The transformation of MESS&TİSK from foundation to 2005: ?A story of rejoicing?

Abstract

Bu çalışma Türkiye'deki büyük sermayenin iki önemli örgütü olan MESS ve TİSK'in 1960'lardan 2005 yılına kadar olan tarihini incelemektedir. Örgütlerin yayınlarının söylem analizine dayanan çalışma, sermaye sınıfının sosyal ve politik arena ile endüstriyel ilişkiler alanında değişen durumunu ele almaktadır. 1980 öncesinde güçlü sendikalar ve yükselen sol muhalefet nedeniyle, MESS ve TİSK sosyal alanda çekingen ve politik olarak etkisiz olmanın yanı sıra emek hareketine karşı mücadelede kapsamlı bir strateji geliştirmekten yoksundular. Ancak, 1980 askeri darbesiyle birlikte emek ve sermaye arasındaki güç dengesi tersine döndü. Bu süreç sermaye sınıfına kayda değer bir toplumsal meşruiyet ve özgüven sağladı. 1980'den 2005'e kadarki dönemde sözkonusu örgütler entelektüel ve sosyal sermayelerini arttırarak toplumsal prestijlerini geliştirdiler, devlet görevlileri ve parti liderleriyle daha yakın ilişkiler kurarak politik güçlerini arttırdılar ve yeni iş yasalarıyla ciddi biçimde zayıflayan sendikalara karşı pazarlık güçlerini arttırdılar. Bu dönemi karakterize eden temel olgu sermaye sınıfının savunma halinden çıkıp bir tür karşı saldırı başlatması ve bu sayede hegemonyasını güçlendirmesidir.

This thesis scrutinizes the history of MESS and TISK, two representative organizations of big capital in Turkey from 1960s to 2005. Based on a discursive analysis of the publications of these organizations, it traces the changing mood of the capitalist class in social and political realms as well as in the area of industrial relations. Due to strong unionization and rising worker militancy, the associations were socially timid, ineffective in the political arena and unable to develop a strategy to confront the labor movement in the pre-1980 period. The military intervention in 1980, however, turned the power balance between capital and labor. This process lent the capitalist class a considerable social legitimacy and self-confidence. From 1980 to 2005, the associations enhanced their social prestige by increasing their cultural and social capital, augmented their political strength by developing closer ties with state officials and party leaders and enjoyed their superiority over labor unions that were seriously weakened by the new labor laws. The essential feature of this period is the fact that the capitalist class ceased to remain in defensive lines and initiated a counter-attack that further consolidated its hegemony.