Combined effects of foot placement technique and sport specific habitual training on landing mechanics

Abstract

Doğru teknik, iniş hareketleri sırasında yer tepki kuvvetlerinin (YTK) verimli ve güvenli bir şekilde sönümlenmesini sağlar. Parkur sporcuları (Parkurist) branşlarının gerektirdiği yüksek yükleri karşılayabilmek için ön ayak üzerine indikleri bir teknik (ÖAİ) geliştirmişlerdir. Parkuristler ÖAİ ile geleneksel parmakucu-topuk inişe (PTİ) oranla darbeyi önemli derecede daha fazla sönümlerler. Fakat, parkuristlerin kas-iskelet ve nöromusküler sistemlerindeki adaptasyonlarından dolayı zaten habituel ayak yerleştirme teknikleri (AYT) olan ÖAİ´i daha etkin uygulamaları beklenmektedir. Şu ana kadar, habituel ve/veya tercih edilen AYT´inden bağımsız olarak ÖAİ´in PTİ´den üstünlüğü ve spora özgü habituel antrenmanın (SÖHA) iniş mekaniğini nasıl etkilediği test edilmemiştir. Bu açıklıkları doldurmak için 75 cm´den yapılan iniş hareketi sırasında ÖAİ ve PTİ mekanikleri üç ayrı grupta incelenmiştir (n = 3 x 12): (1) Parkuristler (ÖAİ içeren habituel antrenman), (2) basketbolcular (PTİ içeren habituel antrenman) ve (3) sporcu olmayanlar (habituel antrenman yok). AYT ve SÖHA'ın iniş mekaniği üzerindeki etkilerini incelemek üzere YTK, alt vücut eklem kinematiği, tibialis anterior (TA) ve gastrocnemius medialis (GM) kaslarının aktivasyon paternleri, ve aşil tendonunun, TA ve GM kaslarının mekanik karakteristikleri ölçülmüştür. Sonuçlar göstermiştir ki, SÖHA´a ve tercih edilen AYT´ne bağlı olmaksızın ÖAİ tekniği PTİ tekniğinden şok absorbsiyonu açısından önemli ölçüde daha avantajlıdır. Fakat gruplar, her teknik için benzer şok emilimi değerlerini sağlamak için, SÖHA´ın yarattığı olası adaptatif etkilerden kaynaklandığı düşünülen farklı kinematik ve nöromusküler stratejiler uygulamışlardır. Bu bulgular, sporda veya rekreasyonel aktivitelerde hem uygulayıcılar hem de antrenörler için pratik çıkarımları olabilecek, AYT´nin ve SÖHA´ın iniş mekaniği üzerindeki etkileri hakkında değerli bilgiler sunmaktadır.

Correct technique that provides efficient and safe dissipation of ground reactionforces (GRF) is crucial during landing motions. Parkour practitioners (traceurs) intrinsicallydeveloped a landing technique in which they solely land on their forefoot (FFL)to counter extreme loading demands of their practice. Traceurs attenuate impact forcessubstantially during FFL compared to traditionally used toe-heel landing (THL). However,traceurs are already expected to execute their habitual foot placement technique(FPT), FFL, more efficiently via favorable adaptations in their musculoskeletal andneuromuscular system. Up till now, it has not been tested specifically if FFL is superiorover THL in shock absorption, regardless of performers habitual and/or preferredFPT. Additionally, it is not known how sport specific habitual training (SSHT) in FPTaffects landing mechanics. Presently, to fill those gaps FFL and THL mechanics wereanalyzed during drop landings from 75 cm in three groups (n = 3 x 12); (1) traceurs(habitual FFL practice), (2) basketball players (habitual THL practice) and (3) nonathletes(no habitual training). GRF metrics, lower body joint kinematics, activationpatterns of tibialis anterior (TA) and gastrocnemius medialis (GM) muscles, and mechanicalcharacteristics of the Achilles tendon (AT), TA and GM were measured toexamine the effects of FPT and SSHT on landing mechanics. Results indicate thatFFL is considerably advantageous than THL for shock absorption, independently ofSSHT and preferred FPT. Furthermore, kinematic and neuromuscular strategies werealtered between groups to achieve similar shock attenuation for each technique, basedon the potential adaptive effects of their SSHT. These findings present valuable insightsinto the effects of FPT on landing mechanics which may have practical implicationsfor every practitioner and trainer whether in sports or recreational activities.