Behçet hastalarında periodontal sağlığın değerlendirilmesi ve biyolojik sıvılarda biyobelirteçlerin incelenmesi

Abstract

Behçet hastalığı (BH), tekrarlayan oral aftöz ülserler, genital ülserler ve üveit triadı ile karakterize enflamatuar bir hastalıktır. Etiyolojisinde daha çok genetik, sonrasında coğrafik ve çevresel faktörlerin etkili olabileceği düşünülmüştür. İnsan lökosit antijeni (HLA B51) geninin, BH ile ilişkili olduğu bulunmuştur. Bazı çalışmalarda tümör nekroze faktör α (TNF-α ), interlökin-1 β (IL-1 β), indüklenebilir nitrik oksit sentaz (iNOS) ve doğal dirençle ilgili makrofaj proteini 1 genlerinin de BH ile ilişkili olabileceği gösterilmiştir. Periodontal hastalıklar, periodontal dokuların; dişeti, alveol kemik, periodontal ligament ve sementi etkileyen iltihabi hastalıklardır. Dişeti dokularında enflamasyonda, TNF-α ve IL-1 β sitokinler ve NO seviyelerinin arttığı gösterilmiştir. TNF-α, IL-1 β ile NO seviyelerinin hem periodontal hastalıkla, hem de BH ile ilişkili olması, BH' na sahip kişilerde bakteriyel enflamasyona karşı immün cevapta farklılıklar olmasını düşündürmüştür. Bu çalışmada, dişeti oluğu sıvısı (DOS) ve tükürükteki TNF-α, IL-1 β ve NO seviyeleri incelenerek, BH ve periodontal hastalık arasındaki ilişkinin araştırılması hedeflendi. DOS IL-1β seviyesinin Behçet ve sistemik sağlıklı periodontitis hastalarında daha yüksek olduğu görüldü. Behçet gingivitis ve Behçet periodontitis hastalarında sistemik sağlıklı bireylere göre tükürük TNF-α seviyesinin yüksek, tükürük NO seviyesinin ise, düşük olduğu bulundu. Sistemik sağlıklı periodontitis ve Behçet gingivitis hastalarında, DOS NO seviyesinin CD arttıkça azaldığı görüldü. Tükürük NO miktarının, özellikle damar tutulumu olan Behçet hastalarında daha düşük olduğu tespit edildi. Behçet hastalarında periodontal bulgular farklı ilaç kullanımıyla ise, ilişkilendirilemedi. Çalışmamızda görülen, Behçet hastaları ve sistemik sağlıklı bireyler arasındaki DOS ve tükürükteki sitokin düzeyindeki immünolojik farklılıklar, BH'de periodontal dokuları etkileyen immüno-enflamatuar cevapta değişimler olduğunu göstermektedir.

Behcet's disease (BD) is a chronic inflamatory disorder, characterized by the triad of oral and genital afthous ulserations and iritis. Heredity, geographic variation and enviromental factors can be effective in the etiology of this disorder. Human Lokosit Antigen (HLA-B51) is found to be associated with BD. Natural resistence associated with macrophage protein 1, tumour necrosis factor alpha (TNF-α), interleukin 1 beta (IL- 1β) and inducible nitric oxide synthase (iNOS) genes are also found to correlate with BD. Periodontal diseases are inflamatory diseases that affect periodontal tissues; gingiva, alveoler bone, periodontal ligament and cement. TNF-α, IL- 1β and NO levels increase in periodontal tissues in inflammation. TNF-α, IL- 1β and NO levels are related both periodontal diseases and BD, so it can be hypothesised that Behcet patients can have different immunological response towards bacterial inflammation in periodontal tissues. We aimed to investigate the relationship of BD and periodontal disease with examining TNF-α, IL- 1β and NO in gingival crevicular fluid (GCF) and saliva. High levels of IL-1β in GCF were observed in patients with Behcet periodontitis and sytemically healthy periodontitis patients. Increased TNF-α levels and decreased NO levels in saliva were detected in Behcet gingivitis and Behcet periodontitis patients comparing with sytemically healthy individuals. NO levels in GCF decreased while sulcus depth increasing in Behcet gingivitis and systemically healthy periodontitis patients. Low levels of NO in saliva were determined in Behcet patients especially with vascular involvement. Periodontal findings in BD could not be found associated with any of the drugs. The immunological diferences in cytokine levels of Behcet and sytemically healthy patients indicate that there are some changes in BD related to immune-inflamatory responses in periodontal tissues.