Social space, leisure time and changing youth cultures in Boğaziçi University since the 1970s
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Bu tez Türkiye'de yüksek öğrenimin neo-liberal politikalar doğrultusunda yeniden yapılandırılmasına ilişkin tartışmalara bir katkı sunmayı amaçlamaktadır. Neo-liberal yapılanma sadece kurumsal değişimlerle sınırlı kalmayıp, aynı zamanda üniversitelerdeki toplumsal mekânı ve gündelik hayat ilişkilerini de dönüştürmektedir. Burada, yüksek öğrenimin yeniden yapılandırılmasına ilişkin güncel tartışmaların, bu tür bir dönüşümün öğrencilerin gündelik hayatındaki yansımalarını kavramsallaştırmayarak sınırlı kaldığı iddia edilmektedir. Üniversiteler ticarileştikçe, hakim toplumsallık biçimleri ve yaşam tarzları da değişmektedir. Gençlik kültürlerinin incelenmesi, ortaya çıkan toplumsallık biçimlerinin ve yaşam tarzlarının, öğrencilerin yeni iktidar ve denetim ilişkilerine uyum sağlamasına nasıl vesile olduğunu açıklayabilir. Tezin temel konusu Boğaziçi Üniversitesi'nde 1970'lerden bu yana, gençlik, boş zaman ve mekâna ilişkin değişen kültürel temsillerin izini sürmektir. Bu kültürel temsillerin farklı dönemlerde ortaya çıkan toplumsallık biçimlerinin ve yaşam tarzlarının nasıl önünü açtığını anlamak için 1970'ler kuşağı ile 1990'lar kuşağı arasında karşılaştırma yapılmaktadır. Tezde, bu iki dönemde, gençlik kültürlerinin ana hatlarını biçimlendiren kültürel parçalanma ve gündelik hayatın estetikleşmesi anlatılmaktadır. 1970'lerin gençlik kültürleri tüketim kültürünün ortaya çıkışını sergilemekle birlikte, bu kültürler sınıf kimliklerinin ve anti-emperyalist mücadele doğrultusunda ulusalcılık ve kalkınmacılık sorunların altını çizen bir politik söylem tarafından da belirlenmiştir. Dolayısıyla, 1970'lerin gençlik kültürler aynı zamanda üniversitedeki bireyci kültüre direnen bir karşı- kültür eğilimini de oluşturmaktadır. Aksine, 1990'larm gençlik kültürleri toplumsal kimlikleri daha akışkan hale geldiğini ve kültürün çözüldüğünü göstermektedir. Bu kültürler boş zaman ve tüketim etkinlikleriyle birleşen yeni yaşam tarzları tarafından belirlenmektedir. Tezde farklı mekân kullanımlarına ve bu kullanımlara eşlik eden gençlik kimliklerinin oluşumuna içkin estetik ve kültürel süreçler de işlenmektedir. Üniversitedeki mekanın 1990'larda giderek ikonografık bir karakter kazandığı, kiralanan ve üniversitenin imgesi olarak pazarlanan bir metaya dönüştüğü gösterilmektedir. Bu süreçler şirketlere ve kültürel tüketim tarzlarına görünürlük kazandırmaktadır. Bu kültürel tüketim tarzları beğenilerin bedensel teşhirini öne çıkarmaktadır. Mekânın karşılıklı bakışların değişildiği bir ortama dönüşmesiyle birlikte, ortaya çıkan gösteri mekânları öğrencileri sadece yeni beğenilerin teşhirine maruz bırakmakla kalmayıp, aynı zamanda seyretmekten alınan hazzı ve tatmini de sağlamaktadır. Tezde bu süreçlerin aynı zamanda sembolik direniş biçimlerini de şekillendirebileceği gösterilmektedir. ABSTRACT The aim of the thesis is to contribute to the discussions on the current neo-liberal restructuring of higher education in Turkish context. The neo-liberal restructuring not only implies the institutional changes, but it also transforms the social space and the social relations of everyday life. It could be argued that the current discussions concerning the restructuring of higher education remain limited, as they do not tend to conceptualize the implications of such transformation to the everyday life of the students. As universities become more commercial, dominant forms of sociality and lifestyles also change. The inquiry of changing youth cultures could illustrate how the emergent forms of sociality and lifestyles lead the students to adapt themselves to new relations of power and control. My principal concern is to trace the changing cultural representations of youth, leisure and space in Boğaziçi University since the 1970s. I compare the 1970s generation and the generation of 1990s in order to understand how the cultural representations give way to emergent forms of sociality and lifestyles in different decades. In the thesis, I argue that the aesthetic and cultural processes such as cultural fragmentation and aestheticization of everyday life are influential in shaping the youth cultures since the 1970s. Although the youth cultures of the 1970s display the early emergence of a consumerist culture, they are also marked with a political discourse that underlined the class identities and the nationalistic and developmental ist concerns in line with the anti-imperialist struggle. Thus, the youth cultures of the 1970s also constituted a counter-cultural tendency, opposing the individualistic culture in the campus space. On the contrary, the youth cultures of the 1990s point to the fact that social identities become more fluid and culture got fragmented. They are marked by the emergent lifestyles associated with leisure and consumption activities. The thesis elaborates on the aesthetic and cultural processes embedded in various uses of space and the concomitant constitution of youth identities as well. It is demonstrated that the campus space increasingly takes on an iconographic character in the 1990s and turns out nearly a commodity which is to be rented and marketized as the image of the university. These processes also afford visibility to companies and to the cultural consumption styles that place an emphasis upon the bodily display of tastes. As the space turns out to a medium of exchange of looks, emergent spaces of public display not only expose the students to the display of new tastes, but also afford pleasure and satisfaction derived from looking. The thesis demonstrates that these processes could also inform new forms of symbolic resistance.
Collections