Saints as healers: The medical thought and practices as reflected in Byzantine saints` lives from the fourth to the eleventh century

Abstract

Bu çalışma erken ve orta Bizans dönemleri boyunca yazılmış olan Bizanslı aziz hayatlarında görülen şekliyle ruhsal ve bedensel hastalıklar hakkındaki popüler fikir ve algılayışları analiz etmeyi amaçlamaktadır. İlk olarak, Bizans toplumunun değişik sınıfları arasında akıl hastalılarının nasıl algılandığı, toplumun akıl hastalarına gösterdiği tepki, akıl hastalıklarına yol açtığı iddia edilen sebepler ve akıl hastalarının ne şekilde tedavi edildiği incelenmektedir. İkinci olarak, bedensel hastalıkların değişik sınıflara mensup insanlar için ne anlama geldiği ve farklı gruplar tarafından fiziksel hastalıklara gösterilen değişik tepkilerin nedenleri araştırılmaktadır. Son olarak, kullanılan kaynakların müsade ettiği ölçüde Bizans împaratorluğu'ndaki hastanelerin işleyişleri ve tarihsel gelişim süreçleri incelenmiştir. Hastalıklara karşı farklı gruplardaki bireylerin değişik yaklaşımlarının olduğu ve herkesçe kabul gören tek bir algılayışın ve tedavi yönteminin bulunmadığı görülmüştür. Genel olarak ulaştığım sonuç, doktorlar ile azizler arasında var olduğu ileri sürülen sözde düşmanlığın kullanılan kaynak türünün bir özelliği olduğu ve gerçeği yansıtmadığıdır.

This study attempts to investigate the popular ideas and perceptions about mental and physical illnesses in Byzantium as reflected in Byzantine saints' lives composed throughout the early and middle Byzantine periods. It first evaluates the perception of insanity among different classes of Byzantine society, the reaction of the community to the insane, the alleged reasons for insanity and the ways in which lunatics were treated. It then explores the meaning of bodily disease for people of different classes and the reasons for the different reactions to physical illnesses, as exhibited by different groups of individuals. Finally, Byzantine hospitals, their operation and historical development are examined as much as our sources allow. I argue that there was no unity, but a multitude of approaches to different diseases and hence different consequent treatments existed. Overall, I conclude that the so-called `tension` between the physicians and the saints as presented by Byzantine saints' lives is not true, but a characteristic of hagiography.