azalma sadece grup 2'de anlamlı olarak bulundu (p<0,05). EMG-Biyofeedback değerlerindeki artışın anlamlı olduğu saptandı (p<0,05). Yaşam kalitesi, semptomları ve pelvik taban disfonksiyonlarını değerlendiren KSA, ÜDE-6 ve GPTRA'nde elde edilen puanlar tedavi sonrasında her iki grupta da anlamlı olarak azaldı (p<0,05). Gruplar arasında 24saPT dışında diğer değerlendirme parametrelerinde ve subjektif iyileşme algısında farklılık görülmedi (p>0.05). Bu çalışmadan elde edilen sonuçlar, hafif ile orta-şiddetli gruplar arasında pelvik taban ve abdominal kas eğitiminden yararlanım açısından bir farklılık olmadığını ortaya koymuştur. İdrar kaçırmanın şiddeti ne olursa olsun fizyoterapi uygulamalarından pelvik taban kas kuvveti ve yaşam kalitesinde artış, idrar kaçırma semptomları ve pelvik taban disfonksiyonunda azalma elde edilebildiği, hastaların iyileşme algısında gelişmeler sağlandığı ortaya koyulmuştur.

The aim of this study is to investigate the effect of incontinence severity on pelvic floor and abdominal muscle strengthening training in women with stress urinary incontinence. Sixteen patients with stress urinary incontinence and mixed urinary incontinence were included in the study. According to 24-hour pad test (24hPT), individuals were divided into two groups as group 1 (24hPT 4-20gr, mild group, n: 9) and group 2 (21g and above in 24hPT, moderate and severe group, n: 7). The groups were taught pelvic floor muscle training to strengthen the pelvic floor muscles and abdominal exercises to strengthen the abdominal muscles for 6 weeks. Urinary incontinence, pelvic floor muscle strength measurement, quality of life, symptom and presence of pelvic floor dysfunction were evaluated respectively 24hPT, Electromyography (EMG) Biyofeedback device, King's Health Questionnaire (KHQ), Urogenital Distress Inventory (UDI-6), Global Pelvic Floor Bother Questionnaire (GPFBQ). Evaluations were performed at the beginning and end of the physiotherapy program, and subjective improvement rate was determined. After treatment 24hPT values decreased in groups, but this decrease was only significant in group 2 (p<0.05). The increase in the EMG-Biyofeedback values of both groups were determined significant (p<0.05). The scores obtained in KHQ, UDI-6 and GPFBQ decreased significantly in both groups at the end of treatment (p<0.05). Any difference was detected between the groups in terms of other evaluation parameters and subjective improvement rate except for 24 hPT (p>0.05). The results obtained from this study showed that there was no difference between mild and moderate-severe groups in terms of having benefit from strengthening training to the pelvic floor and abdominal muscles. It was proved that, regardless of the severity of urinary incontinence, an increase in pelvic floor muscle strength and quality of life, a decrease in urinary incontinence symptoms and pelvic floor dysfunction could be achieved with physiotherapy application and improvements in subjective recovery rate were provided.