Form antrenmanının maksimal kuvvet ve bazı antropometrik değerler üzerindeki etkileri

Abstract

ÖZET Bu çalışmanın amacı form antrenmanının maksimal kuvvet ve bazı antropometrik özellikler üzerindeki etkilerinin belirlenmesidir. Bu amaçla, Anadolu Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu 'nda okuyan 3 1 erkek öğrenci denek olarak kullanılmıştır. Denekler rastlantı usulü kontrol grubu (n=10), A denek grubu (n=10) ve B denek grubu (n=l 1) olmak üzere 3 gruba ayrılmıştır. Çalışma 8 haftalık temel kuvvet antrenmanı ve 3 haftalık form antrenmanı olmak üzere 1 1 haftayı kapsamaktadır. Çalışma süresince, A ve B grupları antrenmanlara tabi tutulurken, kontrol grubu sadece yapılan ölçümlere alınmıştır. Temel kuvvet antrenmanı, basit set sistemi yaklaşımına uygun olarak düzenlenmiş, A ve B gurubuna aynı şekilde uygulanmıştır. Temel kuvvet antrenmanı sonrası A grubu şiddetin sabit, sıklığın azaltıldığı form antrenman programına alınırken, B grubu da sıklığın sabit, şiddetin azaltıldığı form antrenmanına tabi tutulmuştur. Deneklerin maksimal kuvvetleri ağırlık kaldırma yöntemiyle yapılırken antropometrik çevre ölçümleri ise mezüre ile yapılmıştır. Temel kuvvet antrenmanı sonunda, A grubu ve B grubu Benç Pres (B.P), Biseps Körl (B.K), Hamstring Körl (H.K), Quadriseps Körl, Ekstansiyon'da Maksimal Biseps Çevresi (E.M.B.Ç), Fleksiyonda Maksimal Biseps Çevresi (F.M.B.Ç), Gluteal Katlantı Çevresi (G.K.Ç) ve Maksimal Uyluk Çevresi (M.U.Ç) değişkenlerinde temel kuvvet antrenmanı öncesine göre istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulunmuştur (p <.0.05). Bu farklılığın temel kuvvet antrenmanının nörojenik ve myojenik etkisine bağlı olduğu düşünülmektedir. A grubu, form antrenman sonrası elde edilen veriler, temel kuvvet antrenmanı sonrası değerlerin korunduğunu, benç pres ve biseps körl değişkenlerinde ise, istatistiksel olarak anlamlı gelişme sağlandığım göstermektedir (p <.0.05). B grubu form antrenman sonrası elde edilen veriler ile temel kuvvet antrenmanı sonrası; veriler karşılaştırıldığında qluteal katlantı çevresi ve maksimal uyluk çevresi değişkenlerinde istatistiksel olarak anlamlı azalmalar olduğu görülmektedir (p <.0.05). Bu sonuç, şiddetin azaltıldığı form antrenmanının bazı değerleri koruyamadığını düşündürmektedir. B grubu; B.P ve B.K'de istatistiksel olarak anlamlı gelişme olduğu ivgörülürken (p < 0.05), diğer değerler de ise, istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar görülmemiştir (p >.0.05). Sonuç olarak, iki farklı form antrenmanında temel kuvvet antrenmanında ortaya çıkan gelişmeleri korudukları, bu anlamda her iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olmadığı görülmektedir (p >.0.05). Anahtar Kelimeler Form Antrenmanı, Temel Antrenman, Antrenman Şiddeti, Antrenman Sıklığı, Antropometri, Maksimal Kuvvet.

ABSTRACT This study aimed to investigate the effects of form training on maximal strenght and on some anthropometric values. 31 randomly selected male students of the School of Physical Education and Sports at Anadolu University participated in the study. These subjects were divided into three groups as; a control group (n=10), experiential group A (n=10) and experiential group B (N=l 1). The study continued for a total of eleven weeks -eight weeks for basic strenght training and three weeks for tapering. Throughout this period groups A and B were taken into a set of training programs» whereas control group was only involved in for the basic test measurements with the experiential groups The set system in maximal strenght training was taken as the base in the process of designing the basic training period. After the basic training program had been completed, experiential group A was continued to train with the intensity but decreased frequency, whereas group B capt frequency and decreased the intensity level of the training.Subjet's maksimal srengths were determined by performing one repetition maximum and circumference measurements were taken by a measureing tape At the end of the basic maximal strentgh training period some statically meaningful differences (p <.0.05) were found in the measures of both group A and B student's bench presses (B.P), Biceps Curl (B.C), Hamstring Curls (H.C), Quadriceps Curls' Maximal Strenghts (Q.M.C.S)- Maximal Biceps Circumferences in Extansion (M.B.C.E) and Maximal Biceps Circumferences in Flextion (M.B.C.F), Circumferences of Gluteal Folds (C.G.F) and Maximal thigh Circumferences (M.T.C). These differences were considered to be related to subjects'neurogenic and myogenic development processes. The results at the end of group A's peaking period indicated that the values gained after the maximal strenght training remained unchanged and there is a statistically meaningful development ( p < 0.05 ) on the subjects' bench presses and biceps curls. On the other hand, considering the group B's gained values at the end of the basic strenght training period, there is a statistically meaningfull reduction in the values at the end of the same group's form training period in terms of the subjects' gluteal piles and maximal VIthigh circumferences (p < 0.05). This shows that form training with a reduced intensity is unable to keep some certain values. However, in the same group there is a statistically meaningful development in the subjects' B.P.s and B.C.s (p < 0.05), and the rest of the values remained unchanged (p >.0.05). In conclusion, it was shown that the two form trainings have kept the subjects' form graphics occured at the end of the basic strength training as the same. To sum, in the light of these findings it is shown that there is not any statistically significant difference between the groups A and B (p > 0.05). Key Words: Tapering, Basic Training, Training Intensity, Training Frequency. Anthropometry, Maximal Strenght. vu