Motion event descriptions in English by Turkish EFL instructors

Abstract

In the last twenty years, there has been an increasing interest in the research of motion events and their descriptions in typologically different languages. Much of this interest has derived from the works of Talmy (1985, 2000) and his lexicalization patterns, since he classified languages typologically as Satellite-framed and Verb-framed languages according to how they encode the core information of a specific semantic category into syntactical and lexical structures. According to his classification, the semantic components of a motion event, which are motion and manner, are conflated in the verb, while the path information is given through satellites outside the verb in S-framed languages. However, in V-framed languages, path is encoded in the main verb slot, while the manner part is generally given through subordinate manner verbs or adverbial phrases. In that sense, Slobin (2000) introduced ?Thinking for Speaking? hypothesis and stated that lexicalization patterns have certain consequences for the ways in which speakers express motion events as their choices and syntax structures might change by typological variations.As Talmian Typology and Slobin`s Thinking for Speaking Hypothesis have revealed, different languages describe motion events in different ways. Previous studies have also demonstrated that there is a certain difference between English and Turkish in terms of their manner, path, satellite and subordinate usage through motion event description process. Situated within the framework of this tendency, the aim of this study was to investigate how this tendency influenced second language acquisition process. In order to fulfill this aim, the motion event description strategies of Turkish native speakers with high English proficiency were analyzed through their English and Turkish descriptions.30 EFL instructors from the Preparatory School of Atılım University took part in this study. The data for the study was collected through three different instruments taken and adapted from Yu (1996): a picture description task, a narration task and a translation task. Besides, a background questionnaire was conducted to gain information about the participants.The statistical analysis of the data revealed that even Turkish native speakers with high English proficiency showed significant differences while describing motion events in English and Turkish. While English motion event descriptions included mostly manner verbs, Turkish ones tended to focus on path information.Additionally, the study has revealed that subjects had some preferences regarding subordinate manner structures. Turkish EFL instructors preferred to encode path in the main verb slot, whereas giving manner information outside the verb through subordinate forms. In English descriptions, however, subjects tended to give manner information in the main verb slot while encoding path through satellites outside the verb.The results gained in this study will lead us clarify the problems of Turkish students in English motion event description process. Besides, they may help EFL instructors understand the reasons behind the mistakes of their students and suggest certain strategies and activities to solve these problems. On the whole, the results are expected to contribute to the SLA field.

Son yirmi yılda, devinim eylemleri ve farklı dillerdeki tanımlanmaları alanında yapılan çalışmalara yönelik ilgi giderek artmıştır. Bu ilgi, dilleri, belli bir anlamsal yapıyı dilbilimsel ve sözcük açısından bölümlere ayırırken, ana içeriği nasıl vurguladıklarına göre diller arası değişkenlikler açısından Uydu-Yönelik (Satellite-framed) ve Fiil-Yönelik (Verb-framed) olarak gruplayan Leonard Talmy`nin (1985, 2000) çalışmaları ve dilbilimsel gruplamalarından doğmuştur. Talmy`nin gruplamalarına gore, bir devinim eyleminin anlamsal ögeleri olan ?devinim (motion)? ve ?tarz (manner)?, uydu yönelik bir dilde fiil kökünde ifade edilirken, ?yön (path)? bilgisi fiil dışında oluşturulan yan yapılanmalarla ifade edilir. Fiil yönelik dillerde ise yön bilgisi ana devinim eyleminde belirtilirken, tarz ifadesi genellikle ek fiiller ya da fiilimsilerle ifade edilir. Bu bağlamda, Slobin (2000) ?Thinking for Speaking? hipotezini ortaya atmış ve sözcük yapılarının dili kullanan kişinin devinim eylemlerini ifade etmesi sırasında etkili olduğunu iddia etmiştir. Slobin`e göre kişinin dili kullanırken seçtiği dilbilimsel yapılar diller arasındaki tipolojik değişkenliklerden etkilenmektedir.Talmy`nin gruplamaları ve Slobin`in hipotezinin de ortaya koyduğu gibi, değişik diller devinim eylemlerini farklı şekillerde ifade etmektedirler. Yapılan dilbilimsel çalışmalar, Türkçe`yle İngilizce arasında da devinim eylemlerinin tarz, yön, uydu ve fiilimsi kullanımları açısından farklılıklar olduğunu ortaya koymuştur. Bu görüşten yola çıkılarak oluşturulan bu çalışmanın amacı, bu farklılığın ikinci dil edinimine nasıl yansıdığını incelemektir. Bu amacı gerçekleştirmek için, ileri düzeyde İngilizce bilen Türk grubunun, İngilizce ve Türkçe`de devinim eylemlerini nasıl ifade ettiklerine bakılmıştırAtılım Üniversitesi Hazırlık Okulu`nda görev yapmakta olan 30 İngilizce okutmanı bu çalışmaya katılmıştır. Veri toplamak için Yu`nun (1996) çalışmasından alınan ve bu çalışmaya uyarlanan resim tanımlama, öykü anlatımı ve çeviri olmak üzere 3 ayrı araç kullanılmıştır. Ek olarak, katılımcılar hakkında gerekli ön bilgiyi elde etmek üzere bir de bilgi anketi dağıtılmıştır.Verilerin istatistiksel değerlendirmesi; ileri düzeyde İngilizce bilen Türk okutmanlarının, İngilizce ve Türkçe üretiminde devinim eylemlerinin ifade edilmesi konusunda önemli farklılıklar gösterdiğini ortaya çıkarmıştır. Katılımcıların İngilizce tanımlamalarında daha çok tarz fiili kullanılırken; Türkçe tanımlamalarında devinim eylemleri yön bilgisini vurgulamaktadır.Ek olarak, istatistiksel veriler katılımcıların fiilimsi kullanımı açısından da değişkenlik gösterdiğini ortaya çıkarmıştır. Okutmanlar devinim eylemlerini Türkçe ifade ederken, yön bilgisini ana fiil yapısında, tarz kısmını ise fiilimsilerle verme eğilimindedirler. İngilizce ifade sürecinde ise yön bilgisinin ana fiil dışında uydu yapılarıyla sunulması konusunda katılımcıların daha baskın bir tercih gösterdiği görülmüştür.Bu çalışmada elde edilen sonuçlar yabancı dil olarak İngilizce öğrenen Türk öğrencilerin, devinim eylemlerinin ifadesi sürecinde karşılaştıkları problemleri belirlemek açısından yol gösterici olacaktır. Bunların yanısıra, elde edilen sonuçlar dil öğreten kişilere, öğrencilerin hatalarının arkasındaki nedenleri anlama ve onları daha iyi yönlendirebilmeleri konusunda kullanabilecekleri aktivite ve strateji geliştirmelerine yardımcı olabilir. Genel olarak bakıldığında, sonuçların yabancı dil öğretimi ve ikinci dil edinimi alanlarında büyük katkıları olacaktır.