Turkey`s experience with microcredit: The new govermental strategy

Abstract

Türkiye'deki Mikrokredi Deneyimi: Yeni Bir Yönetim Stratejisi Yoksullara gelir getirici faaliyetlere girişmeleri ya da çok küçük çaptaki işletmelerini büyütebilmeleri için dağıtılan mikrokrediler; yoksulların yoksulluklarından kendi kendilerine kurtulabileceklerini varsayan bir ayakta kalma stratejisi olarak ortaya çıktı. Mikrokredi, yoksulların kendi ayaklan üzerinde durabilen piyasa aktörleri olarak girişimde bulunabileceğinden hareketle yoksullukla mücadele stratejilerini yoksulların finansal kaynaklara ulaşabilirliğine dayandıran yeni bir yoksullukla mücadele anlayışını temsil ediyor. Kredilerin geri dönüşü teminat ya da kefil göstermeyle değil, onun yerine krediyi alanlar arasında dayanışma gruplarının oluşturulması ve yoksulların birbirleri üzerinde grup baskısı uygulaması yoluyla güvence altına alınıyor. Bu tez mikrokredileri, vatandaşların refahım güvence altına almak için sosyal hizmetlerin doğrudan sunumuna dayalı bir anlayıştan yoksulların kendi kendilerine ayakta kalabilmek üzere güçlendirilmelerine dayalı bir kalkınma anlayışına geçişle tanımlanan yeni bir yönetim stratejisi çerçevesinde incelemektedir. Bu anlamda mikrokrediler, toplumsal olanın devletin bürokratik müdahalesine tabi kılınmış alanlardan çok piyasa aktörlerinin belirleyiciliğine devredilmiş piyasa alanları olarak yeniden oluşturulduğuna işaret ediyor. Ekonomik kategorilerin sınırlarını aşarak yoksulluğu yönetimsel bir kaygı olarak sorunsallaştıran ve yoksulları yönetimin nesnesine indirgeyen bilgi biçimleri ve teknikler üzerine odaklanan bu bakış, küresel iktidar yapılarının gündelik hayata nasıl nüfuz edebildiğini görmeye olanak veriyor..

Turkey's Experience with Microcredit: The New Governmental Strategy Microcredit delivery to the poor in order to encourage them to involve in income- generating activities or develop their micro-enterprises emerged as a survival strategy on the basis of the assumption that the poor can survive on their own. Given that the poor as self-sufficient market actors are considered to be able to involve in entrepreneurial activities, microcredit represents a new conception of fight against poverty rendered to a matter of availability of financial resources for the poor. Credit recovery is secured not through guarantee or collateral but rather through formation of solidarity groups among credit receivers and maintenance of peer-pressure. This thesis examines microcredit delivery as a new governmental strategy defined by the transition in the conception of development from the direct provision of social services in order to secure the welfare of citizens to empowerment of the poor in order to enable them to survive on their own. In this sense, microcredit delivery represents reconstitution of the social as market spaces subjected to determination of market actors rather than bureaucratic intervention of the state. This approach to microcredit delivery that allows for focusing on forms of knowledge and techniques rendering the poor to object of government and hence problematizing poverty as a governmental concern transgressing the limits of purely economic categories enables to consider penetration of daily forms of life by global power structures. in