Mini vida desteği uygulanan forsus aygıtının mandibula üzerindeki etkilerinin sonlu elemanlar analizi ile incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı; sonlu elemanlar stres analiz (SESA) yöntemi ile Forsus aygıtının farklı uygulamalarının mandibula üzerindeki etkilerini dört farklı senaryo altında karşılaştırmalı olarak değerlendirmektir. Çalışma mini vida destekli uygulamaların ve posterior bölge uygulamalarının forsusun mandibula üzerindeki istenmeyen etkilerini azaltmaya katkı sağlayacağı hipotezi üzerine kurulmuştur. Bu nedenle senaryolar oluşturulurken aygıtın üst çenedeki uygulama noktası sabit tutulup (üst 1. Molar diş) alt çenede ki uygulama noktaları değiştirilmiştir. Forsus aygıtı; birinci senaryoda, alt kanin diş braketinin distaline; ikinci senaryoda, alt 1. premolar diş braketinin distaline; üçüncü senaryoda, alt kanin ve 1. premolar dişler arasına uygulanan mini vidadan iskeletsel indirekt ankraj alarak kanin diş distaline; dördüncü senaryoda, alt 1. premolar ve 2. premolar dişler arasına uygulanan mini vidadan iskeletsel indirekt ankraj alarak 1. Premolar diş distaline uygulanmıştır. Mini vida desteği uygulanan tüm senaryolarda; kortikal ve spongioz kemikte görülen stresler artmaktadır, kondilde görülen stresler azalmaktadır, alt santral dişte görülen protrüzyon hareketinin miktarı azalırken intrüzyon hareketinin miktarı artmaktadır; alt posterior dişlerde meziyalizasyon miktarı azalmakta ve ekstrüzyon miktarı artmaktadır. Forsus aygıtının daha posterior bölgeden uygulandığı senaryolarda; alt santral dişte görülen protrüzyon hareketinin miktarı azalmaktadır; alt posterior dişlerde görülen meziyalizasyon miktarı azalmaktadır.

The aim of this study is to evaluate the effects of different applications of Forsus device using finite element stress analysis (FEM) method with four different scenarios. The study is based on the hypothesis that miniscrew-supported applications and posterior region applications will contribute reducing the undesirable effects of the forsus device on the mandible. Because of this reason, during creation of the scenarios application points of in the upper jaw were kept constant (upper 1. Molar tooth) but application points in the lower jaw were changed. In the first scenario, forsus device was applied to the distal of the lower canine bracket; in second scenario, to distal of the lower first premolar bracket; in the third scenario, it was applied distally to canine bracket by taking an indirect anchorage from the miniscrew that was inserted between lower canine and first premolar teeth, in the fourth scenario, distally to first premolar tooth by taking an indirect anchorage from the miniscrew inserted between lower first and second premolar teeth. In miniscrew supported scenarios; it was seen that stress levels at the cortical and spongious bone increases, and mandibular condyle decreases. While the amount of protrusion movement at lower central incisor tooth decreases, amount of intrusion movement increases, mesialization at lower posterior teeth decreases and extrusion increases. In the scenarios that forsus device is applied more posteriorly; stresses at the cortical and spongious bone increases; amount of protrusion at lower central tooth decreases, mesialization of lower posterior teeth decreases.