Urticarialı hastaların gastro-intestinal parazitler yönünden incelenmesi

Abstract

-48- ÖZET Deri veya mukozaların, derma veya hipodermasmda, değişik çaplarda oluşabilen, geçici, eritematöz veya soluk, ödematöz erüpsiyonlarla karekterize vas&üler bir reaksiyon şeklinde tanımlanan urticaria, çok çeşitli sebeplere bağlı olarak ortaya çıkar. Gastro-intestinal parazitler bu sebep lerin en eski bilinenlerinden biri olmasına ragmen, özel likle ülkemizde herhangi bir semptoma neden olmaksızın, birçok kimsenin gaitasında bulunabildiği için, araştırmamı zın konusunu, gastro-intestinal parazitlerin urticaria olu şumundaki rollerini saptamak oluşturdu. Bu amçla, poliklini- ğimizce tanı konmuş, sebebi tayin edilemiyen urticarialılar- dan 1000 kişilik bir grupla, urticaria djtŞB- desmatoz göste ren 250 kişilik bir grup, gastro-intestinal parazitler yö nünden karşılaştırıldı. Her iki gruba ait hastalara sellofan cam yöntemi uygulandı ve dışkıları, Nat iv-lügol, doyurulmuş tuzlu suile flotasyon ve Telemann yöntemleri ile incelene rek, gaitada parazitlerin erişkin şekilleri, kist veya yumur taları arandı. Urticarialı grubun 40,7 % kadarında; kontrol grubunun 29» 2 ^ kadarında parazit saptanarak aradaki fark istatistiksel yönden anlamlı bulundu. Her iki gruptada en sık parazit oz nedenleri arasında ilk üç sırayı, enterobius vermicularis, giardia intestinalis ve entamoeba coli işgal etmekteydi. Bulgularımız, son zamanlara ait ve urticaria- da gastro-intestinal parazitlerin rolü olmadığını ileri süren az sayıdaki çalışmalara ters düşerken, şimdiye kadar kabul edilen klâsik bilgileri desteklemekte ve sebebi tayin edilemeyen urticarialı olgularda, gastro intestinal para--49- zit araş tın İmasının gereğini bîr kez daha vurgulamakta dır. Sonuç olarak, denilebilir ki; urticarialı hastalar, diğer dermatozlulardan daha yüksek bir gastro-intestinal parazitoz insidensine sahiptir. Ancak parazitin, bizzat kendinin veya metabolitlerinin urticariaya sebep olduğunu ortaya koymak için, daha detaylı deneylere gereksinim var dır. Bunun için, çok iyi bir hasta-hekim işbirliğinin şart olduğu, ve bunun da olgu sayısı az..tutular ak mümkün olabileceği kanaatma varıldı.