Dark romanticism
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
VI TÜRKÇE ÖZET On dokuzuncu yüzyıl ingiliz romantik şairlerinin yapıtlarında `karanlık` sözcüğü ile özetlenebilecek, kuşkuların, umutsuzluğun ve güvensizliğin egemen olduğu bir yön görülmektedir. însan yaşamının amacı nedir? Evrenin düzenini sağlayan metafizik bir güç gerçekten var mıdır? Tüm haksızlıkları yargılayan bir ilahi adaletten söz edilebilir mi? Bütün bu sorunların neden olduğu kaygılar ve huzursuzluklar karşısında bazı şairler kendi sanatsal güçlerinin yetersizliğini duyumsadılar. Romantik akım içinde `iç çatışma`yı sergileyen şiirlerin gelişmesi geniş ölçüde bu etkenlerden kaynaklanmaktadır. Wordsworth, Coleridge, Byron, Shelley ve Keats tarafından yazılan bir çok romantik şiir, sözü edilen şairlerin bütün bu sorunlar karşısındaki karmaşık ruhsal durumlarının göstergesidir. Onların korkuları, kuşkuları ve kendi iç dünyalarında gömüldükleri karanlık son derece belirgindir. Romantik şiirde sıkça şartlanan ve kökeni `belirsizlik`te yatan bütün bu sorunların kimi zaman bir inanç ve güven kaynağından gelen ışıltılara kavuştuğu, fakat çok defa çözümsüzlüğün karamsarlığına gömüldüğü görülmektedir. ABSTRACT There is a `dark` strain which can be traced in the poetry of all the major romantic poets : a scepticism about the ultimate purpose of man's life, a sense of having lost a metaphysical certainty and faith in the presence of a benevolent power who maintains harmony and order in the universe. The romantic poets can also be seen brooding over man's mortality, over love and on questions relating to their artistic selves. These are fundamental concerns which gave rise to a poetry of inner struggle. Many romantic poems by Wordsworth, Coleridge, Byron, Shelley, and Keats are products of such complicated states of mind, giving voice to their poets' fears, doubts, and inner turmoil. These tensions and uncertainties are sometimes resolved by embracing some mode of faith, and at other times left without solution.
Collections