Manuel dril frez ile yapılan transmukozal dekortikasyon işleminin diş hareketine olan etkilerinin klinik olarak incelenmesi

Abstract

Günümüzde ortodontik tedavi gereksinimi duyan hasta sayısı giderek artmaktadır. Ortodontik tedavilerdeki önemli problemlerden biri uzun süreli olmasıdır. Alveoler kortikotomi uygulamaları ortodontik diş hareketinin hızlandırılmasında oldukça etkili olmakla birlikte, aynı zamanda travmatik yöntemlerdir. Bu tez çalışmasının amacı manuel dril frez ile yapılan transmukozal dekortikasyon işleminin diş hareketine olan etkilerin klinik olarak incelenmesidir. Bununla birlikte, günümüzde kullanılan göreceli olarak invaziv yöntemlere alternatif olabilecek, daha konservatif ve hasta tarafından daha kolay edilebilir bir yöntemin geliştirilmesi de amaçlanmıştır. Bu amaçla çalışmaya, tedavi planı gereği üst sağ ve sol 1. küçük azı dişlerin çekimi ile kanin distalizasyonu planlanan yaşları 13-23 arasında değişen 9 birey dahil edilmiştir. Kanin distalizasyonuna başlanacağı seans deney taraftaki çekim boşluğuna manuel dril frez kullanılarak 3 mm derinliğinde 3 adet mikro-osteoperforasyon olacak şekilde transmukozal dekortikasyon işlemi uygulanmıştır. Ardından bilateral Sentalloy kapalı yaylar içeren mini-vida destekli distalizasyon mekanikleri 150 gr kuvvet ile uygulanmıştır. Kanin distalizasyonuna başlanacağı seans (T0), 3. hafta (T1) ve 6.hafta (T2)'larda ağız içi ölçüleri alınarak alçı modelleri elde edilmiştir. Elde edilen modeller üzerinde kanin distalizasyonu, molar ankraj kaybı ve kanin dişlerinde meydana gelen distopalatal rotasyon miktarları ölçülmüştür. Yapılan ölçümler sonucunda, deney grubundaki kanin distalizasyon miktarı (1,51±0,44), kontrol grubuna göre (0,93±0,40) istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p<0,05). Molar ankraj kaybı deney grubunda 0,11±0,11 mm iken, kontrol grubunda 0,19±0,18 mm olmuştur. Gruplar arası farklılık istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0,05). Kanin dişlerinin distopalatal rotasyonları açısından tüm ölçüm zamanlarında gruplar arası istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır (p>0,05). Çalışmamızda, ortodontik diş hareketinin hızlandırılmasında etkili olarak bilinen dekortikasyon işlemi farklı ve minimal invaziv yöntemle uygulanmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, manuel dril frez ile yapılan transmukozal dekortikasyon işlemi ortodontik diş hareketinin hızlandırılmasında etkili bir yöntem olduğu bulunmuştur. Anahtar Kelimeler: Ortodontik diş hareketi, kortikotomi, hızlandırılmış diş hareketi

Over the past decade the number of patients, especially adults, who seek orthodontic treatment has been steadily increasing. There is still one main reason of many people avoiding this treatment, which is the long duration. Even if alveolar corticotomy procedures are quite effective in accelerating orthodontic tooth movement, they found to be traumatic and invasive, leading to low acceptance among orthodontic patients. The purpose of this study is to clinically evaluate the effects of transmucosal decortication procedure, performed using manual drill bur device on the rate of tooth movement and to develop a new conservative, minimal invasive approach that may lead to greater acceptance in the community. Nine patients with the age range of 13-23 years, who had been indicated for maxillary first premolar extraction and bilateral maxillary canine distalization were included in the study. Three micro-osteoperforations 3 mm deep were performed through the buccal gingiva between canine and second premolar on experimental sides using handheld drill bur device. Afterwards, bilateral canine distalization was initiated using 150 g Sentalloy close-coil springs, supported with miniscrews as temporary anchorage device. Impressions were taken at the beginning of the canine distalization (T0), 3rd (T1) and 6th week (T2) of the study to obtain dental casts. Canine distalization, molar anchorage loss and canine rotation amounts were measured using the casts. As a result, there were statistically significant difference in the amount of tooth movement between the experimental (1,51±0,44) and control (0,93±0,40) groups (p<0.05). Mesial movement of the molars was 0,11±0,11 mm for the experimental group, and 0,19±0,18 mm for the control group. The difference is statistically significant (p<0.05). There was no statistically significant difference in the amount of distopalatal rotation of canine between the groups at all measurement times (p>0.05). In our study, decortication procedure known as effective in accelerating tooth movement was performed with alternative and minimal invasive technique. As a result, transmucosal decortication procedure made by using manual drill bur device is effective in accelerating orthodontic tooth movement. Key words: Orthodontic tooth movement, corticotomy, accelerated tooth movement