The Approach of the United Nations towards humanitarian intervention in post-cold war internal conflicts

Abstract

ÖZET Birleşmiş Milletlerin Soğuk Savaş Sonrası İç Çatışmalardaki İnsani Müdahalelere Yaklaşımı Devletlerin sınırları içerisinde meydana gelen sıcak çatışmalarda işlenen ağır insan hakları ihlâlleri Soğuk Savaş sonrası döneme özgü olaylar değildir. Fakat, insanlık suçlarına karşı gösterilen tepki 1990'larda Soğuk Savaş yıllarında olduğundan daha belirgindir. Bu tür krizlere karşı giderek daha çok önlem alındığını Birleşmiş Milletlerin desteğinde girişilen insanî müdahaleler açıkça göstermektedir. Bu müdahaleler, teorik açıdan ulusal egemenlik anlayışının değiştiği görüşüne dayandırılmaktadır. İnsanlığın karşılaştığı acil durumlarda mutlak egemenlik fikrinin yıprandığı genel kabul görmekle beraber, ulusal egemenlik henüz bütünüyle saygınlığını yitirmemiştir. Bu tez, iç savaşların neden olduğu insanî krizlere yönelik müdahalelere Birleşmiş Milletlerin (B.M.) yaklaşımını ulusal egemenliğin önemi açısından değerlendirmektedir. B.M.'in insanî krizlere normatif yaklaşımı, ulusal egemenlik prensibinin insanî yükümlülüklerle çatıştığını ileri sürmektedir. İç savaşların yol açtığı acil durumlarda B.M.'in giriştiği operasyonlar: a-) Güvenlik Konseyi daimi üyelerinin ulusal politikalarının silâhlı harekât yeteneğini nasıl etkilediğini, vib-) İnsanlığın çektiği acıların önlenmesinde devletin yeniden yapılanmasına verilen önemi saptar. B.M.'in yardım faaliyetlerini inceleyen bölüm, acil bölgelere girmek için hükümet ya da çarpışan tarafların onayını değerlendirir. Bu tez, iç savaşların neden olduğu krizlerde Birleşmiş Milletler'in halâ insanî gereklere göre hareket etmediği sonucuna varmaktadır. vıı

ABSTRACT The Approach of the United Nations Towards Humanitarian Intervention in Post-Cold War Internal Conflicts by Zümrüt Verda Erüreten Massive violations of human rights in violent conflict settings within the borders of states have not been an exclusive phenomena of the post-Cold War era. Humanitarian offenses of such extent, however, became more apparent in the 1990s than those in the Cold War years. The increasing attention attributed to these crises is marked by humanitarian interventions initiated under the auspices of the United Nations. These interventions are theoretically founded on the changing perception and reconstruction of the notion of national sovereignty. The general acknowledgment of an erosion of absolute sovereignty in cases of humanitarian emergencies, however, has not yet advanced to a stage where national sovereignty is entirely in disregard. This thesis, therefore, aims to evaluate the impact of national sovereignty and the state-centric system of the United Nations (U.N.) on the approach of the Organization towards intervention in civil war-related humanitarian crises. The normative approach of the U.N. towards humanitarian emergencies introduces a tension between national sovereignty and humanitarian obligations. ivdetermines: a-) the impact of national political interests of the Security Council's permanent members on the capability of armed enforcement of humanitarian mandates, b-) the importance of state reconstruction in the recovery of human suffering. The section on U.N. practice in relief operations analyses consent sought from the government and combatant parties for access into emergency areas. The thesis concludes that the United Nations still does not act upon humanitarian imperatives in civil war emergencies.