Turkish-Israeli relations evaluated as a strategic cooperation model

Abstract

KISA ÖZET Soğuk Savaşın sona ermesiyle beraber, dünya sistemi cifi kutupluluktan tek kutupluluğa doğru bir geçişe tanıklık etti. Laik ve demokratik iki Ortadoğu ülkesi Türkiye ve İsrail, ulusal çıkarlarım maksimize etmek için dünya sistemi içerisindeki konumlarını yeniden tanımladılar. Bu çalışma, iyimser bir ekonomik işbirliği argümanıyla iki devletin ittifak formunda bir araya gelmesindeki stratejik, askeri, ekonomik ve politik nedenlere eğilmektedir. İttifak üzerinde önemli etkisi olan Amerika Birleşik Devletleri'nin rolü ve sistemdeki liderliği üzerinde önemle durmaktayım. Realist, neo-realist ve sosyal yapısalcı eğilimleri olan bir çok akademik makaleden bilgi topladım. İki ülke realist güvenlik kaygılarıyla bir ittifak kurduklarından dolayı, benim olayları analizim de bu ittifakı açıklayan (neo)-realist argümanlar çevresinde şekillenmektedir. Ancak, Türk Devlet mekanizmasının iç politikası ve dış politika karar alma süreçleri arasındaki etkileşimleri ele alan özel bir bölüm de oluşturdum. Çünkü, Türk-İsrail ilişkilerinin zirvesinde olduğu dönemler aynı zamanda Türk Silahlı Kuvvetleri ve Refah Partisi liderliğindeki koalisyon hükümeti arasındaki gerilimle çakışmaktaydı. Politik aktörlerin söylemsel argümanlarını daha iyi yakalamak için konular hakkında yorum yapan gazete, dergi ve internet kaynaklarına da başvurdum. Her iki ülke de kısa vadede yeni pazarlara açılarak bu işbirliğinden ekonomik olarak yarar sağladılar. Türkiye ve İsrail, Ortadoğu'da güç dengelerini değiştirmek istediler. Türkiye'de, Türk Silahlı Kuvvetleri bu ittifakı Devlet'in siyasi karar alma mekanizmalarına müdahele etine araçlarından biri olarak kullandı. Türk-İsrail ittifakı Yeni Dünya Düzeni'nin güvenlik düşüncesinde işlevsel bir role sahip oldu. iv

ABSTRACT Turkish-Israeli Relations Evaluated as a Strategic Cooperation Model by Reşit Berker Enhoş By the end of the Cold War, the world sytem witnessed a shift from bipolarity to unipolarity. Being two secular and democratic countries in the Middle-East, Turkey and Israel, re-defined their positions inside the world system in order to maximize their national interests. This study focuses on the strategic, military, economic and political reasons that binded two states in form of an alliance that was supported with an optimistic economic cooperation argument. I put an emphasis on the role of United States of America and its leadership in the system that created a considerable impact on this alliance. I gathered information from various academic articles with realist, neo-realist and societal constructivist inclinations. Since the two countries formed an alliance model with realist security concerns, my analysis of the facts are based on the (neo)-realist arguments that account for this alliance. But I elaborated also a special chapter which analyzes the interactions between the domestic politics and foreign policy decision making process of Turkish State because the heyday of Turkish-Israeli relations had coincided with the tension betwen Turkish Armed Forces and Welfare Party-led coalition government. I referred also to some newspapers, magazines and internetsources commenting on the matter in order to catch political actors' discoursive arguments. Both countries benefited economically from this cooperation in short term by opening to new markets. Turkey and Israel attempted to change balance of power in the Middle-East. In Turkey, Turkish Armed Forces used this alliance as one of the tools in order to interfere to State's political decision making mechanisms. Turkish-Israeli alliance had functional role in New World Order's security concerns. in