Armenians and the land question in the Ottoman Empire, 1870-1914

Abstract

Bu doktora tezi, on dokuzuncu yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu'nda arazi meselesinin ortaya çıkışını ve dönüşümünü, Ermenilerle ilgili arazi anlaşmazlıklarının boyutları ve özelliklerine odaklanarak incelemektedir. Merkezi hükümetin, yerel otoritelerin, Ermeni siyasi elitlerinin, Ermeni kurumlarının, Kürt iktidar sahiplerinin ve Kürt siyasi elitlerinin 1870'lerde toplumsal bir mesele haline gelen bu konu hakkındaki görüşleri farklılık göstermekteydi. Ermeni, İngiliz ve Osmanlı kaynaklarına dayanan bu araştırma 1894-97 katliamları sırasında ve sonrasında arazi anlaşmazlıklarının çapında ve özelliklerinde kayda değer değişiklikler olduğunu göstermektedir. Bu değişiklikler, sorunun kitleselleşmesi, sıradan insanların Ermeni mallarının gaspına katılımları, Ermeni büyük toprak sahiplerinin de mülksüzleştirilmeleri ve bölgedeki nüfusun demografik özelliklerini değiştirmeye yönelik bir devlet politikasının ortaya çıkışıdır.

This dissertation examines the emergence and transformation of the land question in the Ottoman Empire in the nineteenth century, focusing on the extent and characteristics of land disputes concerning Armenians. Views on the land question, which emerged as a distinct social problem in the 1870s, varied among the central government, local authorities, the Armenian political elite, Armenian institutions, Kurdish powerholders, and the Kurdish political elite. Based on Armenian, British, and Ottoman sources, this study demonstrates that there were significant changes in the extent and characteristics of land disputes during and after the massacres of 1894-97. These novelties include the massification of the problem, participation of ordinary people in the seizures of Armenian properties, dispossession of Armenian large landowners, and the development of a state policy directed at changing the demographic characteristics of the population in the region.