On the nature of anaphoric expressions kendi̇ / kendi̇si̇ and the clause structure of Turkish

Abstract

Bu tez, Bağlama Kuramı?nın varsayımları çerçevesinde Türkçe?de üçüncü tekil şahıs dönüşlülük adılı kendi ve çekimli biçimi kendisinin dağılımsal farklılıklarını incelemekte ve Türkçe cümle yapısını göz önünde bulundurarak bu adılların gönderim seçimlerini analiz etmektedir. Kendi en küçük bağlama alanında k-buyurma öncülü tarafından bağlı olduğundan Bağlama Kuramı A İlkesi?ne uyduğu gözlemlenmiştir. Türkçe?de kendi özne odaklı olmadığından çift nesneli yapıların iki eylem öbeği iç üyesi arasındaki bağlama ilişkisini açıklayan bir yapım açıklaması öne sürülmüştür. Ayrıca, edatların biçimbilimsel özellikleri ve olay yapıları göz önünde bulundurularak edat öbekleri için üç yönlü bir ayrım önerilmektedir. Bir grup yalın edatlarda edat öbeğini bağlama açısından geçirimsiz kılan, olay yapılarına bağlı bir işleyici olduğu varsayılmaktadır. Ayrıca iyelik durumuyla nitelenmiş edat öbeklerinin biçimbilimsel özellikleri de kendi ve kendisinin dağılımını açıklayan ve geçirimsiz alan oluşturan belirteç öbeği analizini desteklemektedir.Bu tezde Türkçe?deki yerellik ve bağlama alanı kavramları açısından, denetim yapıları, uyum taşımayan Kural-dışı Durum Belirleme tümcecikleri ve eklenti tümceciklerinin aksine, -DIK ve ?MA ekleriyle isimleşmiş tümceciklerin, (güçlü) uyum taşıyan Kural-dışı Durum Belirleme tümceciklerinin ve ilgi tümceciklerinin tümleyici öbeği oldukları ileri sürülmektedir. Yetinmeci Çizgi açısından bakılarak eylemcil uyumun yanı sıra adsıl uyumun da tümleyici başında bir özellik olarak var olduğu iddia edilmektedir. Ampirik bulgulara dayanarak Türkçe?de en küçük bağlama alanının uyum özelliğini başında bulunduran tümleyici öbeği olduğu önerilmektedir.Öte yandan kendisi adılının yerel bağlama ilkesine uymadığı gözlemlenmiştir. Kendisi söylemsel durumlara duyarlı olmasının yanı sıra hem artgönderimsel hem de adılsıl özellikler göstermektedir. Kendisinin {-sI} ekinin yetkilendirmesiyle belirleyicisi üzerinde bir adıl olduğu varsayılan belirteç öbeği analizi, yerel öncüllerinin yanı sıra kendisinin uzun mesafe bağlama ve söylemiçi konuyu gözeten söylemsel bağlama özelliklerini de açıklamaktadır.

This thesis analyzes the distributional differences between the third person singular reflexive kendi and its variant kendi-si ?him/her-self + 3SGPOSS? in Turkish within the assumptions of the Binding Theory and provides an analysis that accounts for the referent choice in view of the clause structure of Turkish. Kendi is observed to be an anaphor which obeys Condition A of the Binding Theory since it is bound by a c-commanding antecedent in its minimal domain. Given that kendi is not subject oriented in Turkish, a derivational account of the binding facts that hold between the two VP-internal arguments of ditransitive constructions is proposed. Also, based on the event structures and morphological properties of postpositions, a three-way distinction among postpositional phrases is suggested. It is assumed that there is an Operator related to the event structures of a certain group of bare postpositions and the Operator renders the PP an opaque domain for binding. Moreover, the morphological properties of possessive marked PPs provide evidence for the DP analysis which accounts for the distribution of kendi and kendisi as their complement since DP creates an opaque domain.Regarding the locality and the domain of binding in Turkish, it is argue that nominalized clauses with ?DIK and ?MA, ECM clauses with (strong) agreement and relative clauses are CPs as opposed to Control structures, ECM constructions without agreement and adjunct clauses. From a minimalist perspective, it is claimed that nominal agreement as well as verbal agreement is realized as a feature on the C head. Based on the empirical evidence, the minimal binding domain in Turkish is proposed to be CP which is assumed to be an instance of agreement feature on the C head.For the nature of kendisi, however, it is observed kendisi does not conform to the predictions of local binding; it has a dual nature exhibiting both anaphoric and pronominal properties as well as being sensitive to the discourse conditions. DP analysis of kendisi with a pro on its specifier licensed by {-sI} morpheme enables long-distance binding as well as local antecedents and discourse binders of kendisi which is the topic in the discourse.