Displazi ve oral skuamöz hücreli karsinomda Ki-67, MCM-2 ve p53 proliferasyon markerlarının prognostik önemlerinin belirlenmesi

Abstract

Hastalıkların klinik olarak değerlendirilmelerinde ve prognozlarının belirlenmesinde ön haberci görevleri bulunan markerlar, tümör biyolojisinin en doğru şekilde anlaşılabilmesini sağlayan moleküllerdir. Bu çalışma, sağlıklı oral mukoza ile birlikte oral displazik lezyonlarda ve oral skuamöz hücreli karsinomlarda Ki?67, MCM?2 ve p53 proliferasyon markerlarının prognostik önemini belirlemek amacıyla planlandı. Bu çalışma, toplam 47 hastadan alınan 50 doku örneği üzerinde yürütüldü. Mukoza veya kemik retansiyonlu gömülü üçüncü molarları bulunan, yaşları 21 ile 69 arasında değişen (30,28±17,26), 4'ü kadın, 3'ü erkek, toplam 7 hastadan, gömülü üçüncü molar operasyonu sırasında alınan 10 adet sağlıklı dişeti örneği kontrol grubunu oluştururken, oral mukozada displazi ve skuamöz hücreli karsinom (OSHK) tanısı konmuş, yaşları 32 ile 79 arasında değişen (62,02±12,74), 17'si kadın, 23'ü erkek, toplam 40 hastadan alınan, 40 adet biyopsi örneği de çalışma grubunu oluşturdu. Hastaların yaş, cinsiyet, alınan doku örneklerinin lokalizasyonları, klinik ön tanıları, histopatolojik tanıları, displazi dereceleri ve tümörlerin histopatolojik diferansiyasyon evrelemesi ile Ki-67, MCM-2 ve p53 markerlarının bu doku örneklerindeki ekspresyonları kaydedildi. Mandibulada lokalize oral skuamöz hücreli karsinom (OSHK) doku örneklerindeki p53 ekspresyonu (48,92±25,63), maksillaya göre (24±16,22) istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu (p<0.05). OSHK grubunun Ki-67, MCM-2 ve p53 ekspresyonları, kontrol (p<0.001) ve displazi (p<0.05) gruplarıyla karşılaştırıldığında, istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu. Hafif dereceli displazik doku örneklerindeki ortalama Ki-67 ekspresyonu (13,8±5,6), orta dereceliden (19,83±6,91) istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulundu (p=0,047). Her iki dereceli displazik doku örneklerindeki ortalama MCM-2 (11,47±6,99, 10,5±4,48) ve p53 (9,87±9,51, 10,75±7,92) ekspresyonları arasında ise, istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmadı (p=0,94, p=0,54). İyi diferansiye ile orta diferansiye OSHK doku örneklerindeki ortalama Ki-67 ekspresyonları (37,35±16,43, 39,5±24,47) ve MCM-2 ekspresyonları (28,13±10,3, 36±20,21) arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmedi. İyi diferansiye OSHK doku örneklerindeki p53 ekspresyonu (33,17±20,98), orta diferansiye doku ekspresyonundan (53±25,99) istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulundu (p=0,037). OSHK'deki ortalama Ki-67 ile MCM-2 ve MCM-2 ile p53 ekspresyonları arasında istatistiksel olarak pozitif yönde anlamlı bir korelasyon bulundu. Displazik lezyonların derecelerine göre ayırımlarının en doğru şekilde yapılabilmesi için uygulanan yöntemlerin kesin sonuç vermelerindeki belirsizlik, bu çalışmada kullanılan proliferasyon markerlarının ekspresyon değerlerine göre hala devam etmektedir. Sonuç olarak; Ki-67 eskpresyonlarının, MCM-2 ve p53 ekspresyonlarına göre daha anlamlı sonuçlar verdiğini ve Ki-67 markerının displazik lezyonların derecelerinin ayırt edilmesinde, diğer markerlara göre daha güvenilir bir şekilde kullanılabileceğini düşünmekteyiz.Anahtar Kelimeler: displazi; oral skuamöz hücreli karsinom; Ki-67; MCM-2; p53

Tumor markers are the precursor molecules in clinical assessment of diseases and determination of the prognosis, thus achieving to conceive the accurate tumor biology. This study is planned in the purpose of investigating the prognostic significance of Ki-67, MCM-2 and p53 proliferation markers in oral dysplastic lesions and oral squamous cell carcinomas with healthy oral mucosa. The study is performed by 50 specimens taken from 47 patients. The control group was formed from 10 healthy normal oral mucosa taken from the impacted third molar surgery operation of 7 patients (4 females, 3 males) between the ages 21-69 (30,28±17,26). The study group was formed from 40 specimens of dysplasia and oral squamous cell carcinoma taken from 40 patients (17 females, 23 males) between the ages 32-79 (62,02±12,74). Ages and genders of the patients, localizations of tissue samples, clinical and histopathological diagnosis, grades of dysplastic lesions and tumors, expressions of Ki-67, MCM-2 and p53 on sections were recorded. p53 expression of oral squamous cell carcinoma (OSCC) localized at mandible (48,92±25,63) was statistically higher than the expression at maxilla (24±16,22), p<0.05. Ki-67, MCM-2 and p53 expressions in OSCC were significantly higher than the expressions in controls (p<0.001) and dysplasias (p<0.05). Ki-67 expression in mild dysplasia (13,8±5,6) was statistically lower than the expression in moderate dysplasia (19,83±6,91), p=0,047. There was no statistical difference between the expressions of MCM-2 (p=0,94) and p53 (p=0,54) in both grades of dysplasia. There was also no significant difference between the mean expressions of Ki-67 (37,35±16,43, 39,5±24,47) and MCM-2 (28,13±10,3, 36±20,21) in well and moderately differentiated OSCC. p53 expression in well differentiated OSCC (33,17±20,98) was statistically lower than its expression in moderately differentiated OSCC(53±25,99), p=0,037. A positive correlation was found between the mean expressions of Ki-67 with MCM-2 and MCM-2 with p53 in OSCC. Ambiguity of methods in accurate discrimination between the grades of dysplastic lesions still persists in the expressions of proliferation markers used in this study. We conclude that; Ki-67 expressions reveal more significant outcomes when compared with MCM-2 and p53 expressions. Furthermore, we suggest that Ki-67 marker is more reliable in distinguishing the grades of dysplasia than the others we examined.Keywords: dysplasia; oral squamous cell carcinoma; Ki-67; MCM-2; p53