Modernizm ve sonrası kaidesinden kurtulan heykel

Abstract

Heykel Sanatı insanlık tarihinden bu yana var olan ve sürekliliğini koruyan bir sanat dalıdır. Heykele yüklenilen anlam zaman içerisinde yerini sanatçının heykele yüklediği anlama bırakır. Duygu ve düşüncelerini eserlerinde yansıtmaya başlayan heykeltıraşlar, dönemin şekillendirdiği olaylar doğrultusunda gerçeği yansıtmaya çalışmışlardır. Modernizm ile birlikte heykeli ayakta tutan kaideye verilen görev, heykel anlayışındaki farklılıklarla paralel göstererek hafifler. Heykele dahil olan kaidenin özgürleşme çabası sanatçının tamamen kendini özgür hissetmesiyle tamamlanır. Modern heykelin önde gelen sanatçısı Auguste Rodin?in heykel sanatına getirdiği yeni anlamla heykel ve heykelin taşıyıcısı kaide özgürleşme sürecine girer. 1960 sonrasında kaide serbest kalır ve heykelin yerle teması sağlanır. Postmodern süreçle birlikte kaidesini yitiren ya da kaidesinden kurtulan heykel, gündelik hayatta karşılaşılan bir hal alır. Sanat ve hayat arasındaki sınırın kalktığı bu dönemde kaidesini yitiren heykelde yeni tanımlamalar ve anlayışlar oluşur. Bu araştırma kapsamında, heykelin tarihsel süreçte kaidesiyle olan ilişkisinin çeşitliliği ve 1960 sonrasında kaideyle olan bağlantılarını koparması sonucu heykel sanatındaki gelişmeler sorgulanmaktadır.

The art of sculpture is a branch of art that has existed and persisted through the history of humanity. In time, the meaning ascribed to the sculpture has been replaced with the meaning ascribed to the sculpture by the artist. The sculptors who had started to carve their feelings and ideas into their works tried to reflect the reality in line with the events formed by their eras. With the introduction of modernism, the duty attributed to the pedestal, which keeps the sculpture upright, got lessened in parallel with the differences in the perception of sculpture. The pedestal that was integrated to the sculpture sought to get liberated, which was completed with the artist?s feeling of full freedom. Auguste Rodin, one of the leading artists of the modern sculpture, introduced a new meaning to the art of sculpture, which allowed the sculpture and the pedestal to get into a liberation process. Following 1960s, the pedestal got free and the sculpture was brought into contact with the ground. With the postmodern era, the sculpture lost or got rid of its pedestal and had an appearance that mingled with the daily life. In that era, when the borders between the art and live were removed, the sculpture that had lost its pedestal gained new definitions and perceptions. In this research, the diversities in the relationship between the sculpture and its pedestal throughout the history, and the developments observed in the art of sculpture following the liberation of the sculpture from its pedestal will be examined.