The Construction of space audience in contemporary public and practices: Three examples from İstanbul
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Çağdaş Kamusal Sanat Pratiklerinde İzleyici ve Mekanın İnşaası:İstanbul'dan Üç Örnek Proje Üzerine Bir İncelemeBeril SönmezÖzellikle son on yılda, müze ve galeri gibi alışılmış sanat kurumlarındançıkıp kent mekanına yayılan geçici çağdaş sanat sergileri/projelerinin giderekyaygınlaşmaya ve popüler hale gelmeye başladığı görülmektedir. Sanat yapmakve/veya sergilemek üzere müze ve galeri dışı bir kamusal alan tercihi çağdaş sanatpratiklerini farklı açılardan yeniden düşünmek ve tartışmak için yeni bir alanaçmaktadır. Bu çalışmanın temel sorusu, kamusal alanda sanat pratikleri yoluyla,sanat ve gündelik hayatı yanyana getirerek bu iki alan arasındaki ayrımı kırmanın nekadar ve nasıl mümkün olduğudur.Bu çalışma, kamusal alandaki sanat pratiklerinin, sanat alanı için bütünlüklüve çok katmanlı dönüşüm önerileri olarak ele alınabileceği düşüncesi ile yola çıkar.Kamusal alanda gerçekleştirilen sanat pratiklerinin barındırdığı dönüştürücüpotansiyel bu sergilerin/projelerin izleyici ve mekan kurguları üzerindenincelenebilir. Mekanın, kamusallığın ve izleyicinin nasıl kavramsallaştırıldığı çokçeşitli kamusal sanat sergilerinin/projelerinin ortaya çıkmasında belirleyiciözelliklerden biridir. Bu çalışma mekanı, mekansal partiklere dayanarakanlayan/tasarlayan, gündelik hayat pratiklerine ve izleyici ile etkileşime vurgu yapan,hatta izleyiciyi ve sanatçıları ortak yaratılan bir projenin katılımcıları olarakkurgulayan dönemsel kamusal sanat pratiklerini öne çıkarmaktadır. Bu projelerdeviiprojenin tamamı mekan, sanat eseri ve katılımcıların birbirlerini sürekli olarak inşaaettikleri bir süreç olarak tanımlanmaktadır. Bu çalışma aynı zamanda kamusal sanatprojelerinin var olan sosyal hiyerarşilerin dönemsel olarak askıya alındığı vekatılımcılara alıştıkları özne konumlarının dışına çıkabilme imkanı veren süreçleryaratabileceğini iddia etmektedir. Bir diğer deyişle, kamusal sanat akışkan öznekonumları, etkileşim, farklı sosyallikler ve oyunun mümkün olduğu alternatif birplatform ortaya koyma potansiyelini taşımaktadır.İstanbul'da gerçekleşen üç kamusal sanat projesi yukarıda çizilen çerçevedeele alınmış, müze ve galeri pratikleri ile olan benzerlik ve ayrılıkları üzerindedurulmuştur. Bu projelerin izleyici ve mekan kurguları incelenerek alışılmış sanatpratiklerinden hangi boyutlarıyla farklılaşmayı amaçladıkları, bunu ne ölçüdegerçekleştirdikleri, sanat yapma ve deneyimlemeye dair nasıl alternatifler sunduklarıve sanat-gündelik hayat ayrımını ne ölçüde kırabildikleri ortaya konmuştur.viii The Construction of Space and Audience in Contemporary Public Art Practices:Three Examples from IstanbulbyBeril SönmezTemporary art projects taking place outside conventional art institutions likemuseums and galleries have become common and popular practices in urban areasespecially within the last decade. The selection of a public space to make and display?art? opens a new ground to discuss and reconsider contemporary art practices invarious aspects. The main question of the present study is to understand in whichextent contemporary public art practices can contribute to overcome the hygienicdistinction between the realms of art and everyday life by opening a different level ofinteractivity where these two separate realms are juxtaposed.This study argues that public art practices can be considered as suggestionsabout an overall and multi-dimensional transformation in the field of art. Two mainaxes based on which the transformatory potential of public art practices can bestudied are the construction of space and audience. The construction of space,publicity and audience are critical issues in public art practices since differentconstructions of these concepts in different projects can result in totally diversepractices. Considering that there are multiple manifestations of public art the presentstudy highlights temporary public art projects in which space is conceived in terms ofspatial practices of the agents using that space, interaction with the audience isvemphasized, people living around or passing-by are considered as creators andparticipants of the project together with the artists. The whole project, in that sense,refers to a process during which space, artwork and participants are mutuallyconstructing each other. Furthermore, this study points out that public art practiceshave also the potential to suspend social hierarchies by underlining the possibility ofdifferent subject positions for each contributor at least during the project period. Inother words, public art practices are claimed to have the potential to open analternative platform of changing positions, new sociabilities, interactivity and play.Based on this theoretical framework, specific examples selected from Istanbulare studied in detail in terms of the continuities and discontinuities with museum andgallery practices. With reference to space and audience construction of these threepublic art projects this study exposes in which dimensions they propose to challengeand transform established definitions of the art world, and to what extent theymanaged to diverge from conventional art practices and offer new alternatives ofmaking and experiencing art.vi
Collections