The implications of antisymetry theory of syntax on Turkish word order

Abstract

Bu çalışma Kayne'nin (1994) Antisimetrik Sözdizim Teorisi'nin Türkçe'ye sezdirimlerini incelemektedir. Antisimetri Teorisi, Belirleyici-Baş Sözcük- Tümleç sırasının tüm dillerin evrensel derin yapı düzenini yansıttığını ve Özne-Eylem-Nesne sırasından farklı yüzeysel yapılara sahip dillerde, bu yapılara ulaşmak için bir takım hareket kurallarının uygulandığını öne sürmektedir. Bu kurallarla, derin yapıda baş sözcüğün sağ tarafında olan tümleç, yüzeysel yapıda, baş sözcüğün üzerindeki işlevsel kategorinin Belirleyici konumuna gitmektedir. Genellikle bir `Özne-Nesne-Eylem` dili olarak kabul edilen Türkçe'nin basit yapıları incelendiğinde, Antisimetri Teorisi'nin, özellikle, yüzeysel yapıda Özne-Tümleç-Eylem düzenindeki tümcelerde, tümleçlerin gidebilecekleri konma noktasını sağlayamadığı saptanmıştır. Belirtisiz nesneler, odaklanan kurucular ve soru sözcüğü öbekleri gibi eylemden hemen önceki konumda bulunması gereken kurucuların olduğu tümcelerin incelenmesi sonucunda, Antisimetri Teorisi'nin bu kurucuların eylemden hemen önceki konuma geçişini sağlayacak zorunlu hareket kuralları önermesi gerektiği anlaşılmaktadır. Belirtisiz nesnelerin incelenmesi, aynı zamanda, Türkçe'de tümlecin, Antisimetri Teorisi'nin beklentilerinin aksine, derin yapıda eylemin sağında değil solunda oluştuğu sonucunu ortaya çıkarmıştır. Son olarak, içinde artgönderme ilişkileri, alan ilişkileri, sözdizimsel adalar bulunan yapılar ve tümleç tümceciklerinin içinden bir kurucunun tümceciğin dışına çıkması gibi durumlar incelendiğinde, Türkçe'de eylemden sonraki konumun tümlecin derin yapıdaki konumu değil, bitiştirilmiş bir konum olduğu saptanmıştır. vıSonuç olarak, bu çalışma, Antisimetri Teorisi'nin Belirleyici-Baş Sözcük- Tümleç sırasının tüm doğal dillerin evrensel derin yapı dizilişini temsil ettiği iddiasının fazla güçlü bir iddia olduğunu ortaya çıkarmıştır. vıı

ABSTRACT The Implications of Antisymmetry Theory of Syntax on Turkish Word Order by Meltem Kelepir This study analyzes the implications of Kayne's (1994) Antisymmetry Theory of Syntax for Turkish. Antisymmetry Theory proposes that Spec- Head-Complement is the universal D-structure order of all human languages and the languages with the S-structure order other than SVO achieve to different orders by the application of some movement rules which involve the movement of the complement that is base- generated to the right of the head to the Spec position of the functional category above the head. An analysis of simplex structures in Turkish, which is commonly considered to be an SOV language, suggests that the Antisymmetry Theory does not provide available landing sites for the moved complements for some structures, especially for the unmarked SOV order. Evidence from the structures with the constituents that must occur in the immediately preverbal position such as non-specific objects, focused constituents and wh-phrases imply that the theory must propose obligatory movement rules to move these constituents to the immediately preverbal position. The analysis of non-specific objects also suggest that the complement is base-generated to the left of the verb in Turkish, not to the right as expected by the Antisymmetry Theory. IVFinally, evidence from anaphoric relations, scope relations, syntactic islands and movement out of complement clauses lead to the conclusion that the postverbal position is an adjoined position in Turkish, not the base-generated position for the complement. In conclusion, this study argues that the Antisymmetry Theory of Syntax is too strong in claiming that Spec-Head-Complement is the universal order of all human languages.