The intermediate generation: ex-Ottoman Arab leaders of interwar Syria and Iraq

Abstract

Bu tezin kaynağını teşkil eden merak, modern Orta Doğu'nun oluşumunda şekillendirici boyutu en belirgin olan tarihsel dönemlerden birine tanıklık ve nüfuz etmiş bir grup insanın tecrübelerine duyulan meraktır. Çalışma esas itibariyle bir anlamlandırma çabasıdır ve Osmanlı İmparatorluğu'nun Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra yıkılmasını müteakiben Maşrık'ta ulus devletler ve manda rejimleri inşasını gözlemlemiş ve bu süreçte rol oynamış Arap siyasal liderlerinin geçiş tecrübelerine odaklanmaktadır. Böyle nispeten geniş bir çabaya bu çalışmada merkez alınan soru, iki dünya savaşı arası dönemin Irak ve Suriyesi'nde siyasal liderlik yapmış eski Osmanlı Arap siyasal liderlerinin İmparatorluğun yıkılmasından sonra kurdukları birincil-kişi anlatılarında kendilerini Osmanlı geçmişleriyle nasıl ilişkilendirdikleri sorusudur. Esasen anlatı analizleri üzerine kurulmuş bu çalışmada tarihsel kaynak olarak yayımlanmış hatırat, hususi belgeler ve konuşma metinleri tarihsel birincil kaynak niteliğinde ve yoğunluklu olarak kullanılacaktır. Mevcut çalışmanın kendi kapsam ve kıstasları temelinde ele aldığı tecrübelere dair bir anlamlandırma çerçevesi önereceği; mensupları İmparatorluğun yıkılmasından hem önce hem de sonra siyasal nüfuz sahibi olmuş bir siyasal nesil esasında bu çabaya en azından bir başlangıç teşkil edeceği umulmaktadır. `Ara nesil` tabiri merkez alınarak kurulan bu anlamlandırma çerçevesi, İmparatorluğun son yıllarında bir seferberlik siyasal kültürünü şekillendirici biçimde tecrübe etmiş olmak ve Birinci Dünya Savaşı'nın ortak bir `tarihsel` problem olarak hatırlanışı esasında tanımlanmaktadır.

This thesis is motivated by a curiosity towards the experiences of a group of individuals who witnessed and influenced one of the most formative historical periods in the making of the modern Middle East. It is an attempt to make sense of the transition experiences of late Ottoman Arab political leaders who were participants and observers in the period that saw the collapse of the Ottoman Empire and the establishment of new nation states and mandate regimes in the Arab East after World War I. Central to such an attempt in this study is the question of how ex-Ottoman Arab leaders of interwar Syria and Iraq related themselves to their Ottoman pasts in the first-person narratives they constructed in the aftermath of the Ottoman Empire. Focusing mainly on first-person narratives such as published memoirs, papers and public speeches in order to suggest answers to this question; what follows is thus a historical study on narratives in the first instance. Within its specific scope and parameters, it is a study that is intended to be an introduction to an interpretative framework that addresses the experiences of a political generation, the members of which were politically influential in various ways before and after the Ottoman demise. Defined on the basis of formative experiences within a late Ottoman political culture of mobilization and a shared memory of World War I as a common `historical` problem, the term `intermediate generation` is at the center of the interpretative framework constructed in this study.