İzmir ili Konak merkez ilçede ilköğretim 1. sınıf, 2. sınıf, 3. sınıf, 4. sınıf ve 5. sınıf öğrencilerinde duygudurum ve anksiyete bozuklukları prevalansı

Abstract

Amaç: Çocukluk döneminde başlayan psikiyatrik bozukluklar, büyüdükçe çocukta daha fazla fonksiyon kaybına ve erişkin dönemde devam eden yıkımlara neden olabilmektedir. Çocukluk ve ergenlik çağındaki psikiyatrik hastalıkların etiyolojisi ve doğal seyrini anlamak için prevalans ve insidans ile ilgili sağlam bilimsel verilerin olması gerekmektedir. Çocuk ve ergenlerde psikiyatrik hastalıkların sıklığının ve hastalıklarla ilişkili risk faktörlerinin araştırıldığı az sayıda çalışma bulunmaktadır. Bu araştırmada Türkiye'de iyi belirlenmiş ve yeterli sayıdaki bir ilkokul örneklemiyle Duygudurum Bozuklukları ve Anksiyete Bozukluklarının prevalansının saptanması amaçlanmıştır.Yöntem: İzmir İl Milli Eğitim Müdürlüğü tarafından resmi sınıflamaya göre alt/orta/üst sosyoekonomik gruba göre belirlenen 12 okuldan, %5 hata payıyla, alfa (t) %1 olarak belirlenen 419 olgu rastgele örneklem alınması yöntemiyle seçildi. Araştırmada yer alan olgular 6-14 yaş aralığındaydı. 417 olguya ulaşıldı, yanıt oranı %99.5 olarak saptandı. Böylece 417 olgu yarı yapılandırılmış tanı görüşmesi (K-SADS-PL) ve impairment (bozulma) kriterleri kullanılarak değerlendirildi.Bulgular:Impairment (bozulma) kriteri göz önüne alınmadan yani sadece klinik görüşme ile Duygudurum Bozuklukları prevalansını %2.9, Anksiyete Bozuklukları prevalansını %13.9 olarak saptanmıştır. Impairment (bozulma) kriteri dikkate alındığında ise Duygudurum Bozuklukları prevalansı %1.4, Anksiyete Bozuklukları prevalansı %2.6 olarak bulunmuştur. Olguların yaşı, cinsiyeti, sosyoekonomik düzeyi, ebeveyn medeni durumu ve ebeveyn eğitimi ile Duygudurum Bozuklukları ve Anksiyete Bozuklukları arasında anlamlı bir ilişki saptanamamıştır.Sonuç:Çalışmamızda bulunan İzmir örneklemindeki Duygudurum ve Anksiyete Bozukluklarının prevalans oranları Batılı ülkelerde yapılmış olan çalışmalara oldukça benzer bulunmuştur. Literatürle uyumlu olarak impairment (bozulma) kriteri dahil edildiğinde hastalık sıklıklarının belirgin olarak azaldığı gözlenmiştir. Impairment (bozulma) kriteri ile değerlendirme yapıldığında Duygudurum Bozuklukları sıklığı yaklaşık yarıya, Anksiyete Bozuklukları sıklığı ise dörtte birine düşmektedir.

Objective:Childhood psychiatric disorders can prevent a young person from reaching his or her full potential, and distrupt normal development. Empirical data on the prevalence and incidence of childhood psychiatric disorders are fundamental to understanding the etiology and natural history of such disorders. There have been fewer epidemiologic investigations aimed at estimating prevalence and incidence and associated risk factors for children and adolescents. This study was designed to assess the prevalence of Mood Disorders and Anxiety Disorders in a representative sample of primary school children from Turkey where no previous rates were available.Method:Twelve schools were randomly selected and stratified according to socioeconomical status by İzmir Directorate of National Education. The sample consisted of randomly selected 419 primary school children with 5% margin of error and alpha (t) 1%. Our study includes children from a broad range of 6 to 14 years. 417 cases were interviewed for a total response rate of 99.5%. 417 cases were assessed using the K-SADS-PL (Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School Age Children- Present and Lifetime Version) and levels of functionality with the impairment criterion scale.Results:The results showed that the prevalence of Mood Disorders 2.9%, Anxiety Disorders 13.9% without considering impairment, and the prevalence of mood disorders 1.4%, anxiety disorders 2.6% with considering impairment. Mood and Anxiety Disorders were not found to be associated with age, gender, school grade, parental education, parental marital status, and socioeconomic status.Conclusion:The prevalence of Mood and Anxiety Disorders in İzmir?s sample are similar to those in Western studies. With the inclusion of diagnosis-specific impairment criteria, the rates reduced slightly consistent with the literature. When the impairment criteria were imposed, the rates of Mood Disorders were reduced approximately in half and rates of Anxiety Disorders were reduced in a quarter.