Finansal derinleşme ve yoksulluk ilişkisi: Yükselen ekonomiler üzerine ekonometrik bir uygulama

Abstract

Finansal derinleşmenin dinamikleri ve karakteristikleri makroekonominin en tartışmalı konularından birini oluşturmaktadır. Konuya ilişkin literatür öncelikle gelişmiş ülkelerde finansal derinleşmenin ölçülmesi, göstergeleri ve nedenleri üzerine odaklanmıştır. Diğer taraftan gelişmekte olan ve özellikle yükselen piyasa ekonomilerin küresel ekonomi içinde paylarının artması, bu ülkelerdeki finansal derinleşmenin de detaylı bir şekilde incelenmesine yol açmıştır.Bu tezin amacı, yükselen piyasa ekonomilerinde, geleneksel uyarım mekanizmalarına ek olarak, finansal derinleşmenin yoksulluk üzerindeki etkisini 1994-2017 dönemi yıllık verileri kullanılarak yeni nesil panel veri analizi teknikleri ile ele alınmıştır. Ampirik olarak test etmektir. Bu hipotez, verisi mevcut olan 11 (on bir) yükselen ekonomi için dönemine ilişkin yıllık veriler kullanılarak panel ekonometri yöntemleriyle test edilmiştir.Yoksulluk göstergesi olarak kullanılan kişi başı tüketim harcamasından (PCHC) finansal derinleşme göstergesi olarak kullanılan parasallaşma oranına doğru (M2Y) Pakistan ülkesi için nedensellik ilişkisi bulunmuştur. Finansal derinleşmeden yoksulluğa doğru nedenselliğin anlamlı bulunduğu ülkeler sırasıyla Şili, Pakistan, Peru ve Tayland'dır. Bu ülkeler için finansal derinleşmenin yoksulluğu azaltıcı etkisi sonucuna varabiliriz. Kullanılan göstergelerin istatistiksel olarak anlamsız çıktığı ülkeler için finansal derinleşmenin yeterince gerçekleşmediğini işaret etmektedir.

The dynamics and characteristics of financial deepening are one of the most controversial issues in macroeconomics. The literature on the subject is primarily focused on the measurement, indicators and causes of financial deepening in developed countries. On the other hand, the increasing share of developing and especially emerging market economies in the global economy has led to a detailed examination of financial deepening in these countries. The aim of this thesis is to examine the impact of financial deepening on poverty in emerging market economies in addition to traditional stimulation mechanisms by using the new generation of panel data analysis techniques using annual data from 1994-2017 period. is to test empirically. This hypothesis was tested by panel econometric methods using the annual data for the period 11 (eleven) emerging economies with data available. From the per capita consumption expenditure (PCHC) used as a poverty indicator to the monetization rate (M2Y) used as an indicator of financial deepening, a causality relationship was found for Pakistan. The countries where causality from financial deepening to poverty significant are Chile, Pakistan, Peru and Thailand, respectively. For these countries, we can conclude that financial deepening has the effect of reducing poverty. It indicates that financial deepening has not been realized sufficiently for countries where the indicators used are statistically insignificant.