Peri-implantitisin cerrahisiz tedavisinde farklı dekontaminasyon uygulamalarının etkinliğinin incelenmesi

Abstract

Bu prospektif, paralel grup dizaynlı, randomize kontrollü klinik çalışmanın amacı; başlangıç peri-implantitis olgularının cerrahisiz tedavisinde mekanik debridmana ilave farklı dekontaminasyon yöntemlerinin klinik parametreler üzerine etkisinin incelenmesidir. Çalışmamıza Gazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Periodontoloji Anabilim Dalı'na çeşitli nedenlerle başvuran 26 bireyden, çalışmaya alınma kriterlerine uygun 80 peri-implantitisli implant dahil edilmiştir. Peri-implantitis olguları; mekanik debridman (KST), mekanik debridmana ilave %0,2 klorheksidin diglukonat (KKT), ilave gaz ozon terapisi (KOT), ilave amino asit glisin toz bazlı air-abrazyon (KAT) veya air-abrazyon uygulamasının tek başına kullanımı (AT) olmak üzere beş grupta değerlendirilmiştir. Klinik incelemelerde modifiye gingival indeks (mGİ), modifiye plak indeksi (mPİ), cep derinliği (CD), klinik ataçman seviyesi (KAS) ve sondlamada kanama (SK) ölçümlerinden yararlanılmıştır. Ölçümler tedaviden hemen önce, tedavi sonrası 3. ve 6. ayda kaydedilmiştir. 6 aylık gözlem sonunda tüm gruplar klinik parametrelerde başlangıca göre anlamlı iyileşmeler göstermiştir. KAT grubunun SK değerleri 6. ayda AT grubundan; CD değerleri KST, KKT ve AT gruplarından; KAS değerleri KST ve AT gruplarından önemli düzeyde iyileşme gösterdiği tespit edilmiştir. Çalışmanın sınırlılıklarına rağmen peri-implantitisin cerrahisiz tedavisinde mekanik debridmana ilave amino asit glisin bazlı air-abrazyon uygulaması klinik değerleri azaltarak, daha farklı bir iyileşme gerçekleştirmiştir.

The aim of this prospective, parallel group designed, randomized controlled clinical study was to evaluate the efficacy of either conventional mechanical treatment or alternative antimicrobial therapies in non-surgical treatment of initial peri-implantitis on clinical outcomes. The subjects were selected from Gazi University School of Dentistry, Department of Periodontology. Twenty-six patients (80 implants) with initial to moderate peri-implantitis were randomly assigned to five treatment groups. The implants were instrumented with conventional mechanical debridement (MD) with titanium curettes and mechanical debridement followed by 0.2% chlorhexidine digluconate irrigation (CMD), gaseous ozone therapy (OMD), amino acid glycine powder-based air abrasive (AMD) or amino acid glycine powder-based air abrasive monotherapy (AM). The following clinical parameters were measured at baseline, 3 and 6 months after treatment: modified gingival index (mGI), modified plaque index (mPI), pocket depth (PD), clinical attachment level (CAL) and bleeding on probing (BOP). Clinical improvements were seen for all parameters after the treatments at 6 month. AMD revealed a significant difference in mean BOP reduction compared with AM; in mean PD scores compared with MD, CMD and AM; in mean CAL scores compared with MD and AM. Within the limitation of this study, it can be concluded that using air-abrasive device with amino acid glycine powder may help to reduce clinical inflammation of peri-implantitis with the overall clinical improvement.