The interpretation of Turkish movements into Anatolia during the eleventh and twelfth centuries

Abstract

Onbirinci ve Qnikinci Yüzyıllarda Anadolu'ya Türk Hareketlerinin Yorumlanması yazan G. Carole Woodall Türklerin onbirinci yüzyılda Anadolu'ya gelişleri onbeşinci yüzyıla kadar süren bir kültürel değişim sürecinin başlangıcına işaret eder. Bu süreç Bizans İmparatorluğunun çöküşü ve Osmanlıların yükselişiyle de eşzamanlıdır. Dört yüzyıl boyunca, Anadolu İslamlaşma ve göçebelik yoluyla toplumun Türkleşmesi biçiminde bir kültürel değişim süreci yaşamıştır. Bu sürecin ilk aşaması 20. yüzyıl tarihçilerince Anadolu Selçuklu devletinin politikaları ve Türkleşmenin Bizans toplumu üzerindeki etkileri vurgulanarak, kronolojik ve tematik bir biçimde çalışılmışsa da, `Türk` sözcüğünün tanımı ve bunun içerdiği Türkmen, gazi, ve savaşçı gibi çeşitli gruplar ile bu göçe yol açan etkenler henüz yeterince çalışılmamıştır. Bu tezde ikincil kaynaklar gözden geçirildikten sonra, Bizans ve Ermeni kaynaklarının içerikleri ve yazıldıkları dönemle bağlantılı olarak yansıttıkları problemler kronolojik bir yaklaşıma göre incelenecektir. Buna ek olarak, Anadolu'ya Türklerin gelişlerinin Hıristiyan kaynaklardaki betimlenmesi, Dede Korkut Destanı ve Danışmendname gibi daha sonraki dönemlerde yazılmış ve cihad- gaza atmosferini yansıtan Türk destanlarıyla karşılaştırılacaktır. Bu Kaynakların verdiği bilgi ve betimlemeler yerleşik ve göçerlik arasındaki geçiş dönemini gösterir, ve dolayısıyla sosya-kültürel etkileşimlerin göçerlik perspektifinden tekrar yorumlanmasını gerektiğim vurgular. vi

The Interpretation of Turkish Movements into Anatolia During the Eleventh and Twelfth Centuries by G. Carole Woodall The entrance of the Turks into Anatolia in the eleventh century marked the beginning of a cultural transformation process which lasted until the fifteenth century, coinciding with the collapse of the Byzantine Empire and the rise of the Ottomans. During the course of four centuries, Anatolia experienced a cultural transformation, i.e. the Turkification of the society through the processes of nomadization and Islamization. Although twentieth-century scholarship has studied the first wave chronologically and thematically, with emphasis placed upon the effects of Turkification on Byzantine society and the policies of the Anatolian Seljuk state, the term `Turk` and the various groups it embraces (Türkmen, ghazi, and warrior), as well as the motivating forces inspiring movements into Anatolia, have not been sufficiently examined. After a review of secondary scholarship, the contexts and inherent problems of the sources as reflective of the social milieu of that time period is approached thematically with a chronological treatment of the Byzantine and Armenian sources. The depiction of a nomadic invasion into Anatolia is then contrasted with the jihad-ghaza atmosphere portrayed in the later Turkish epics, The Legend of Dede Korkut and the Danishmendname, which contain discrepancies stemming from their perspective in time. IVDescriptions and information provided by the sources illustrate the `interface` which occurred between the sedentary and nomadic peoples, underlining the necessity for a re-interpretation and re-examination of this sociocultural interaction from the nomadic perspective.