Protection of geographical indication: A study of the `Aegean cotton mark`

Abstract

Son on yıl içinde, coğrafi işaret (Cİ) tarım sektöründe fikri mülkiyetin korunması için önemli araçlardan biri olarak ortaya çıkmıştır. Coğrafi işaret belirgin bir niteliği, ünü veya diğer özellikleri itibariyle kökenin bulunduğu bir yöre, alan, bölge veya ülke ile özdeşleşmiş bir ürünü gösteren işarettir. Liberalleşme sonrası süreçte, tarım sektöründe standartlaştırılmış ve basitleştirilmiş tarımsal metaların üretiminde ölçek ekonomilerinin küçük ve orta ölçekli üreticiler üzerindeki baskısı giderek artmıştır. Bu baskı ile birlikte, çiftçilerin nihai üründen aldıkları katma değer payı zamanla azalmıştır Temel olarak, coğrafi işaretler, yerel özelliklerden türeyen katma değerin daha büyük bir oranına sahip olabilmek için yerel aktörlere önemli bir mücadele sahnesi sunmaktadır. Bu bağlamda, Ege pamuğu Cİ üzerine bir alan çalışması, küresel meta zinciri analizi ile birlikte sunulmaktadır. Bu coğrafi işaretin, yerel aktörler tarafından tarım politikalarının liberalleşmesi ile şiddetlenen maliyet-fiyat kıskacına karşı bir stratejik araç olarak nasıl geliştirildiği ve benimsendiği incelenmektedir. Çalışma, coğrafi işaretli ürünün tanımı, teşvik edilmesi ve pazarlanmasına dair önemli bir takım uygulamaları, özellikle meta tedarik zincirinin yeniden organizasyonu ve yönetişimi ile ilgili olarak tartışmayı amaçlamaktadır. Bu anlamda, bu çalışmada coğrafi işaretlerin sadece basit birer kalite şematiği olarak değil, yerelleşen üretim sistemleri için yeni bir yönetişim aracı olarak da yeniden düşünülmesi gerektiği savunulmaktadır.

In the last decade, geographical indication (GI) has emerged as one of the important instruments of intellectual property protection in agriculture sector. Geographical indication is a sign indicating the origin of a product that possesses a specific quality, reputation or other characteristics attributable to the place, area, region or country of origin. In the post liberalization process, pressure of economies of scale in the production of standardized and simplified products over small or medium sized producers has been increasing in agriculture sector. Along with this pressure, farmer?s share of the added value of the final product decreased over time. Basically, geographical indications offer an important setting to local actors for a struggle to capture a high proportion of added value derived from local characteristics. In that context, the case study of Aegean Cotton GI is presented through the global commodity chain analysis. It is examined how this GI was adopted and developed as a strategic tool by local actors in response to cost-price squeeze which has intensified with the liberalization of agriculture policies. This study also aims to discuss some implications of the definition, promotion and marketing of this GI product particularly with respect to the organization and governance of commodity supply chains. In that sense, it is argued that GIs are reconsidered not only as quality schemes, but also as new tools of governance for localized production systems.