Türkiye`deki iç mimarlık eğitimi: Eğitim süreci, farklı eğitim programları ve uluslararası içmimarlık ölçütlerine göre programların değerlendirilmesi

Abstract

İç mekan tasarımı, 19. yüzyıl Endüstri Devrimi'nden sonra teknoloji ve sanayinin gelişimiyle hızla ilerlemiştir. II. Dünya Savaşı sonrası ?İçmimarlık? terimi kullanılmaya başlamıştır. İç dekorasyon kurslarıyla başlayan eğitim ve meslek kültürü gelişmiştir. Böylelikle ortak amaçları bilgi organizasyonu ve paylaşımı, mesleki hak ve sınırlılıkları belirlemek olan meslek kuruluşları oluşmuştur. Bu kuruluşlar sayesinde mesleki süreç analizleri, toplumsal yapının içmimarlığa etkisi, uluslararası boyutta tartışma ve eğitimde dahil olmak üzere bu süreçlerin ortaklaştırılması konularında çalışmalar yapılmıştır. Tüm bu mesleki gelişimlere paralel olarak, eğitim sürecinde farklı bakış açıları gelişmiştir. Farklı görüşlerin meslek kültürüne olan etkisiyle, eğitim kalitesi ve önemi göz önünde bulundurularak, eğitimde ortak bir yapı oluşturmak için pek çok akreditasyon kuruluşu oluşturulmuştur. Uluslararası ve ulusal kuruluşlar, eğitimde oluşan farklılıkların önlenmesi, eğitim programlarında ortak kararlara sahip olunması için bazı ölçütler belirlemiştir. Eğitimde ortak ölçütlerin oluşturulması, meslek eğitiminde belirli niteliklere ulaşmak ve doğru eğitimi verebilmek, mesleki kültürün korunmasını sağlamaktadır.Bu tez kapsamında; içmimarlık eğitim süreci, gelişimi ve toplumsal yaşama uygun nitelikte olması değerlendirilmiştir. Türkiye'de içmimarlık eğitim süreci, ders program ve içerikleri belirlenen uluslararası içmimarlık ölçütlerinin farklı üniversitelerin programlarıyla birlikte değerlendirilmesi yer almaktadır.

Interior spatial design rapidly developed with the advances in technology and industry after the 19th century Industrial Revolution. After the Second World War the term `Interior Architecture` came into use. The education and profession culture, which started with interior decoration courses, developed. As a result professional establishments, which share the common aim of knowledge organization, determining professional rights and regulations, came into being. These establishments conducted studies on subjects such as; professional process analysis, effect of social structure on interior architecture, international debates and collectivizing all these processes including education. Parallel to the developments in professional field, new perspectives emerged in the educational process. With the effect of different perspectives on professional culture, considering the quality and importance of education, many accreditation organizations formed in order to create a shared structure. International and national organizations determined certain criteria to prohibit the differences in education quality, and to have share conclusions in educational programs. Forming shared criteria in education, arriving certain qualities in professional education and giving the right education, proves to protect professional culture.In the scope of this thesis; the process of interior architecture education, its development and compatibility with social life are evaluated. The Interior Architecture education process in Turkey, educational programs and their contents are compared and evaluated with educational programs of different universities.