İmplant çevresi vertikal defekt boyutlarının radyolojik ve klinik olarak değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Periimplantitis tanısı konulmuş hastalarda; implant çevresindeki kemik kaybının dijital periapikal radyografi kullanılarak ölçümü ile cerrahi sırasında yapılan ölçümünün kıyaslanması ve periapikal radyografinin gerçeğe yakınlığının değerlendirilmesi, radyografi üzerinden yapılan defekt tipi tayininin gerçek defekt tipi ile karşılaştırılması ve implant çevresi dokularda metal ve plastik sonda ile yapılan ölçümlerin uyumunun incelenmesidir.Gereç ve Yöntem: Kemik içi komponente sahip periimplantitis defekti bulunan 28 hasta (10'u erkek, 18'i kadın), 51 implant ve 96 yüzey çalışmaya dahil edildi. Plastik ve metal sonda ile sondalama derinlikleri ölçülerek, modifiye gingival ve modifiye plak indeksi değerleri ve keratinize mukoza genişliği değerleri kaydedilen bölgelerden üzerine 10'ar mm' lik metal teller yapıştırılmış filmler ile paralel teknikle periapikal radyografik görüntüler alındı. Cerrahi tedavi sırasında defektin granülasyon dokularından temizlenmesinden sonra defekt tipi tayini yapıldı ve defekt boyutları vertikal ve horizontal yönde stoperli spreader ile dijital kumpas kullanarak ölçüldü. Alınan radyografik görüntüler üzerinden java tabanlı bir program aracılığı ile aynı yönde ölçümler ve defekt tipi tayini yapılarak kaydedildi ve bu veriler birbirleriyle karşılaştırıldı. Metal ve plastik sonda ile yapılan sondalama derinliği ölçümlerinin uyumu da kendi içinde değerlendirildi. Defekt boyutu ölçümleri karşılaştırılması için Bland-Altman analizi kullanıldı. Defekt tipi uyumu için Kappa değeri hesaplandı. İki sonda ile yapılan sondalama derinliği ölçümü uyumu için ise Weigted Kappa değeri hesaplandı.Bulgular: Radyografi üzerinden yapılan ölçümler cerrahi sırasında yapılan ölçümlerden düşük (fark horizontal yönde 0,26mm; vertikal yönde ise 0,23mm) bulundu ve bu istatistiksel olarak anlamlıdır. (p˂0,001) Radyografi üzerinden yapılan defekt tayini cerrahi sırasında belirlenen defekt tipi ile 'orta' derece uyumlu bulundu. (κ= 0,47) Plastik ve metal sonda ile yapılan sondalama derinliği ölçüm değerleri birbiriyle 'iyi' derece uyumlu bulundu. (κw = 0,71)Sonuç: Sonuç olarak periapikal radyografiler paralel teknik ve kalibrasyon için ilave bir işlem kullanılarak elde edildiğinde gerçek defekt boyutunu gerçeğe yakın, ancak olduğundan daha az göstermektedir. Defekt tipi belirlemede ise çok başarılı olmasa da klinisyen için operasyon öncesi fikir sağlayabilir. İmplant çevresinde sondalama derinliklerinin ölçülmesinde uyumları iyi derecede olduğu için metal veya plastik periodontal sondadan herhangi biri tercih edilebilir.Anahtar Kelimeler: Periimplant Defekt, Periapikal Radyografi, Periimplantitis, Periodontal Sonda

Aim: The aims of this study are to compare radiographic and clinical measurements of periimplant vertical defect dimensions to assess the accuracy of periapical radiography in detecting defect type and to evaluate the agreement between probing depth measurements with plastic and metal periodontal probe.Materials and Methods: 28 patients (14 female, 10 male) who were diagnosed as periimplantitis and having infrabony defects included in this study. Prior to surgery, probing depth was measured using both plastic and metal probes. Modified plaque and gingival scores and keratinized tissue dimensions were recorded. Periapical radiographs were obtained using parallel technique and a-10 mm wire. Intrasurgical periimplant defect dimensions were measured vertically and horizontally. Periimplant defects were classified during surgery moreover predicted on radiographic image. Bland- Altman analysis was used to detect differences between radiographic and intrasurgical defect dimensions. In addition Weigted Kappa analyse was used to determine the agreement of probing depth measurements performed with plastic and metal probes. Results: The mean difference between radiographic and intrasurgical defect measurements were 0,26 mm, horizontally and 0,23 mm , vertically being higher in the intrasurgical group. The strength of defect type agreement was moderate. The strength of probing depth measurements of periodontal probes agreement was good.Conclusions: The intraoperatively measured actual periimplant defect dimensions were higher than the radiographic defect dimensions. However, this difference was clinically negligible thus periapical radiography can be used to identify defects around implants. Both plastic and metal periodontal probes can be used around implants since their agreement in probing depth measurements were found to be good according to Kappa analysis.Key Words: Periimplant Defect, Periapical Radiography, Periimplantitis, Periodontal Probe