Humerus diafiz kırıklarının sarmiento tipi ortez ile konservatif tedavisinin sonuçları

Abstract

Amaç: Kliniğimizdeki humerus kırıklarının sarmiento tipi ortez kullanarak kaynama yüzdelerini ve süresini belirlemek, kaynamanın hasta yaşı kırık tipi gibi değişkenlerle olan ilişkisini belirlemek, kaynama sonrası hastaların günlük işlevlerini yerine getirme becerisini incelemek çalışmamızın amaçlarıdır.Yöntem: Ege Üniversitesi Ortopedi ve Travmatoloji kliniğinde Ocak 2010-Nisan 2014 tarihleri arasında humerus diafiz kırığı tanısıyla, Sarmiento ortezi ile tedavi edilen hastalar retrospektif olarak incelendi. Çalışmaya dahil edilen 46 hasta hastanın demografik verileri, kırık radyolojik tipleri, ek yaralanmaları kayıt edildi. Hastaların direk grafileri ile kaynamaları (süresi, açılanma, kısalık) değerlendirilmiş, hastalara takip süresi sonunda Quick DASH formu doldurulmuş, böylece günlük aktiviteleri değerlendirilmeye çalışılmıştır. Veriler SPSS 22.0 kullanılarak değerlendirilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde; ortalama, medyan ve standart derivasyon ile ki kare testi, ortalamalar arasındaki farkın belirlenmesinde Kruskall Wallis ve Mann-Whitney U testleri uygulanmıştır. p<0.05 anlamlı olarak kabul edilmiştir. Değişkenlerin bir biriyle olan korelasyonlarını incelemek için ise Spearman's rho testleri kullanılmıştırBulgular: Hastaların yaşı ortalama 45,5±21,5 olarak bulundu. Hastaların kırkları AO sınıflamasına göre de yapıldı. AO sınıflamasına göre hastaların 26 tanesinin A1 kırık (%57), 8 tanesinin A2 kırık(%17), 9 tanesinin A3 kırık (%20), 2 tanesi B1 kırık (%4), 1 tanesinin de B2 kırık (%2) olduğu görüldü. Kırık kaynama oranlarına bakıldığında ise 40 hastada kaynama olduğu görüldü. (%87) Kaynama süresinin 2,9±1,53 ay olduğu görüldü (1-8 ay). 6 hastada kaynama olmadığı bulundu (%13). Kaynama ilişkileri değerlendirildiğinde; nonunion görülen hastaların yaşları 59,3±20,04 olarak görüldü. Kaynama olanlarda ise yaşların 43,4±21,17 olduğu görüldü. Ancak yaş ile kaynama arasındaki ilişkinin istatistiksel olarak anlamlı olmadığı görüldü. (p=0,06) Hastalardaki kaynama durumu ile hasta yaşı, cinsiyeti, kırık tarafı, kırık seviyesi, kırık tipi, radial sinir tutulumu, acilde yapılan ilk müdahale arasındaki ilişkilere bakıldı. Ancak bunlardan hiç birisi ile kaynama durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olmadığı bulundu(p˃0,05). Hastalarda yaş ile Quick DASH arasındaki bağıntıya bakıldı. Hastaların yaşı ile Quick DASH skoru arasındaki bağıntının orta derecede pozitif korele olduğu bulundu (r=0,422). Bu bağıntının da istatistiksel olarak anlamlı olduğu bulundu (p=0,007). Hastalarda kaynama süresi ile Quick DASH arasındaki bağıntıya da bakıldı. Hastaların kaynama süresi ile Quick DASH skoru arasında yüksek derecede pozitif bağıntı olduğu gözlendi (r=0,575). Bu bağıntının istatistiksel olarak da anlamlı olduğu görüldü (p˂0,001)Çıkarım: İyi seçilmiş hastalarda konservatif tedavi başarılı bir yöntemdir. Hastaların yaşı arttıkça kaynama zorlaşacak ve kaynama süresi de uzayacaktır. Hastalarda kaynama süresini uzatan durumlar uzun süreli immobilizasyon nedeniyle hastadaki klinik sonuçları da olumsuz etkileyecektir.

Objectives: The aim of this study is to investigate union rates and times of humerus diaphysis fracture treated with Sarmiento type brace and find the relationship between union and patient ages, fracture types; and verify if there is an effect to patient satisfaction.Materials and methods: This study is retrospective archive study, followed with humerus diaphysis fracture treated by Sarmiento type functionel brace in Ege University Orthopaedics and Traumatology Department between January 2010-April 2014. 46 patients' demographic characteristics were recorded, X-rays were evaluated and Quick DASH Scale was administered for functional assessment. SPSS 22.0 statistical program is used for data evaluation and descriptive analysis, mean, median, standard derivation, chi-square, Kruskall Wallis and Mann-Whitney U tests. p<0.05 was considered statistically significant. Results: The mean age was 45,5±21,5. The fractures were classified by AO foundation classification system. 26 patients had A1 fracture (%57), 8 patients had A2 fracture (%17), 9 patients had A3 fracture (%20) and 2 patients had B1 fracture (%4). When examined the union rates of the fractures, 40 patients had sufficient union (%87). The mean union time was 2,9±1,53 months (1-8 months). The patients who had nonunions' mean age were 43,4±21,17. But there is no relation statistically significant between age and union (p=0,06). Patients' age, gender, fracture side, fracture type, radial nerve injury and first medication were noted. There is not any relation statistically significant between union situation and them (p˃0,05). There were mean level positive correlation between age and Quick DASH scale (r=0,422). This were founded statistically significant (p=0,007). And also relation with union time and Quick DASH scale were investigated. There were high level positive correlation between union time and Quick DASH (r=0,575). This was statistically significant too (p˂0,001)Conclusion: In good selected patients, conservative treatment of humerus diapysis fracture with Sarmiento type functionel brace is successful way of treatment. In elder patients, nonunion rates are higher and union rates are lower. If union continues in long time; clinical results will be worse.